Η Ολυμπιάδα είχε πια εγκατασταθεί στον θρόνο της στη Μακεδονία. Όμως οι Μακεδόνες -που αρχικά την υποδέχτηκαν θριαμβευτικά- τώρα είχαν τρομάξει με το εκδικητικό της μένος. Εκατό επιφανείς πολίτες είχαν εκτελεστεί με διαταγή της. Αυτή δεν ήταν βασίλισσα. Ήταν Ερινύα.
Ο Κάσσανδρος έμαθε τα τραγικά νέα καθώς πολιορκούσε την Τεγέα. Τότε μόνο αποφάσισε να επιστρέψει στη Μακεδονία. Πέρασε τον ισθμό και μπήκε στη Βοιωτία. Η Ολυμπιάδα όμως είχε συνεννοηθεί με τους Αιτωλούς και τον Πολυπέρχοντα που του έφραξαν τον δρόμο. Σιγά μην έχανε τον καιρό του ο Κάσσανδρος σε άσκοπες μάχες. Τράβηξε για την Εύβοια κι εκεί επιβιβάστηκε σε πλοία -όσα βρήκε- με κατεύθυνση προς τη Θεσσαλία. Ο Πολυπέρχων έκανε μια ύστατη προσπάθεια να τον σταματήσει στέλνοντας στρατό στα Τέμπη αλλά ο Κάσσανδρος προβλέποντας αυτό το ενδεχόμενο είχε ήδη στείλει ένα δικό του στρατηγό, τον Κάλλα, με εντολή να αποκρούσει τις δυνάμεις του Πολυπέρχοντα.
Ο στρατός του Κάσσανδρου ήταν τώρα στο Δίον και βάδιζε για την Πέλλα. Μέρα με την ημέρα οι δυνάμεις του αυξάνονταν. Η Ολυμπιάδα, καταλαβαίνοντας τον κίνδυνο που διατρέχει, οχυρώθηκε στην Πύδνα. Οι δυνάμεις της ήταν λίγες αλλά περίμενε βοήθεια, τόσο από τον Πολυπέρχοντα όσο και από τον Αιακίδη, τον βασιλιά της Ηπείρου.
Ο Κάσσανδρος, κινούμενος αστραπιαία, φτάνει στην Πύδνα και αποκλείει την Ολυμπιάδα, πολιορκώντας την από στεριά και θάλασσα. Κι ο Αιακίδης, που θα ‘ρχόταν να βοηθήσει την Ολυμπιάδα τι απέγινε; Προνόησε και γι’ αυτόν ο Κάσσανδρος. Είχε στείλει τον έμπιστό του Ατταρία να του κλείσει τον δρόμο. Από δυο ανθρώπους περίμενε βοήθεια η Ολυμπιάδα, αποκλεισμένοι είναι και οι δύο. Μάταια περιμένει να τη βοηθήσουν.
Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της Αλέξανδρου, συνέτριψε την Ολυμπιάδα. Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του. Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλιννα – ως Φίλιππο Αριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία-Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της.
(από την Βικιπαίδεια)
Στην Πύδνα τα πράγματα άρχισαν να δυσκολεύουν για την αποκλεισμένη Ολυμπιάδα όταν σώθηκαν τα τρόφιμα. Οι ελέφαντες ταϊζονταν με πριονίδια κι οι στρατιώτες έτρωγαν τα άλογά τους. Σε λίγο άρχισαν να πεθαίνουν οι στρατιώτες από την πείνα. Οι αξιωματικοί αναγκάζονταν να ρίχνουν τα πτώματα έξω από τα τείχη της πόλης. Η κατάσταση ήταν τραγική, παρ’ όλα αυτά η Ολυμπιάδα δεν έχανε το θάρρος της. Περίμενε ακόμη ενισχύσεις από τον Αιακίδη και τον Πολυπέρχοντα. Οι στρατιώτες της όμως άρχισαν να αυτομολούν και ο Κάσσανδρος τους δεχόταν με επιείκεια για να προκαλέσει και άλλους να κάνουν το ίδιο. Βλέποντας η Ολυμπιάδα πως χάθηκε κάθε ελπίδα προσπάθησε να διαφύγει με ένα καράβι, αλλά κι εκεί την πρόλαβε ο Κάσσανδρος. Τότε μόνο αναγκάστηκε να παραδοθεί. Ήταν άνοιξη του 316 π.Χ.
