ια΄) αποφθέγματα για: Αρετή, Δυστυχία, Ευτυχία, Ζωή, Φιλία

Αρετή

Πόσα εν ονόματί σου διαπράττονται, ω αρετή!

Ιωάννης Κονδυλάκης «Οι Άθλιοι των Αθηνών»

Αυτές που δε μας αφήνουν ήσυχους είναι οι αρετές. Ζηλεύουν τις κακίες και τις ερεθίζουν.

Κοσμάς Πολίτης «Εκάτη»

Η φτώχια δυσκολεύει την αρετή. Την κάνει εύκολη ο πλούτος.

Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

Η αρετή δεν στέκει εις την αφαίρεσιν των παθών, αλλ’ εις την οικονομίαν και μετά λόγου χρήσιν αυτών.

Νεόφυτος Βάμβας (1770-1855)

Κατά κανόνα η αρετή είναι χωρίς ανταπόδοση, χωρίς αναγνώριση. Και αυτό αποτελεί την ύψιστη τιμή της.

Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

Η ευγενεία χωρίς αρετής δεν είναι τίποτες.

Καρδινάλιος Βησσαρίων (1403-1472)

Όταν αποκαθιστώμεν απρόσιτον την αρετήν, μορφώνομεν υποκριτάς, ουχί
εναρέτους άνδρας.

 Ερμάννος Λούντζης (1806-1868)

Οι τέλεια ενάρετοι είναι εκείνοι που εμμένουν στο δρόμο της αρετής,
γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν ούτε δικαίωση, ούτε δικαιοσύνη.

 Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

Οι άνθρωποι αγαπούνε την αρετήν του πλησίον τους, δι’ όσον η αρετή του
ημπορεί να τους ωφελήση.

Ανδρέας Λασκαράτος «Ιδού ο Άνθρωπος»

Ω, ανθρωπότης! διατί πιστεύουσα αβασανίστως εις την κακίαν δυσπιστείς εις την αρετήν;

 Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου «Κόρη Ευπειθής και άλλα διηγήματα»

Η αρετή διατηρεί πάντα αρκετή αίγλη ώστε να συμφέρει να εμφανίζεις τις
πράξεις σου ντυμένες με το δικό της φόρεμα.

Κων/νος Τσάτσος «Πριν από το Ξεκίνημα»

Η ανάγκη της ανάτασης, ο πόθος του ηρωισμού που θα μας εξυψώσει στα μάτια του εαυτού μας, μήπως δεν είναι το συνηθέστερο ελατήριο κάθε μας πράξης ενάρετης;

Άγγελος Τερζάκης «Μενεξεδένια Πολιτεία»

Στη σκάλα της αρετής καθώς και της κακίας, κανένας άνθρωπος δεν επάτησε το κορφινό σκαλίδι, όλοι οι άνθρωποι είναι περισσότερον ή ολιγώτερο κακοί, κι οι κακοί είναι σε πολλά ενάρετοι.

 Ιωάννης Βηλαράς «Άπαντα»

Ποιος ο λόγος, σας παρακαλώ, να πεθαίνουν οι άνθρωποι δίχως να έχουν ζήσει τη ζωή τους; Κι όμως αυτή είναι η άποψη της αρετής, μη μου πείτε! ή και του ηρωισμού, δεν ξέρω.

Άγγελος Τερζάκης  «Δίχως Θεό»

Πρέπει να νικήσουμε τις μικρές αρετές που λες, την ευγένεια, τη λύπηση, τη σκοπιμότητα. Τις μικρές αρετές φοβούμαι πιο πολύ από τις μεγάλες κακίες, γιατί έχουν ωραίο πρόσωπο κι εύκολα ξεγελούνε.

Νίκος Καζαντζάκης «Αναφορά στον Γκρέκο»

Δυστυχία

Μία δυστυχία δεν έρχεται ποτέ μόνη της.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Η Χτυπημένη»

Αι δυστυχίαι είναι της αρετής η παλαίστρα.

Αδαμάντιος Κοραής

Και τη βαρύτερη δυστυχία, ο χρόνος τη μαλακώνει.

Μ. Καραγάτσης «Ο Κίτρινος Φάκελλος»

Ω κόσμε αι γλυκύτεραί σου ηδοναί είναι περίγελως του δυστυχούς.

Παναγιώτης Σούτσος «Ο Λέανδρος»

Δυστυχισμένος είναι όποιος αρνείται νάναι ευτυχισμένος.

Στράτης Μυριβήλης «Η Ζωή Εν Τάφω»

Η δυστυχία έχει το προτέρημα να μας αποδίδη το μνημονικόν, το οποίον μας αφαιρεί η ευμοιρία.

 Γρηγόριος Παλαιολόγος (18ος αι. -19ος αι.)   «Ο Ζωγράφος»

Όλες οι εποχές έχουν εξαντλήσει, πραγματικά την επινοητικότητά τους για να βρίσκουν νέους συνδυασμούς, νέους τρόπους, νέα προσχήματα που να διαιωνίζουν την ανθρώπινη αντιδικία και δυστυχία.

