φιλιά

Με ένα φιλί ασχοληθήκαμε τις 2 προηγούμενες εβδομάδες, με πολλά φιλιά θα ασχοληθούμε σήμερα.

Αυτό το φιλί τραβήχτηκε από τον Alfred Eisenstaedt στη Νέα Υόρκη τον Αύγουστο του 1945 κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών για τη λήξη του Β’  παγκοσμίου πολέμου. Την ώρα που όλος ο κόσμος πανηγύριζε -εκτός βέβαια από την Ελλάδα που ετοιμαζόταν για εμφύλιο πόλεμο- το παθιασμένο φιλί του ναύτη με τη νοσοκόμα έγινε σύμβολο για τη νέα εποχή που μόλις ξεκινούσε.
(Ένα άγνωστο παραλειπόμενο της φωτογραφίας: Όπως αναφέρεται στο http://www.worldsfamousphotos.com/2007/03/22/v-j-day-times-square-1945/ ο ναύτης της φωτογραφίας φιλούσε όποιο κορίτσι έβρισκε μπροστά του, και γι’ αυτό το φιλί η νοσοκόμα μετά τον χαστούκισε!)

Ένα ακόμα φιλί. Η φωτογραφία είναι του Robert Doisneau και θεωρείται από τα πιο διάσημα φιλιά στην ιστορία της φωτογραφίας. Προσέξτε τον πεζό που ακολουθεί καθώς και τη γυναίκα που μόλις διακρίνεται στα αριστερά του νεαρού. Τι ατυχία να απεικονίζεσαι στο πιο διάσημο φιλί της ιστορίας και να μη φιλάς εσύ!!
(Περισσότερες φωτογραφίες του Robert Doisneau στο: http://www.arts-wallpapers.com/photos/robert_doisneau/)

Στο παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου του 1998 ο Λοράν Μπλαν έδινε για γούρι ένα φιλί στο ξυρισμένο κεφάλι του συμπαίκτη του Μπαρτέζ πριν από κάθε παιχνίδι. Τελικά η Γαλλία κατέκτησε εκείνο το κύπελλο! Το γούρι έπιασε.

Ελπίδα, αγάπη, γούρι, πολλά μπορεί να συμβολίζει ένα φιλί, ενίοτε όμως μπορεί να έχει και θεραπευτικές ιδιότητες! Προσέξτε το φιλί που δίνει η Τζέιμι Λι Κέρτις στην ταινία «Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα»:

Η σκηνή είναι από το http://www.youtube.com/watch?v=UB3N_nmeB9k&feature=related

Τώρα αυτό το φιλί τι μπορεί να συμβολίζει; Είναι το φιλί που αντάλλαξαν το 1979 οι τότε ηγέτες της ΕΣΣΔ Λεονίντ Μπρέζνιεφ και της Ανατολικής Γερμανίας Έρικ Χόνεκερ. Για την ιστορία ο Μπρέζνιεφ πέθανε το 1982 πριν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Χόνεκερ όμως πρόλαβε να δει με τα μάτια του, πριν πεθάνει, την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου. Αν κρίνουμε πάντως από τις πρόσφατες δηλώσεις της χήρας του -που χαρακτήρισε «ηλίθιους» τους 136 ανθρώπους που σκοτώθηκαν προσπαθώντας να σκαρφαλώσουν το τείχος- δεν πρέπει να είδε με καλό μάτι αυτή την κατάρρευση.

Προσοχή: αυτό το φιλί δε δόθηκε ποτέ. Είναι προϊόν φωτομοντάζ και αποτέλεσε -πριν απαγορευτεί- μέρος της τελευταίας διαφημιστικής εκστρατείας -ποιας άλλης;- της Benneton. Απεικονίζει τον Πάπα Βενέδικτο 16ο να φιλάει τον Ιμάμη του Καϊρου. Προφανής ο συμβολισμός που εξόργισε όμως το Βατικανό το οποίο ζήτησε να αποσυρθεί η φωτογραφία.

Αυτή η φωτογραφία πάντως δεν είναι φωτομοντάζ! Είναι πραγματικό φιλί που δόθηκε όχι στην πλατεία Συντάγματος, αλλά στο Βανκούβερ κατά τη διάρκεια διαδήλωσης. Το πώς έγινε και βρέθηκαν οι δύο διαδηλωτές ξαπλωμένοι στο δρόμο μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο http://www.youtube.com/watch?v=30t3vhxSj9o.

Γκούσταφ Κλιμτ “Το Φιλί”, 1907-08
από το http://www.artchive.com/artchive/K/klimt/kiss.jpg.html

Νικηφόρος Λύτρας «Το φίλημα»
από την Εθνική Πινακοθήκη 

Ροντέν «Το φιλί»
από το http://en.wikipedia.org/wiki/The_Kiss_(Rodin_sculpture)

«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως
ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να είναι το τελευταίο.»

Αλλά και το τελευταίο
ακόμα πιο φιλί θα λέγεται

όσο καιρό τουλάχιστον
θα το τραβολογάνε
η μνήμη από τη μία μεριά
η λήθη από την άλλη
η καθεμιά δικό της θεωρώντας το

ώσπου ο δίκαιος Σολομών
για να φανεί ποιανής δικό της είναι
στη μέση θα απειλήσει να το κόψει
μισό να πάρει η μια μισό η άλλη

κι όποια από τις δύο κάθε φορά
-ποτέ δεν είναι η ίδια-
ουρλιάξει μη.

Κάθε φιλί
αποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο
να είναι το τελευταίο.

Διαρκές είναι μόνο
εκείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη.
Σοφές, ειρηνικά το νέμονται
η αναμονή και η παραίτηση

άνθη αντίπαλα οι δυο τους
σε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο
κενοτάφιο στολίζουν.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ «ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ»
από τη συλλογή «ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΩΣ»
http://www.topapi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=923&Itemid=254

Υποσχεθήκαμε πολλά φιλιά και το εννοούμε. Μόνο στο παρακάτω βίντεο υπάρχουν σχεδόν 40, όλα κομμένα από τη λογοκρισία του παπά του χωριού στην ταινία «Σινεμά ο Παράδεισος». Ο Αλφρέντο, ο κινηματογραφιστής, δεν τα πετούσε, τα μάζευε για να φτιάξει μια ολόκληρη ταινία. Η μουσική είναι του Ένιο Μορικόνε.

από το http://www.youtube.com/watch?v=VisrqQe-Gdc

Το φιλί που αντάλλαξαν ο Μπαρτ Λάνκαστερ και η Ντέμπορα Κερ στην ταινία «Από εδώ στην αιωνιότητα» δημιούργησε αίσθηση στην εποχή του και (έστω και αν βλέποντάς το σήμερα φαίνεται υπερβολικά αθώο: http://www.youtube.com/watch?v=1W6AGM-LxGY) θεωρείται ακόμη κλασικό.