κ) αποφθέγματα για αλήθεια, αμαρτία, γεράματα, Ελλάδα, Έλληνες, ελπίδα
αλήθεια
Δεν υπάρχει πιο απίθανο πράμα από την αλήθεια.
Μ. Καραγάτσης «Γιούγκερμαν»
Κάθε στιγμή τα λόγια μας είναι το ψέμα και μόνο η πράξη μας η αλήθεια.
Τάσος Αθανασιάδης «Οι Πανθέοι»
Πάντα αμφιβάλλω για την αλήθεια μου και τις αλήθειες των αλλωνών.
Ίων Δραγούμης «Το Μονοπάτι»
Πρέπει ν’ αλλάζουμε την αλήθεια μας, όταν βλέπουμε μια αληθινότερη αλήθεια.
Ίων Δραγούμης «Το Μονοπάτι»
Από την αλήθεια δεν μπορεί να βγη παρά καλό.
Ψυχάρης «Το Ταξίδι μου»
.
Μάθετε να υποφέρετε την Αλήθειαν.
Περικλής Γιαννόπουλος «Νέον Πνεύμα»
.
Η αλήθεια είναι μια. Μόνο οι δρόμοι που οδηγούν σε αυτήν είναι διάφοροι.
Κων/νος Τσάτσος «Η Ζωή σε Απόσταση»
Ζωντόβολα μη φοβάσθε την ΑΛΗΘΕΙΑ. Η Αλήθεια δεν σκοτώνει. Τα ΨΕΜΑΤΑ καταθάπτουν τους Λαούς.
Περικλής Γιαννόπουλος «Έκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν»
.
Καμιά φορά οι πράξες δείχνουν την αλήθεια καλλίτερα από τα λόγια.
Ίων Δραγούμης «Σταμάτημα»
Η αλήθεια είναι ελαστική και πολυπρόσωπη. Εξαρτάται από πού την κοιτάς. Ποια πλευρά της θα υποστηρίξεις.
Γιάννης Μαγκλής «Οι Σημαδεμένοι»
Ω, Θεέ, τι κακόμορφη που είναι όταν το θέλει η αλήθεια. Ω, τι μεγαλοφυία στη χαιρεκακία της, στην έχθρα της για τον άνθρωπο!
Άγγελος Τερζάκης «Δίχως Θεό»
Έτσι είνε ο κόσμος! Μισεί τον μη γνωρίζοντα να σκεπάζη την αλήθειαν διά ψευδούς πέπλου.
Αλέξανδρος Μωραϊτίδης «Το Τάξιμον»
Η αλήθεια δεν είναι υποχρεωτικά με το μέρος των πολλών. Πιο συχνά είναι με τον ένα.
Γαλάτεια Σαράντη «Επιστροφή»
Η αλήθεια είναι καλή Θεά, αλλά τα πάθη του ανθρώπου συχνότατα την νομίζουν εχθρή.
Διονύσιος Σολωμός «Διάλογος»
Όταν παραστήση κανείς γυμνήν την αλήθειαν, φαίνεται σκληρός και ανυπόφερτος. Είναι όμως τω όντι επωφελής.
Ρήγας Βελεστινλής «Σχολείον των Ντελικάτων Εραστών»
.
Υπάρχει τίποτα αληθινότερο από την αλήθεια; Ναι, το παραμύθι. Αυτό δίνει νόημα αθάνατο στην εφήμερη αλήθεια.
Νίκος Καζαντζάκης «Αναφορά στον Γκρέκο»
.
Από το ευλαβικό ψέμα προτιμώ την ανίερη αλήθεια.
Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»
.
Η αλήθεια είναι πολυτέλεια των ισχυρών. Ο μικρός κι ο φτωχός ζουν με το όπιο του μύθου.
Νίκος Δήμου «Οι Νέοι Έλληνες»
Όλοι αγαπούν τα ψόματα να λεν, να μας γελούσι,
Και την αλήθεια άθρωπος δε θε να τη ακούση.
Βιτσέντζος Κορνάρος «Ερωτόκριτος»
.
Έπειτα από το Θεό, είναι δύο πράγματα ανίκητα εις τον κόσμο. Η φύσις και η αλήθεια.
Γεώργιος Κανδιανός Ρώμας (1798-1867)
.