Ο Κάσσανδρος ζήτησε αμέσως σύγκληση της συνέλευσης των Μακεδόνων ώστε να αποφασιστεί τι θα γίνει με την Ολυμπιάδα. Φυσικά στη συνέλευση κάλεσε και τους συγγενείς των 100 σφαγμένων ευγενών, οι οποίοι ζήτησαν -τι άλλο;- τη θανατική της καταδίκη. Η Ολυμπιάδα -σε μια απελπισμένη προσπάθεια να σωθεί- ζήτησε να παραστεί η ίδια στη συνέλευση, αλλά ο Κάσσανδρος δεν της το επέτρεψε. Δεν είχε καμία διάθεση να διακινδυνέψει την πλεονεκτική του θέση επιτρέποντας στην Ολυμπιάδα να μιλήσει μπροστά στους Μακεδόνες. Η απόφαση τελικά ήταν καταδικαστική. Θάνατος. Ποιος όμως θα εφάρμοζε την απόφαση;
Διακόσιοι στρατιώτες στάλθηκαν να εκτελέσουν την απόφαση, με την εντολή να τη σκοτώσουν αμέσως, χωρίς να χάσουνε καιρό!
Μπήκανε στο ανάκτορο… Κι εκείνη, φορώντας την πορφύρα και το στέμμα (δυο γυναίκες της υποβάσταζαν) προχώρησε καταπάνω τους… Φύγαν άπραχτοι, μη τολμώντας να απλώσουν χέρι στη μάνα του Μεγαλέξαντρου! Τότε ο Κάσσανδρος ανάθεσε τον φόνο στους συγγενείς των Μακεδόνων που είχε σκοτώσει.
…Έπεσε από τις πέτρες που της έριχναν και τις δεχόταν στο στήθος, κοιτάζοντάς τους κατάματα. Έπεσε καταγής, χωρίς δάκρυα, χωρίς ένα στεναγμό… Έσιαξε μόνο, έτσι, τ’ άσπρα της μαλλιά, και σκεπάζοντας το σωριασμένο της κορμί με το ρούχο της ξεψύχησε.
J. G. DROYSEN: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
Πέντε χρόνια αργότερα, το 311 π.Χ., ο Κάσσανδρος θα διατάξει τη δολοφονία της Ρωξάνης και του ανήλικου βασιλιά Αλέξανδρου Δ΄ που τους κρατούσε τόσα χρόνια φυλακισμένους στην Αμφίπολη.
Κι η Ολυμπιάδα! Μορφή απ’ τις ισχυρότερες του τραγικού πανθέου της Ιστορίας! Μάνα μεγαλοφυούς κοσμοκράτορα, που τον χάνει στα τριάντα τρία του, κι ολοβέβαιη πως της τον δολοφόνησαν -τόσο που κι εμάς ακόμα κοντεύει να πείθει περισσότερο από όποια δεδομένα ή ελλείποντα στοιχεία κι ύστερα από 23 αιώνες- μαινόμενη αδυσώπητη ερινύα αιμοσταγής εκδικείται ως το τέλος της ζωής της, και πέφτει σαν χίλιοι ακατάβλητοι γενναίοι, γερόντισσα αυτή -μα τι θηρίο!- κάτω από τις πέτρες των δολοφόνων που εξαπολύει καταπάνω της ο πρόδρομος του Καίσαρα Βοργία στυγνός και μακιαβελικότατος εκείνος Κάσσανδρος!
ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ από την εισαγωγή του στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
λογομνήμων... 
Σχολιάστε