Κ. Σκόκος

(1854-1929)

Ο Κωνσταντίνος Σκόκος σχολιάζει την αθηναϊκή ζωή του 1887: Αι Αθήναι, αν και βρίθουν κονιορτού, ειδικών συμβούλων και ποιητών, είναι μια πόλις θαυμασία και κλασική. Υπό τον ανεξίκακον και καλοκάγαθον αττικόν ήλιον, όστις ωριμάζει τας κολοκύνθας και τας κεφαλάς των πολιτικών ανδρών, ζουν αναμίξ και εν χριστιανική αδελφότητι όλα τα πολιτεύματα και αι φιλοσοφίαι της υφηλίου. Δημοκράται, αριστοκράται, λαϊκοί, κοινωνικοί, μηδενισταί, ορθολογισταί, φυσιολάτραι, ζωολάτραι, ξοανολάτραι, ό,τι θέλεις. Κυρίως όμως πλεονάζουσι οι αντιπολιτευόμενοι. (…) Κάθε συνταγματικός πολίτης διά να νοιώθη ελεύθερος υλοτομεί δένδρα, κατεδαφίζει αρχαιότητας και ανοικοδομεί όπου τον ευκολύνει.

Κ. Φ. ΣΚΟΚΟΣ «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1888» από το βιβλίο της ΚΟΥΛΑΣ ΞΗΡΑΔΑΚΗ «Η ΑΘΗΝΑ ΠΡΙΝ 100 ΧΡΟΝΙΑ» Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

 

Μωσαϊκόν:

Διά να βαδίζη τις ησύχως την οδόν της ζωής, δεν πρέπει να έχη πολύ οξείαν την όρασιν.

Ο υιός πλουτίσαντος δι’ ατιμίας ημπορεί να ήνε τίμιος άνθρωπος. Αλλ’ ο γαμβρός του, ποτέ!

Οι περισσότεροι άνθρωποι επαινούν ενθουσιωδώς τα ωραία βιβλία, αποφεύγουν όμως την ανάγνωσιν αυτών.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)

 

Συζυγικαί τρυφερότητες:

-Είμαι βέβαιος, καϋμένη, πως αν απέθνησκα, ημπορούσες να υπανδρευθής και αυτόν τον Σατανάν, μόνον και μόνον διά να ιδής αν θα τον υποτάξης εις την θέλησίν σου.
-Θα το έκαμνα βεβαίως, κύριέ μου, εάν ο νόμος επέτρεπε να νυμφεύεται η γυνή τον πατέραν του πρώην συζύγου της.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)

 

Χουάν Μιρό (1893-1983)
 

Σκέψεις μισανθρώπου (Δ. Κακλαμάνος):

Ο άνθρωπος δεν επροικίσθη εκ φύσεως με το αίσθημα της αρετής. Κατορθώνει δε να συνοικειωθή μετ’ αυτής – όταν το κατορθώνη! – κατόπιν διά μακράς ηθικής ορθοπεδίας, αναλόγου προς την εν χρήσει ιατρικώς διά την ίασιν των ραιβών σκελών και των στρεβλών ποδών. Επί το γοργότερον ηδύνατο τις να είπη συνοψίζων την ιδέαν ταύτην: Και η συνείδησις έχει ανάγκην κ ο ρ σ έ.

Δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος διά να γείνη κανείς φιλάργυρος από το ν’ αποκτήση χρήματα.

Να είμαι ευχάριστος εις τους άλλους – ευρίσκω το πράγμα πολύ δύσκολον και παραιτούμαι. Να μη τους είμαι δυσάρεστος – το θεωρώ καθήκον και δεν συγχωρώ εις κανένα να το παραμελή.

Δεν υπάρχει αστειότερον πράγμα από την αντίθεσιν μεταξύ της λύσσης, με την οποίαν έξω της εξουσίας τα κόμματα πολεμούν τας καταχρήσεις της κυβερνήσεως, και της προθυμίας με την οποίαν ερχόμενα εις την εξουσίαν υιοθετούν αυτάς. Νομίζει κανείς ότι εκτός της αρχής καταλαμβάνονται από ιεράν αγανάκτησιν διότι παρανομούν άλλοι αντ’ αυτών.