Α. Τερζάκης «Η Ανάγκη του Στοχασμού»

Οι αναποδιές κι οι σκουντούφλες, τα ντέρτια κι οι μαύρες συντυχιές, στον
κόσμο αυτόν πάνε μαζί μαζί. Έρχεται η μια και σου χτυπάει την πόρτα και ξοπίσω της μπουκάρουνε όλες μαζί. Μπουλούκι. Σαν τις καλιακούδες απάνου στο λέσι.

Μενέλαος Λουντέμης «Συννεφιάζει»

Ο λόγος, η γλώσσα, η φωνή – αντίδοτα στο θάνατο και στη δυστυχία.

Γιάννης Τσαρούχης (από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)

Ευτυχία

Τι ευτυχία να μη σκέπτεσαι τίποτε.

Τάσος Αθανασιάδης «Οι Πανθέοι»

Βάσις της ευτυχίας η άγνοια του μέλλοντος.

Δημήτριος Βικέλας «Διηγήματα»

Ευτυχία είναι να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς κι επιθυμείς πιο πολύ…

Μ. Καραγάτσης «Τα Στερνά του Μίχαλου»

Η ησυχία της ψυχής είναι το έπακρον της ευτυχίας.

Παναγιώτης Σούτσος «Ο Λέανδρος»

Η εφτυχία, τι είναι; ενέργεια και τίποτις άλλο.

Ψυχάρης «Το Ταξίδι μου»

Αυτός ο κόσμος είναι μάταιος. Ανόητος είναι όστις περιμένει ευτυχίαν εδώ.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Οι Έμποροι των Εθνών»

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες.

Νίκος Καζαντζάκης «Ασκητική»

Η ευτυχία είναι εφήμερη.
Ευριπίδης «Φοίνισσαι»

Η αληθινή ευτυχία είναι κατασκευασμένη από μια περίτεχνη σύνθεση θυσιών.

Κων/νος Τσάτσος «Η Ζωή σε Απόσταση»

Την ευτυχία την αγοράζει κανείς πολύ ακριβά.

Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου «Κόρη Ευπειθής και άλλα διηγήματα»

Μια μεγάλη ευτυχία ξέρω εγώ: Να μην έχουμε γεννηθεί!

Κωστής Παλαμάς «Πώς μεταμορφώθηκε ο Σάτυρος»

Κρύβεται ποτέ η ευτυχία; Μόνον η θλίψις προσπαθεί να κρυφθή.

Παύλος Νιρβάνας «Η Ζωή του Δρόμου»

Η ευτυχία της γης ποτέ δε φέρνει στον ουρανό.

Νίκος Καζαντζάκης «Οι Αδερφοφάδες»

Διά να αισθανθή κανείς την ιδική του ευτυχίαν, πρέπει να παύση ενοχλούμενος από την ευτυχίαν των άλλων.

Δημήτριος Καμπούρογλου «Θρύψαλα»

Ο άνθρωπος είναι ευτυχισμένος, σε τούτη τη γης, μονάχα την ώρα που δίνεται: στην αγάπη ή στη θυσία.

Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος «Μεβλανά ο Εξαίσιος»

Την ευτυχία μάς την δίνουν εκείνα που έχουμε παραπανιστά, όχι εκείνα που
μας είναι αναγκαία.

Θ. Πετσάλης Διομήδης «Μαρία Πάρνη»

Η ευτυχία περπατάει πάντα πάνω στο σκοινί. Και μπορεί να σπάσει και να σε γκρεμίσει.

Μενέλαος Λουντέμης «Αγέλαστη Άνοιξη»

Πρέπει να το θέλουμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Αυτό είναι το κλειδί της
ευτυχίας…

Λιλίκα Νάκου «Η Κυρία Ντορεμί»

Πρέπει κανένας να χαίρεται την ευτυχία της στιγμής, έτσι, όπως έρχεται, κουτσή, στραβή. Έχει ο Θεός για παραπέρα.

Κοσμάς Πολίτης «Εκάτη»

Για να είσαι ευτυχισμένος δεν αρκεί να βρεθεί η καλή η ώρα. Πρέπει να
ξέρεις τέλεια να ξεχνάς και το χτες της και το αύριό της.

Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

Ευτυχία είναι μόνο το βίωμα του παρόντος, κάποιου ωραίου παροδικού παρόντος και η λήθη όλων των άλλων.

Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.

Νίκος Καζαντζάκης  «Βίος και Πολιτεία του
Αλέξη Ζορμπά»

Αν έχετε μια ευγενική ψυχή, θα καταλάβετε μια μέρα πως η μόνη δυνατή
ευτυχία είναι η προσφορά του εαυτού σας.