Η αλήθεια είναι αμαρτία. Η πιο χοντροκομμένη, η πιο αφιλάνθρωπη μορφή της ψευτιάς. Να την πει κανείς μόνο για να σώσει κεφάλι από κρεμάλα, μόνο τότε πρέπει.
Νίκος Καββαδίας «Βάρδια»
Η αλήθεια μέσα στο στήθος εκείνου που δεν τολμάει ναν την ειπή, είναι σαν τα χρήματα μέσα στο σεντούκι εκείνου που δεν τολμάει ναν τα ξοδεύη.
Ανδρέας Λασκαράτος «Στοχασμοί»
.
Δεν υπάρχει η Αλήθεια. Υπάρχουν ωστόσο πολλές μικρές αλήθειες, που όλες μαζί δεν κάνουν καμιά μεγάλη Αλήθεια, παρά μνήσκουν πάντα μικρές αλήθειες…
Ίων Δραγούμης «Σαμοθράκη»
Αλήθεια είναι ό,τι δίνει φτερά στον άνθρωπο, ό,τι γεννάει μεγάλα έργα και μεγάλες ψυχές και μας σηκώνει ένα μπόι απάνω από της γης. Ψευτιά, ό,τι ψαλιδίζει τα φτερά του ανθρώπου.
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Τελευταίος Πειρασμός»
Η γαρ αλήθεια ουχ ευρίσκεται ή μη δια διαλέξεως και εξετάσεως των εκατέρου μέρους λόγων.
Γεώργιος Τραπεζούντιος (1395-1484)
.
Κρύο πράμα η αλήθεια. μην κοιτάς που τήνε πιπιλούμε οληώρα σα γλειφιντζούρι. Πικρή η άτιμη, φαρμάκι…
Διδώ Σωτηρίου «Κατεδαφιζόμεθα»
Η αλήθεια είναι πάντοτε παράλογος, και διά τούτο δεν την λέγουσι ποτέ οι φρόνιμοι και ηλικιωμένοι άνθρωποι, αλλά την ομολογούσιν οι μεθυσμένοι, οι τρελλοί, οι άρρωστοι και τα μικρά παιδία.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Οι Έμποροι των Εθνών»
Η Αλήθεια, από την ίδια της τη φύση είναι φτιαγμένη για πολύ λίγους. Και ούτε αυτοί άλλωστε μπορούν ν’ αντισταθούν στο διαλυτικό της αγκάλιασμα, στη θανατηφόρα εξομολόγησή της.
Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»
.
Αναγκαίον πράγμα είναι εις όποιον αποφασίσει να εξετάση την αλήθειαν των πραγμάτων, συχνάκις να δυσπιστή εις τον ίδιον εαυτόν του, και χωρίς να είναι ευκολόπιστος εις τους άλλους, να καταπείθεται μόνον εις την αναμφιβολίαν.
Ανώνυμος «Ελληνική Νομαρχία»
αμαρτία
Η αμαρτία που δεν απαρνήθηκα, όσο μικρή κι αν είναι, αυτή ’ναι η μεγαλύτερη.
Κοσμάς Πολίτης «Εκάτη»
Αμαρτία σ’ αυτό τον κόσμο είναι μονάχα η κατάχρηση.
Λύσανδρος Πράσινος «Ο Σομάλης»
Όποιος δεν τα κάνει, τα λέει. Κι όποιος δεν τα λέει, τα συλλογιέται.
Αργύρης Εφταλιώτης «Νησιώτικες ιστορίες»
Αχ! κάθε αμαρτία έχει και τη γλύκα της.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Η Φόνισσα»
Αμαρτία η απουσία από το παρόν.
Νίκος Γ. Πεντζίκης «Το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης»
Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;
Μενέλαος Λουντέμης «Αγέλαστη Άνοιξη»
Γιατί τάχα αμαρτία η συμφωνία με την επιθυμία μας;…
Γιάννης Ρίτσος «Ο Γέροντας με τους Χαρταϊτούς»
Η μοίρα του αμαρτωλού είναι πικρή, όμως είναι γλυκό το αγκάθι της αμαρτίας.
Άγγελος Τερζάκης «Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ»
Ωσάν χορτάσει η κοιλία θέλει απέκει να αναπαυθεί εις τες αμαρτίες.
Φραγκίσκος Σκούφος (1644-1697)
Το να ταυτίζουμε την απόλαυση με την αμαρτία, είναι σαν να αρνιόμαστε στον άνθρωπο τη φύση του.