Δ. ΚΑΚΛΑΜΑΝΟΣ από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)

 

Στιγμαί θυμηδίας (ανωνύμως):

Μεταξύ ιατρού και της κυρίας Ο.  η οποία πρόκειται να υποβληθή εις εγχείρησιν επί της κνήμης:
-Και θα φαίνεται, ιατρέ, η ουλή μετά την εγχείρησιν;
-Μα αυτό, κυρία μου, εξαρτάται… από σας!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)

 

Χουάν Μιρό (1893-1983) “Το καρναβάλι του Αρλεκίνου”

 

Τι ημπορεί να κάμη η γυνή:

Ημπορεί να συνομιλή μετά γλυκύτητος εις άλλην γυναίκα, την οποία μισίε, ενώ δύο άνδρες εις παρομοίαν περίστασιν θα έσπαζεν ο εις το κεφάλι του άλλου.

Ημπορεί να παρασύρη άνθρωπον εντός 24 ωρών εις την αυτοκτονίαν και εν διαστήματι δύο λεπτών της ώρας να τον επαναφέρη εκ νέου εις τον παράδεισον.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)

 

Συμβουλή:

Ύπαγε εις τους ξένους δι’ ελεημοσύνην, εις τους γνωρίμους διά παρηγορίαν και εις τους συγγενείς σου διά… τίποτε. Θα επιτύχης παντού.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)

 

Χουάν Μιρό (1893-1983) “Ποίηση”

  

Μωσαϊκόν

Δίκαζε εχθρούς και ποτέ φίλους, διότι εκ των δύο εχθρών αποκτάς τον ένα φίλον, ενώ εκ των δύο φίλων αποκτάς τον ένα εχθρόν.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ.7, Αρ. 0 (1892)

 

Εδώ κι εκεί

Η παρρησία ομιλεί περί των παρόντων ως να ήσαν απόντες. Η ευγένεια ομιλεί περί των απόντων ως να ήσαν παρόντες.

Εν τη δυστυχία σου εάν σε εγκαταλίπη ο φίλος σου, μη λυπήσαι. Δεν έχασες τίποτε.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ.7, Αρ. 0 (1892)

 

Εδώ κι εκεί

Ό,τι καλείται σταθερότης εις βασιλέα, καλείται πείσμα εις όνον.

Ο γάμος μετά καλής γυναικός είνε λιμήν εν τη τρικυμία. Αλλ’ ο γάμος μετά κακής γυναικός είνε τρικυμία εν τω λιμένι.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 8, Αρ. 1 (1893)

 

 Χουάν Μιρό (1893-1983) “Η φάρμα”

 

Στιγμαί θυμηδίας

Ο υπουργός κ. Σ. είχε καλέσει εις γεύμα τον δημοσιογράφον κ. Γ. , όστις την προτεραίαν τον είχεν υβρίσει εις την εφημερίδα του.
-Τι να κάμω! έλεγεν εις φίλον του απορούντα. Αφού δεν μπορώ να του κλείσω το στόμα, πρέπει να του το μπουκώσω.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 8, Αρ. 1 (1893)

 

 Εδώ κι εκεί

Μεταξύ ιατρού και πελάτου:
-Είνε λοιπόν τόσον σοβαρά η ασθένειά μου, γιατρέ;
-Πολύ σοβαρά. Εις τους εκατό γλυτόνει ένας.
Ο ασθενής αρχίζει να τρέμη και ο ιατρός εξακολουθεί:
-Αλλά μη φοβήσθε. Είσθε ο εκατοστός που περνάει απ’ τα χέρια μου με την ίδια αρρώστια. Οι 99 επήγαν καλλιά τους, επομένως…
-… !!! … !!!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 9, Αρ. 0 (1894)

 

Στιγμαί θυμηδίας

Ο παπα-Δημήτρης θέλει να παρηγορήση τον Κώσταν, του οποίου προ ολίγου εκήδευσαν την σύζυγον:
-Υπομονή! Ο Θεός έτσι ήθελε και την επήρε.
Και ο Κώστας ως εν αφαιρέσει:
-Ο Θεός την πήρε; Ουμ! Θα καλοπεράση μαζή της!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 9, Αρ. 0 (1894)

 

Μωσαϊκόν

Πρέπει να κατορθώση τις να γίνη αγαπητός, διότι οι άνθρωποι δεν είνε δίκαιοι, παρά μόνον προς εκείνους τους οποίους αγαπώσι.

Ουδέν ομοιάζει τόσον προς την αδικίαν, όσον η βραδέως αποδιδομένη δικαιοσύνη. 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 9, Αρ. 0 (1894)

 

Κωνσταντίνος Μαλέας (1879-1928) «Σαντορίνη» Εθνική Πινακοθήκη