Γιώργος Θεοτοκάς  «Αργώ»

Γιατί να ’ρχουνται όλες οι ευτυχίες μαζωμένες και να κατρακυλάνε έτσι
βιαστικά, πριν προφτάσει να τις γευτεί κανένας ως το τέλος;

Μιμίκα Κρανάκη «Contre–Temps«

Μερικοί κατορθώνουν να ζουν με τη στιγμή. Είναι οι ευτυχέστεροι.

Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»

Η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός του εαυτού σου, είναι κι αυτό μια θετική
ανθρώπινη ευτυχία.

Κοσμάς Πολίτης «Στου Χατζηφράγκου»

Η ευτυχία λέξις φανταστική. Ον ανύπαρκτον επί της γης. Ο ευτυχέστερος βίος έχει τας ακάνθας του.

Παναγιώτης Σούτσος «Ο Λέανδρος»

Δεν αρκεί ν’ ανοίξεις την πύλη του παραδείσου, για να τον χαρείς. Η ευτυχία στεριώνεται στη συνεχή νομή.

Μ. Καραγάτσης «Τα Στερνά του Μίχαλου»

Του δε καθενός η ευτυχία εξαρτάται από τον τρόπον του τού αισθάνεσθαι και του σκέπτεσθαι.

Δημήτριος Βικέλας «Διηγήματα»

Αδιαφόρησε, αν μπορείς, τρώγε όσο για να ζεις, κλείνε τα μάτια και κάνε
όνειρα! Να η ελευθερία, η ευτυχία, η γαλήνη!

Ιάκωβος Καμπανέλλης «Έβδομη Μέρα της Δημιουργίας»

Η ευτυχία κι η δυστυχία έρχονται πάντα τόσο ξαφνικά.

Στέλιος Ξεφλούδας «Οδυσσέας Χωρίς Ιθάκη»

Κι η πιο μεγάλη δυστυχία, σαν την κοιτάξεις στα μάτια, χαμογελάει. Κι η πιο
μεγάλη ευτυχία δακρύζει.

Παντελής Πρεβελάκης «Ο Ήλιος του Θανάτου»

Όσο ζούμε μιαν ευτυχία, δύσκολα τη νιώθουμε. Μονάχα όταν περάσει και κοιτάξουμε πίσω μας, καταλαβαίνουμε ξαφνικά -και κάποτε με κατάπληξη-πόσο σταθήκαμε ευτυχισμένοι.

Νίκος Καζαντζάκης  «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»

Αιώνες προπαγάνδας μάς έμαθαν να κοιτάμε καχύποπτα την ευτυχία. Να ταυτίζουμε την απόλαυση με τη διαφθορά. Να φορτωνόμαστε τύψεις κάθε φορά που κάνουμε το κέφι μας.

Νίκος Δήμου «Οι Νέοι Έλληνες»

Παίρνε την ευτυχία όπου τη συναντήσεις. Απολάμβανε με όλες του τις δυνάμεις το ωραίον, όσον η πρόστυχη αυτή ζωή σού επιτρέπει να υπάρχης και ζήσε ακόμη με τις ωραίες αναμνήσεις. Δεν ημπορεί κανείς να σου τις αφαιρέση αυτές…

Γεράσιμος Βώκος «Εκτοπισμένος»

Η μεγάλη, η αληθινή ευτυχία είναι το ποτήρι του καθάριου και δροσάτου νερού στα χείλη του διψασμένου, ένα κομμάτι φρέσκο ψωμί στην ανυπομονησία του πεινασμένου, μια βαθιά πρωινή ανάσα, να νιώθει κανείς τον εαυτό του γερό και πρόθυμο για το μόχθο, ένα αγαπημένο χέρι που έρχεται ν’ ανακουφίσει το φλογισμένο μέτωπο στον καιρό της αρρώστιας, ο λόγος ο ζεστός ενός φίλου, το τραγούδι, το γέλιο ενός παιδιού.

Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος «Η Σιωπή και ο Λόγος»

Ημείς κατεδικάσθημεν, άθλιοι, κοπιασμένοι, πάντα να κατατρέχωμεν, αλλά ποτέ δεν φθάνομεν την ευτυχίαν.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ «ΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ» (από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ)

Η ευτυχία χαμογελά
σε δυο κρυμμένα
περιστέρια·
μη τη ζητάς πολύ
ψηλά
στα μυστικά και
ξένα αστέρια.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ «Το δαχτυλίδι του αρραβώνα»
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

.

Ζωή

Μπόρα είναι μαθές κι η ζωή, θα περάσει!

Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»

Ζωή κατηραμένη, τι ποθητή μου είσαι!…

Γ. Σουρής «Ο Φασουλής φιλόσοφος»

Μπελάς είναι μαθές η ζωή, μόνο ο θάνατος είναι χουζούρι.

Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»

Η ζωή είναι ισόβια.

Νίκος Καζαντζάκης  «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»

Το τελειωτικό και το ασάλευτο είναι κάτι αντίθετο με τη ζωή.

Κοσμάς Πολίτης «Εκάτη»

 

Τίποτα δεν είναι γλυκύτερο στον κόσμο από λίγη πικρή ζωή.

