«μαχαιριά» και συμφιλίωση

Ο Θόδωρος Πάγκαλος διηγείται μια ιστορία από τα χρόνια της χούντας:

Πήγα στο Λονδίνο όπου ήταν ο μακαρίτης ο Λαμπρίας που έβγαζε ένα έντυπο, το έλεγε Ελεύθερη Ελλάδα νομίζω…

Τρώγαμε λοιπόν και μου λέει, ξέρεις έχω ένα άρθρο του φίλου σου του Μίκη που προτείνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας στο εξωτερικό με επικεφαλής τον Καραμανλή.

Μου λέει πώς σου φαίνεται αυτό; Του λέω εγώ κατ’ αρχήν δεν έχω καμιά διάθεση να μετάσχω σ’ ένα τέτοιο σχήμα αλλά έχω την εντύπωση ότι ο Καραμανλής δε μας θέλει. Και μου λέει, μου τα γράφεις αυτά; Να στα γράψω.

Πήγα λοιπόν στο ξενοδοχείο όπου έμενα, έγραψα ένα άρθρο, το ‘δωσα στον Λαμπρία και την άλλη μέρα που κυκλοφόρησε η εφημερίδα είχε από τη μια μεριά το άρθρο του Μίκη και απ’ την άλλη το άρθρο το δικό μου, γύριζες δηλαδή το φύλλο κι έβλεπες το άλλο άρθρο. Ο Μίκης αυτό δε μου το συγχώρεσε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και, θυμάμαι τότε, στο Παρίσι, μου έδειχνε το φύλλο και μου έλεγε, κοίταξε, μαχαιριά στην πλάτη! Εδώ είμαι εγώ κι από πίσω μου είσαι εσύ!

Ο Μίκης, εκείνη τη στιγμή, είχε την άποψη, ότι αν εγώ δεν τον «πρόδιδα», θα μπορούσε να συγκροτήσει πράγματι κυβέρνηση εθνικής ενότητας, θα μας δεχόταν ο Καραμανλής, θα έπαιρνε την ηγεσία ο Καραμανλής, θα ρίχναμε τη χούντα κι ότι επομένως θα αποφεύγαμε το Πολυτεχνείο, την ανατροπή του Μακαρίου, το Κυπριακό…

Έκανε πολύ καιρό να μου μιλήσει, τέλος πάντων, κάποτε κάποιος φίλος κοινός μου είπε ότι ο Μίκης θέλει πάρα πολύ να συναντηθούμε και είναι πολύ στεναχωρημένος…

Πήρα λοιπόν κάτι λουλούδια και πήγα στο σπίτι του. Ήτανε βράδυ, καθίσαμε, κουβεντιάζαμε… Μου λέει, πάμε να φάμε; Και πήγαμε. Αλλά ήτανε κρύα η κατάσταση… Κάπου δεν μπορούσαμε να έχουμε την οικειότητα που είχαμε παλιά.

Και συνέβη κάτι πολύ αστείο. Ήρθαν δίπλα μας και κάθισαν τέσσερις δασκάλες από μια επαρχιακή πόλη της Γαλλίας -περνούσαν το Σαββατοκύριακό τους στο Παρίσι- και αφού φάγαμε, άρχισαν να παρακολουθούν αυτά που λέγαμε και να γελάνε, να προσπαθούν να μιμηθούν λέξεις που λέγαμε στα ελληνικά. Τέλος πάντων, σε κάποια στιγμή τους λέω εγώ, αναρωτιέστε τι γλώσσα μιλάμε; Είναι ελληνικά. Ααα, λέει η μία, Ζορμπά λε γκρεκ, Μικίς Θεοδωρακίς. Λέω, σας αρέσει; Ναι! Οπότε πετάγεται ο Μίκης και λέει, σας αρέσει πράγματι; Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα να σας γνωρίσω τον Θεοδωράκη. Έχετε την τύχη και τον έχετε απέναντί σας. Νάτος, και δείχνει εμένα! Και εγώ, λέει, είμαι ο δικηγόρος του… Άρχισαν λοιπόν οι Γαλλίδες να μου ζητάν εμένα αυτόγραφο… τέλος πάντων, έγινε μια πολύ ωραία πλάκα και γυρίσαμε στο σπίτι συμφιλιωμένοι.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ
από την εκπομπή ΣΤΑ ΑΚΡΑ της Βίκυς Φλέσσα

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΒΟΡΙΑ
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης (από τις ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ)
Ερμηνεία: Ντόρα Γιαννακοπούλου
κιθάρα παίζει ο Νότης Μαυρουδής
από το http://www.youtube.com/watch?v=rwBcuK7aS-k