Αθανάσιος Κανελλόπουλος
Αθανάσιος Κανελλόπουλος (1923-1994)
Το γέλιο είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους.
Έχει λεχθεί ότι: Υπάρχουν τόσες ηθικές, όσα και άτομα. Φοβάμαι ότι υπάρχουν ακόμη περισσότερες, γιατί πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν δύο, μια για τον εαυτό τους και μια για τους άλλους.
Δυστυχώς αποκτάμε εμπειρία όταν υποφέρουμε.
Υπάρχουν εκατό τρόποι να κρύψεις την αλήθεια, ενώ για να την πεις ένας μόνο υπάρχει.
Ο Βίσμαρκ έλεγε: Από τότε που γνώρισα τους ανθρώπους, αγαπώ πολύ το σκύλο μου. Εγώ προσθέτω: Από τότε που γνώρισα τις δικτατορίες, αγαπώ πολύ τη δημοκρατία… έστω και την ελληνική.
ΜΗ ΛΕΣ ηττήθηκα. Πες νίκησαν.
ΜΗ ΛΕΣ πληγώθηκα. Πες σώθηκα.
ΜΗ ΛΕΣ τελείωσε. Πες αρχίζει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ από το βιβλίο της Κ. Α. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Δεν μπορείς να εξωραΐσεις την αλήθεια χωρίς να τη χάσεις.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ “ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
χιουμοριστικά στιγμιότυπα από τη βουλευτική σταδιοδρομία του Α. Κανελλόπουλου:
Επικρίνει, ανάμεσα στ’ άλλα, τη διατύπωση του νομοσχεδίου για τον πολιτικό γάμο.
Έλεγε κάπου το κείμενο: “των δύο προσώπων, που πρόκειται να παντρευτούν”.
-Είναι ανάγκη, κύριε υπουργέ, να αναφέρετε κάτι αυτονόητο; Στο γάμο βέβαια θα πρόκειται για τη δήλωση δύο προσώπων. Εκτός αν νοείται ότι για τη σύσταση του γάμου χρειάζονται δύο, για τη διατήρησή του όμως… περισσότεροι των δύο.
(2/3/1982)
Στο νομοσχέδιο περί γάμου υπάρχει η ακόλουθη διατύπωση: “Η δήλωση γίνεται στο δήμαρχο”.
Στην αγόρευσή του τονίζει:
– Η δήλωση, κύριε υπουργέ, δεν γίνεται προς τον δήμαρχο. Γίνεται προς τον άλλο μελλόνυμφο. Δεν παντρεύεται ο δήμαρχος. Μπροστά σ’ αυτόν απλώς γίνεται η δήλωση. Αντιλαμβάνομαι την επιθυμία του ΠΑΣΟΚ να ανυψώσει την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλ’ όχι και να την ανεβάσει… στο κρεβάτι μας.
(2/3/1982)
Καταργείται ο σταυρός, για να εξαλειφθεί το ρουσφέτι υποστηρίζουν οι ρήτορες του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή.
Και προφητεύει:
-Πάμε για μαύρη αγορά ρουσφετιού…
(4/10/1982)
Σχολιάζοντας την ομιλία βουλευτή της Ν. Δ. ο οποίος μιλούσε πολύ γρήγορα:
-Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ να συστήσουμε στο ρήτορα να μιλεί λίγο αργότερα. Δεν μπορούμε να τον παρακολουθήσομε. Έχω το αίσθημα ότι πάω να διαβάσω το “Πλαίυ – μπόυ” και μου γυρίζει η γυναίκα μου τα φύλλα…
(30/11/1985)
ΚΡΙΝΙΩ ΑΘΑΝ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Ένας Άγγλος και ένας Αμερικανός εύχονται, προπίνοντας για τους ανώτατους άρχοντές τους.
Άγγλος: Στην υγεία της βασίλισσας και ο Θεός να την προστατεύει.
Αμερικανός: Στην υγεία του Προέδρου και ο Θεός βοηθός…
Στο βιβλίο τους “Ο κομμουνισμός είναι διαλυτός στο αλκοόλ;” οι Antoine και Philippe Mayer διηγούνται ότι επί Στάλιν αποφασίσθηκε να γιορτασθεί πανηγυρικά η εκατονταετηρίδα του Πούσκιν. Το πρεζίντιουμ αποφάσισε να προκηρύξει διαγωνισμό για την καλύτερη ιδέα που θα αφορούσε την ανέγερση αγάλματος του μεγάλου συγγραφέα. Μετά από σύντομη σύσκεψη αποφασίζεται τελικά η ανέγερση ενός αγάλματος που θα παρίστανε τον Στάλιν να διαβάζει ένα βιβλίο του Πούσκιν…
Δεν υπάρχει, βέβαια, κανείς που να μίλησε εναντίον της δημοκρατίας. Ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Μουσολίνι, ούτε ο Παπαντόκ.
Πρώτοι μήνες της δικτατορίας: Σ’ ένα κινηματογράφο, γεμάτο κόσμο, προβάλλονται επίκαιρα με πρωταγωνιστάς υπουργούς και τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως κ. Παττακό, που επιθεωρούσε κάποιο έργο. Ανάμεσα στους θεατάς ο ίδιος ο κ. Παττακός. Θύελλα χειροκροτημάτων καθώς εμφανίζεται στη σκηνή. Όλοι, πλην του κ. Παττακού, χειροκροτούν, ενώ εκείνος απολαμβάνει το θρίαμβο. Οπότε αισθάνεται ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι από το πίσω κάθισμα και μια φωνή να του ψιθυρίζει: Χειροκρότησε, κακομοίρη μου, μη βρεις τον μπελά σου…
«ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ» Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι μόνο η συνοπτική ιστόρηση του Θείου πάθους, είναι παράλληλα και η αυθεντική περίληψη της ποιότητας του ανθρώπινου βίου, αντιπροσωπευτικό απάνθισμα συμπεριφοράς και χαρακτήρων στη δημόσια και ιδιωτική ζωή. Από τότε ως τα σήμερα δεν έπαψε η ζωή μας να είναι γεμάτη από Ιούδες που προδίνουν και Θωμάδες που δυσπιστούν, από Σίμωνες που αίρουν το σταυρό και Πιλάτους που «νίπτουν τας χείρας των», από Μάρθες και Μαρίες που «τυρβάζουν περί πολλά» και από Μαριάμ που βλέπουν τα παιδιά τους να τα σταυρώνει η κοινωνία, από Καϊάφες που κρίνουν διατεταγμένα σε δεύτερο βαθμό και από Βαραββάδες που αθωώνονται, από άρχοντες περιβαλλόμενους «ψευδή πορφύραν» και από Ιωσήφ «κεκρυμμένους διά τον φόβον των Ιουδαίων», από Φαρισαίους υποκριτές και Νικόδημους νομιμόφρονες, από γυναίκες «εν πολλαίς αμαρτίαις» και από Πέτρους «τρίτων αρνησαμένους». Μια εναλλαγή του «Ωσαννά» και του «Σταύρωσον», του ενταφιασμού και της Ανάστασης, του Γολγοθά και του θριάμβου, της ελπίδας και των θαυμασμών, των κολαφισμάτων και του προσκυνήματος… (10/4/1988)
«ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ» Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
λογομνήμων... 
Σχολιάστε