Μενέλαος Λουντέμης «Καληνύχτα Ζωή»

 

…την
οδυνηρή ευτυχία τού να ζεις!

Οδυσσέας Ελύτης «Συναυλία των Γυακίνθων»

Η ζωή μετριέται με την προσπάθεια και την ένταση, όχι με τα χρόνια.

Κοσμάς Πολίτης «Εκάτη»

Η ζωή είναι μπελάς, ο θάνατος δεν είναι.

Νίκος Καζαντζάκης  «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»

Στη ζωή αξίζει μονάχα η Ζωή. Και τίποτ’ άλλο.

Μ. Καραγάτσης «Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου»

Τίποτα δεν είναι πιο ξένο στη ζωή από τη βεβαιότητα.

Άγγελος Τερζάκης  «Δίχως Θεό»

Ζωή χωρίς προορισμό είναι θάνατος πολυθάνατος!

Παντελής Πρεβελάκης «Ο Άγγελος στο Πηγάδι»

Άιντε, ένα χεράκι ακόμη και τη βγάλαμε τη ζωή… Να πάρουν σειρά οι άλλοι.

Μενέλαος Λουντέμης «Αγέλαστη Άνοιξη»

 

Η ζωή είναι ένα αγαθό που δίνεται στον άνθρωπο για να του παρθεί πίσω.

Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»

Κόπος ανυπόφερτος είναι η ζωή.

Α. Κάλβος «Εις Θάνατον»

Οι τρεις  βασικοί νόμοι της ζωής
είναι: το άνισο, το άδικο, το ανήθικο.

Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»

 

Μικρή αστραπή η ζωή μας, μα προφταίνουμε.

Νίκος Καζαντζάκης «Αναφορά στον Γκρέκο»

Το φοβερό στη ζωή, είναι να περνάς αδιάφορος.

Μ. Καραγάτσης «Γιούγκερμαν»

Μαριόλα η ζωή. Μαριόλα η άτιμη.

Άγγελος Σ. Βλάχος «Το Μνήμα της Γρηάς»

Για να νιώσει κανείς καλά τη ζωή πρέπει πολύ να ματώσει η καρδιά του…

Λιλίκα Νάκου «Για Μια Καινούργια Ζωή»

 

Σπουδαίο πράμα να ζεις! Έτσι, μόνο για να βλέπεις και ν’ αναπνέεις.

Ανδρέας Φραγκιάς «Καγκελόπορτα»

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Διονύσιος Σολωμός «Λάμπρος»

 

Ω! Πόσο βάσανο μεγάλο το βάσανο είναι της ζωής!

Κώστας Βάρναλης «Οι Μοιραίοι»

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής.

Λορέντζος Μαβίλης «Λήθη»

 

Άγρια πούναι, Θε μου, κι αγλύκαντη η ζωή!

Παντελής Πρεβελάκης «Ο Κρητικός»

Διατί περισσότερον φείδονται οι άνθρωποι την ζωήν των εις τους 60 χρόνους παρά εις τους 20;

Γρηγόριος Παλαιολόγος «Ο Ζωγράφος»

Ποια ζωή αξίζει και πώς μπορείς να τήνε πεις ωραία, δίχως έναν άξιο θάνατο;

Στρατής Τσίρκας «Νουρεντίν Μπόμπα»

Μην πεις ποτέ πως η ζωή σταμάτησε τη γυροβολή της.

Άγγελος Τερζάκης «Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ»

Ζωή είναι αυτό, πόλεμος είναι.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Οι Ελαφροϊσκιωτοι»

Η ζωή αν έχη και τας τρικυμίας της, έχει και τας γαλήνας της.

Παναγιώτης Σούτσος «Ο Λέανδρος»

Τι όμορφη που γίνεται η ζωή όταν πιστεύεις στους άλλους!

Βασίλης Βασιλικός «Ζ»

 

Λυπάμαι μόνο ό,τι είναι ακίνητο κ’ άψυχο και δεν μπορεί να αιστάνεται!

Γιάννης Σκαρίμπας «Το Θείο Τραγί»

 

Τι μονότονη θα ήταν η ζωή αν όλα επιτρέπονταν;

Τάσος Αθανασιάδης «Οι Φρουροί της Αχαϊας»

 

Δεν είναι η διάρκεια της ζωής, αλλ’ η ευτυχία αυτής ήτις τη δίδει αξίαν.

Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής «Εις τας Κορυφάς»

Αβάσταχτη ή όχι, η ζωή είναι ζωή, κι αξίζει πάντοτε χίλιες φορές περσότερο
απ’ το θάνατο.

 Μ. Καραγάτσης «Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου»

Ναι… θα γιάνω! Από τη φοβερότερη αρρώστια που δίνει ο Αλλάχ στον άνθρωπο, όταν τον γεννάει: τη ζωή…

Μ. Καραγάτσης «Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου»

 

Ό,τι κι αν συμβεί μέσα στη ζωή μας, θα έρθει μια καλή ώρα, μια περηφάνια,
μια στοργή που θα σου τα ξεπληρώσει όλα.