Νίκος Δήμου «Οι Νέοι Έλληνες»
Έχω αμαρτήσει κι εγώ γιατί πρόσφερα την ελπίδα.
Άγγελος Τερζάκης «Προσωπικές Σημειώσεις»
Δεν αντέχει ο κακομοίρης ο άνθρωπος στη δικαιοσύνη. Αδύναμος είναι, καλή πολύ και νόστιμη τού φαίνεται η αμαρτία, κι οι εντολές του Θεού βαριές.
Νίκος Καζαντζάκης «Οι Αδερφοφάδες»
Ναι, εγώ ’μαι αυτός που λένε παπα-Γιάνναρο οι ανθρώποι. Ο Θεός με λέει αμαρτωλό. Αυτό, είναι το αληθινό μου όνομα.
Νίκος Καζαντζάκης «Οι Αδερφοφάδες»
Τι με ρωτάς για την καρδιά του αμαρτωλού; Εγώ κατέχω την καρδιά του ενάρετου, κι είναι όλοι οι δαιμόνοι μέσα.
Νίκος Καζαντζάκης «Οι Αδερφοφάδες»
Γιατί μπερδεύετε τον παλιάνθρωπο με τον αμαρτωλό; Δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, δεν είναι!
Άγγελος Τερζάκης «Μυστική Ζωή»
Τι τη θες τη ζωή, σα δεν μπορείς να κάμεις το άδικο, σα δεν μπορείς να σκοτώσεις όποιον θες, να φιλήσεις όποια θες;
Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»
Αμαρτία – το γοητευτικότερο δώρο που κληροδότησε στη μαζοχιζόμενη ανθρωπότητα ο Χριστός.
Αλέξανδρος Κοτζιάς «Πολιορκία»
Ο αναμάρτητος είναι απρόσιτος κι αλαζόνας. Μονάχα του αμαρτωλού η ψυχή έχει γνωρίσει τη συντριβή.
Άγγελος Τερζάκης «Δίχως Θεό»
Η συναίσθησις του αμαρτήματος, ηθική ανάγκη της εξαγνίσεως και το αδύνατον της ξαγνίσεως αυτού – τι φρικτή και αμείλικτος Κόλασις!
Γεώργιος Βιζυηνός «Το Αμάρτημα της Μητρός μου»
Είναι φοβεροί οι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ αμαρτήσει, ή που νομίζουν πως ποτέ δεν αμάρτησαν. Ο ανεπίληπτος είναι τέρας, έξω από το φυσικό νόμο.
Άγγελος Τερζάκης «Δίχως Θεό»
Ένα άτιμο κορμί είμαι, έχω βουτήξει κι εγώ στην αμαρτία. Όμως ποτές δεν είπα έτσι: θ’ αμαρτήσω. Αυτό έρχεται μονάχο του, σαν έρτει δεν μπορείς να το ξεφύγεις.
Ηλίας Βενέζης «Ωκεανός»
Αλλάχ, Αλλάχ, μια χάρη μονάχα σου ζητώ: άσε με να κάμω όλες τις αμαρτίες, να χαρώ κι εγώ ο κακομοίρης τον απάνω κόσμο. Κι ύστερα, μισή ώρα πριν πεθάνω, δωσ’ μου καιρό να μετανιώσω! Μισή ώρα δε φτάνει; Φτάνει. Αυτό σου ζητώ.
Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»
Η αμαρτία, το «κακό», είναι άραγε αντικείμενο ειλικρινούς αποστροφής; Ή περιέχει μιαν ανεξήγητη έλξη, ένα θέλγητρο που υποβόσκει και κάτω από του πιο αυστηρού αναχωρητή τους αναθεματισμούς;
Άγγελος Τερζάκης «Ο Άνθρωπος σε Αδιέξοδο»
Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!
Νίκος Καζαντζάκης «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»
Είναι αμαρτία ότι έστρεψα το πρόσωπό μου και είδα. Αμαρτία ότι πρόσεξα το ένδυμα. Ότι πόθησα το σώμα. Ότι φίλησα το δέρμα. Αμαρτία το άγγιγμα. Αμαρτία η κατοχή. Αμαρτία η απόκτηση. Αμαρτία που κινήθηκα και έδρασα, που συλλογίστηκα, που αποφάσισα.