Θράσος Καστανάκης «Η Παγίδα»

Όποιος μπορεί ας χαρεί μόνο περσότερο την ψεύτρα τη ζωή, την άχαρη, την
άδικη, τη μάταιη και ξελογιάστρα μαζί.

Κ. Χατζόπουλος «Ο Πύργος του Ακροπόταμου»

 

Τι είναι το ζην, ειμή υπαμοιβή ελπίδων και αναμνήσεων, αφού το παρόν δεν
είναι ειμή στιγμή μαθηματική, ης ουδέποτε απολαμβάνομεν;

Εμμανουήλ Λυκούδης «Διηγήματα»

Τίποτε φρονιμώτερο από το να θέλης να ζήσης. Μα, θέλε και να ζήσης με
αξιοπρέπεια.

Ανδρέας Λασκαράτος «Ιδού ο Άνθρωπος»

Η ζωή είναι κάτι τρομαχτικά σκληρό, που ο άνθρωπος θέλει σώνει και καλά να το κάνει ήπιο. Ε, δε γίνεται ήπιο!

Άγγελος Τερζάκης «Μυστική Ζωή»

 

Γιατί δαρμένοι στη ζωή με τον πόνο και την ανοησία της, τρέμουμε μήπως τη
χάσουμε;

Γιώργος Δωρικός «Τα Δάκρυα του Θεού»

Η ζωή μας δεν είναι παρά μια πορεία προς το θάνατο που ο Θεός έδωσε στον καθένα μας χωρίς διάκριση.

Στέλιος Ξεφλούδας «Οδυσσέας Χωρίς Ιθάκη»

 

Αν αξίζει η ζωή είναι γιατί μπορούμε να ξεγελάμε τον εαυτό μας με το
όνειρο.

Στέλιος Ξεφλούδας «Οδυσσέας Χωρίς Ιθάκη»

Ζούμε τις πιο πολλές φορές όχι όπως θέλουμε, αλλά όπως θέλουν οι άλλοι.

Στέλιος Ξεφλούδας «Οδυσσέας Χωρίς Ιθάκη»

 

Αφού γεννηθήκαμε, έχουμε χρέος να ζήσουμε… Ο τρόπος που μας σπέρνουν είναι τόσο γλυκός, που δεν μπορεί κι η ζωή να μην είναι…

Τάσος Αθανασιάδης «Οι Φρουροί της Αχαϊας»

 

Η θάλασσα η άπιστη, που σηκώνει θεριά κύματα ή σείεται ελαφρά, έχει λιμάνια ακύμαντα. Μα η ζωή του ανθρώπου, αχ, δεν έχει.

Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου «Κόρη Ευπειθής και άλλα διηγήματα»

Η ζωή του ανθρώπου είναι μια ψιχάλα, που μόλις πέσει, τη στεγνώνει ο ήλιος και την κάνει ατμό.

Διονύσιος Κόκκινος «Ο Αλέξης ο Αμαξάς»

 

Κι ήταν όμορφη η ζωή. Άξιζε να τη ζει κανείς, μόνο και μόνο για να ζει,
όπως το σκουλήκι της γης, το ψαράκι του ποταμού, ο κότσυφας του πεύκου.
Μ. Καραγάτσης «Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου»

Το να κολλάς επίμονα στη ζωή, δεν είναι ένδειξη ζωικής ορμής παρά
ανικανότητας να εξαρθείς πάνω από τον εφήμερο εαυτό σου.

Άγγελος Τερζάκης  «Δίχως Θεό»

Βραδιάζει, ξημερώνει, και ένα
πέσε σήκω είν’ η ζωή μας μόνη.

Γεώργιος Σουρής «Η Επιδημία»

Η αψιά γεύση της ζωής, η άφθαστα μεθυστική, βγαίνει από την εναλλαγή και τη σύγκρουση των ευτυχισμένων και των δυστυχισμένων της εκδηλώσεων.

Μ. Καραγάτσης «Ο Κίτρινος Φάκελλος»

 

Όμορφο πράμα η ζωή, μα σα δίνεται για τη Λευτεριά ή κάτι μεγάλο, δεν πρέπει να λογαριάζεται.

Γιάννης Μαγκλής «Τ’ Αδέρφια μου, οι Άνθρωποι»

 

Κάθε ζωή είναι μια μετάβαση από μιαν ανυπαρξία σε μιαν άλλη.

Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

Τούτη η ζωή, μα το Θεό, δεν ξέρει κανένας μαθές, πότε είναι παραμύθι και πότε αληθινή.

Σ. Μυριβήλης «Ο Αργοναύτης»

Η ζωή δεν είναι πράξη, είναι σκέψη. Η πράξη είναι απλώς μια θεραπαινίδα της σκέψης. Και όταν δεν είναι αυτό, δεν είναι παρά μετακίνηση ύλης χωρίς νόημα.

Κωνσταντίνος Τσάτσος «Αφορισμοί και Διαλογισμοί» (Δ΄ Σειρά)

 

Η καθημερινή ζωή – θα το δεις – είναι ένα ύπουλο κύμα, που πρέπει αδιάκοπα ν’ αγωνίζεσαι για να μη σε πάρει αποκάτω.

Τάσος Αθανασιάδης «Οι Πανθέοι»

Η στερνή γνώση τον δίδαξε πως η ζωή είν’ ένας ελαστικός τροχός, που κυλάει αλλοπρόσαλλα σε κάποιο σκολιό δρόμο. Ότι οι αξίες, οι ηθικές καταστάσεις, οι πεποιθήσεις χορεύουν τρελά, αλλάζοντας προσωπίδες και μορφές.

Μ. Καραγάτσης «Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου

Στην κηδεία μου, κάποιος χοντρός θα γλιστρήσει – και πολλοί θα
χαμογελάσουν. Κι αυτό θα είναι η συνέχεια της ζωής, που τόσο άδικα θα παρατάει εμένα, για ν’ ασχοληθεί με τους άλλους.

Νίκος Δήμου «Μικρά Βήματα»

Άμα είναι κανείς πολύ νέος δεν καταλαβαίνει την αξία της ζωής και πώς
περνά! Αλλά άμα φτάσει κανείς στην ώριμη ηλικία, τότε είναι που καταλαβαίνει πως είναι ένα θάμα σύντομο κι ότι η αρρώστια και ο θάνατος μας καραδοκούν κάθε στιγμή.

 Λιλίκα Νάκου «Για Μια Καινούργια Ζωή»

 

Επιπόλαια  κρίνοντας, νομίζουμε πως νόμος της ζωής είναι η αρμονία. Λάθος. Είναι οι αντιφάσεις. Όλα έρχονται σε σύγκρουση με όλα, το ένα διαψεύδει το άλλο, το αντιστρατεύεται. Αν υπάρχει μια ισορροπία, είναι η ισορροπία των αντιθέσεων.

Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»

 

Η ζωή είναι πολύ απλή υπόθεση. Ένα λαγήνι δροσερό νερό από το πηγάδι του καλοκαιριού. Ένα δεμάτι γινωμένα στάχυα στη θημωνιά του άσπρου κάμπου. Ένα τριαντάφυλλο που ανοίγει τα φύλλα του αντίκρυ στο φως. Ένα πανάκι που φεύγει πέρα στη θάλασσα, την ανεκύμαντη, τη γαλάζια. Ένα τραγούδι αγάπης. Όλα τούτα είναι πολύ όμορφα, είναι πολύ μεγάλα.

 Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος «Τα Εφτά Κοιμισμένα Παιδιά»

Φαίνεται πως η εντολή της ζωής είναι τέτοια: να ιδρώσεις, να σκοντάψεις, να δακρύσεις, ώσπου, μέσα στην απέραντη βουρκοθάλασσα, ν’ αγγίξεις κάποια στιγμή με τ’ ακροδάχτυλα το σπάνιο διαμάντι της χαράς, που μόλις το βρεις το χάνεις, κι αρχίζεις πάλι από την αρχή.

Άγγελος Τερζάκης «Απρίλης»

Φιλία

Σε αντίθεση με τη συνήθη απόψη, δεν πιστεύω ότι φίλοι είναι απαραίτητα οι άνθρωποι που συμπαθεί κανείς περισσότερο, αλλά αυτοί που απλά βρέθηκαν πρώτοι εκεί. Οι περισσότεροι από τους φίλους μου έχουν ελαττώματα, τα οποία χτυπούν περισσότερο στο μάτι, επειδή βρίσκονται τόσο κοντά μου, κι όμως αυτοί είναι οι άνθρωποι για τους οποίους βρίσκεται κανείς πάντα σπίτι, όταν τηλεφωνούν.

Γενικά πιστεύω ότι τους φίλους του τους διαλέγει κανείς το ίδιο λίγο όπως και τους γονείς του. Γιατί αν ήταν κανείς σε θέση να διαλέξει τους φίλους του το ίδιο σχολαστικά και επιμελώς όπως τη γυναίκα του, τότε τους περισσότερους θα τους είχε διώξει ή χάσει. Όχι, διολισθαίνει κανείς μέσα σε μια φιλία και δεν υπάρχει διαζύγιο.

Οι φίλοι υπάρχουν για να θυμίζουν στον καθένα από μας τις ανεπάρκειες που μας περιστοιχίζουν, τις μεταπτώσεις της ανθρώπινης φύσης, τα δυσάρεστα πράγματα, τα οποία είναι ικανός να κάνει ο άνθρωπος, την κακοήθεια, τη στενοκεφαλιά και την κοροϊδία της κοινωνίας. Εκτός αυτού μας μαθαίνουν να συγχωρούμε μεν, αλλά να μην ξεχνάμε ποτέ. Δίχως φίλους θα ήμασταν χαμένοι.

ΠΙΤΕΡ ΟΥΣΤΙΝΟΦ “ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ”
Εκδόσεις ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ μετάφραση Ε. ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Είναι ένα από τα πλέον απόλυτα καθήκοντα της φιλίας: να είναι κανείς καθαρός στο Όχι του, όταν δεν τον κατακλύζει το απόλυτο Ναι.

ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ «Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΡΙΛΚΕ»
μετάφραση Α. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Το να έχει κανείς έναν κοντινό του άνθρωπο, που να συνδυάζει αντίθετες απόψεις με μια βαθιά, σταθερή φιλία, μπορεί να ευνοήσει θαυμαστά την εξέλιξή του. Διότι όσο είμαστε (όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές απέναντι στους γονείς και σε άλλους, μεγαλύτερους στην ηλικία ανθρώπους) υποχρεωμένοι να θεωρούμε το Άλλο οπωσδήποτε λάθος, κακό, εχθρικό αντί απλώς «Άλλο», δεν καταφέρνουμε να αποκτήσουμε μια χαλαρή και δίκαιη σχέση με τον κόσμο, όπου βεβαίως πρέπει να υπάρχει χώρος για το καθετί, για τη θέση και την αντίθεση, για εμένα και γι’ αυτόν που είναι εντελώς διαφορετικός από μένα. Μόνο δε υπό την προϋπόθεση και την αποδοχή ενός τέτοιου κόσμου, που θα συμπεριλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα, μπορεί κανείς να διαμορφώσει και τον δικό του εσωτερικό κόσμο, με τις εσωτερικές αντιθέσεις και αντιφάσεις του, ανοιχτό και ευρύχωρο και ευάερο.

ΡΑΪΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ «Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΡΙΛΚΕ»
μετάφραση Α. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

Έχει και η φιλία την αχίλλειο πτέρνα της: τη γυναίκα.

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ “Η ΤΙΜΗ ΕΝΟΣ ΑΔΕΛΦΟΥ” από το βιβλίο του ΜΙΧ. ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ

Εν τη δυστυχία σου εάν σε εγκαταλίπη ο φίλος σου, μη λυπήσαι. Δεν έχασες τίποτε.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ.7, Αρ. 0 (1892)

Να τη μετράς σαν ασυχώρετη αμαρτία σου την ώρα όπου έτυχε και πίκρανες ένα σου φίλο.

ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΚΗΣ “Η ΠΑΓΙΔΑ”

Η φιλία κρατάει μονάχα μια μέρα. Κάθε μέρα πρέπει να της αλλάζεις βρακί.

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ «ΑΓΕΛΑΣΤΗ ΑΝΟΙΞΗ» Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Η φιλία είναι ένα άνθος που θέλει καιρό και καλλιέργεια.

ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ «ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ

Οι άνθρωποι με τους οποίους έρχεσαι εις κάποιαν σύγκρουσιν διαιρούνται εις δύο: με τους πρώτους μαλώνεις χωρίς να θυμώσης και με τους δευτέρους θυμώνεις χωρίς να μαλώσης. Με τους πρώτους σε συνδέει φιλία και εκτίμησις, με τους δευτέρους ούτε το ένα ούτε το άλλο.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ «ΝΕΑ ΘΡΥΨΑΛΑ»
από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Ότι η φιλία και το φιλί είναι της αυτής ρίζης, το λέγει το λεξικόν, αλλά το υποστηρίζει και  η ιστορία με το φίλημα του Ιούδα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ «ΝΕΑ ΘΡΥΨΑΛΑ»
από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Φιλία είναι η συμφωνία δύο ανθρώπων εναντίον όλου του κόσμου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ «ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ» Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ
από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Φιλία είναι η συμφωνία δύο ανθρώπων να μην προχωρήσουν στο βάθος, αλλά να μείνουν πάντα στην επιφάνεια.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ «ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ» Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ
από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού

Ο Νίκος Γκάτσος – ένας πολύ αυστηρός φίλος

Ο Μάνος Χατζιδάκις μιλάει για τη φιλία του με τον Νίκο Γκάτσο:

Ο Γκάτσος επηρέασε εμένα, όχι εγώ τον Γκάτσο. Εγώ ήμουν ο μαθητής. Είχα την τύχη να εισπράξω πολύτιμα μαθήματα, ιδίως σε μια περίοδο, μετά την απελευθέρωση, που οι συνομήλικοί του φίλοι έφυγαν στην Ευρώπη, και οι δικοί μου πάλι το ίδιο, και μείναμε οι δυο μας στο πατάρι του “Λουμίδη” ή του “Πικαντίλλυ” να μιλάμε. Ο Γκάτσος μπορεί να δέχτηκε πληροφορίες από μένα, αλλά όχι επιρροή. Και να σας πω μεταξύ των σπουδαίων μαθημάτων ένα παράδειγμα: όταν σε ηλικία εικοσιπέντε ετών έγραψα για την Μαρίκα Κοτοπούλη μουσική για την “Ορέστεια”, είχα κάνει και δυο θαυμάσια μέρη για τις “Χοηφόρες”, λόγω των οποίων απολάμβανα μεγάλο θρίαμβο εις τον κύκλο των ειδικών. Είχε επισημανθεί η σημασία τους, η δε Μαρίκα με λάτρευε εν ονόματι των δύο αυτών μεγάλων στιγμών. Όταν λοιπόν ήρθε και τ’ άκουσε ο Γκάτσος, γύρισε και μου έκανε ένα αυστηρότατο μάθημα: ότι αυτά είναι θαυμάσια, αλλά για τον Ευριπίδη κι όχι για τον Αισχύλο. Μου δίδαξε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο ιερατικό στοιχείο του Αισχύλου – το οποίο αγνοούσα – και στο ύφος του Ευριπίδη, του πιο “σύγχρονου” από τους τρεις τραγικούς. Τότε μάλιστα, για να είμαι ειλικρινής, όπως κάθε μαθητής έτσι κι εγώ λιγάκι θύμωσα, διότι δεν ασπάστηκε τη “μεγαλοφυΐα” μου· αλλά βέβαια αυτό μου έδωσε αφορμή να σκεφτώ και να δω πόσο πράγματι είχε δίκιο και πόσο η δουλειά που είχα κάνει στηριζόταν σε άγνοια του αισχυλικού πνεύματος. Καταλαβαίνετε, ο Γκάτσος ήταν ένας πολύ αυστηρός φίλος. Μη κοιτάτε τώρα που γίναμε… συνομήλικοι πια – γιατί από μια ηλικία και πέρα, από τα πενήντα και πάνω, οι άνθρωποι γίνονται συνομήλικοι. Αλλά τον καιρό που εγώ ήμουν εικοσάρης – εικοσιπεντάρης, αυτός ήταν μεγάλος και μ’ έβλεπε σα νεαρό. Την εποχή εκείνη στο “Εθνικό Θέατρο” ήταν διευθυντής ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο οποίος θαύμαζε πολύ το ταλέντο μου και μ’ άφηνε να κάνω ό,τι μου κάπνιζε. Στο “Όνειρο θερινής νύχτας” μάλιστα, εκτός από τη μουσική ήθελα να κάνω και τη χορογραφία. Ο Θεοτοκάς μου έδωσε να την κάνω. Με μάγεψε το ότι είδα στις αφίσες του “Εθνικού” όχι το: “Μουσική Μάνου Χατζιδάκι” – που το είχα συνηθίσει – αλλά: “Χορογραφίες Μάνου Χατζιδάκι”. Λοιπόν έγινε η πρεμιέρα, όλος ο κόσμος με κοίταζε σαν ένα παιδί θαύμα, σαν τον Σγούρο της εποχής, με συγχαίρανε, έρχεται και ο Γκάτσος πολύ αυστηρός και μου παρατηρεί μπροστά σε όλους: “Ελπίζω να σταματήσεις να κάνεις αυτές τις ανοησίες”. Ο Θεοτοκάς του λέει: “Μα Νίκο, πώς μιλάς έτσι στον Μάνο;”. “Ξέρω, ξέρω” λέει αυτός, μας χαιρέτησε κι έφυγε. Εγώ έμεινα αποσβολωμένος. Ενώ ζούσα έναν θρίαμβο, ξαφνικά έρχεται εκείνος και μου δίνει μια τεράστια ψυχρολουσία. Μια βδομάδα έκανα να μιλήσω μαζί του. Αλλά τελικά κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Είχα μεθύσει από την επιτυχία μου σε όλα τα επίπεδα, και έκανα ανοησίες. Αυτά είναι χαρακτηριστικά ανεκδοτολογικά δείγματα. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω πολλές φορές μαζί του για χιλιάδες θέματα και να μου μάθει να σκέπτομα ακριβά κι όχι εύκολα. Διότι έπρεπε ν’ ανταποκριθώ στη σκέψη του. Ο Γκάτσος γνωρίζει πολύ περισσότερα από όσα σου αφήνει να καταλάβεις όταν είσαι σε μια κατευθείαν συνομιλία μαζί του. Αυτό είναι ίδιον των σοφών ανθρώπων: δεν σου κάνουνε επίδειξη γνώσεων, σου λένε τ’ απαραίτητα, και σε σένα εναπόκειται ν’ αντιληφθείς ότι αυτά τ’ απαραίτητα εμπεριέχουν βαθύτατη γνώση, και δεν είναι απλώς μια στοιχειώδης έκφραση τυχαίων απόψεων.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ “Ο Νίκος Γκάτσος – ένας πολύ αυστηρός φίλος”
από μια συνομιλία με τον Αντώνη Φωστιέρη και τον Θανάση Νιάρχο
περιοδικό Η ΛΕΞΗ τεύχος 52 – Φλεβάρης 1986