Νίκος Γ. Πεντζίκης «Ο Πεθαμένος και η Ανάσταση»
Πόσον απατώνται όμως εκείνοι όσοι, παραβαίνοντες με περιφρόνησιν τας θείας εντολάς, και μένοντες μέχρι τέλους αδιόρθωτοι, ελπίζουν ότι διά των προσευχών και ελεημοσυνών των επιβιούντων θα κερδήσουν τον παράδεισον!
Γρηγόριος Παλαιολόγος(18ος αι. -19ος αι.) «Ο Πολυπαθής»
Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευτερία. Γι’ αυτό κι απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.
Νίκος Καζαντζάκης «Αναφορά στον Γκρέκο»
Η αμαρτία έχει το χάζι της όταν βουτήξεις μέσα της αλάκερος, ως το λαιμό, και τη χορτάσεις, και την μπουχτίσεις, κι αρχίσεις να μετανιώνεις.
Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»
Η αμαρτία πρέπει να ’ναι ένα βουνό χοιρινό κρέας, να χωθείς μέσα, μια χαβούζα κρασί, να μπεις να κολυμπήσεις, κι όχι ένα μεζεδάκι!
Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»
Είχα πει για τους αμαρτωλούς που εν τη απείρω στοργή του για όλα του τα πλάσματα ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ, έπλασε και αυτούς ώστε να βάνουν κάτι κάτω από τη μύτη και οι παπάδες του – για να μην πεθάνουν απ’ την πείνα.
Γιάννης Σκαρίμπας «Σπαζοκεφαλιές στον Ουρανό»
Τι φονικά, τι ατιμίες, τι ντροπές αναδεύουνται μέσα σου, μα απομένεις τίμιος γιατί φοβάσαι. Μένουν οι λαχτάρες όλη σου τη ζωή κρυμμένες, πεινασμένες, όλο λύσσα, και σου φαρμακώνουν το αίμα. Και συ κρατιέσαι, ξεγελάς τους ανθρώπους και πεθαίνεις τιμημένος κι ενάρετος. Δεν έχεις, στα φανερά, κάμει κανένα κακό στη ζωή σου. Μα το Θεό δεν τον ξεγελάς.
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
γεράματα
Οι άνθρωποι κάθε εποχής νοσταλγούν τα νιάτα τους και βρίσκουν απαίσια τα καμώματα των ανθρώπων της γενιάς, που έρχεται να διαδεχθεί τη δική τους.
Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος «Η Σιωπή και ο Λόγος»
Τώρα που χρειάζονταν τα νιάτα ήρθαν τα γηρατειά…
Μενέλαος Λουντέμης «Θυμωμένα Στάχυα»
Καλότυχα ’ναι τα βουνά, ποτέ τους δε γερνάνε.
Δημοτικό
Το άνθος μαραίνεται,
το φύλλον ξηραίνεται,
ο κόσμος περνά.
Και μόνον ο θάνατος
επλάσθη αθάνατος.
Αυτός δεν γερνά.
Παναγιώτης Σούτσος «Ο επίλογος» (1806-1868)
Ανάθεμα τα γηρατειά!… βογγώ λαχανιασμένος και τίποτα δε βρίσκεται για να με ξεκουράσει… ας είναι δεκατέσσαρες φορές αφορισμένος εκείνος οπού εύχεται ανθρώπου να γεράσει.
Γ. Σουρής «Ο Φασουλής φιλόσοφος»
Οι βράχοι δε σκιάζονται γεράματα
Α. Βαλαωρίτης
Διατί αποστρεφόμεθα το γήρας, εν ω επιθυμούμεν να ζήσωμεν μέχρι γήρατος;
Γρηγόριος Παλαιολόγος(18ος αι. -19ος αι.) «Ο Ζωγράφος»
Η θεία πρόνοια παραθέτει ημίν ως επιδόρπιον παν ό,τι δύσπεπτον και αηδές, τας ρυτίδας, την ποδάγραν, την πλήξιν και την εγκατάλειψιν.
Ε. Ροϊδης
Σαν αρχίζουμε να βρίσκουμε παράξενα τα φερσίματα των νέων θα πει πως γερνούμε.
Λύσανδρος Πράσινος «Ο Σομάλης»
Μωρέ δεν είναι κρίμα κι άδικο να μη βαστάει χίλια χρόνια η νιότη του ανθρώπου! Μπας και φοβήθηκε ο Θεός μην του πάρουμε το θρόνο, και σιγά σιγά, μπαμπέσικα, μας ξαρματώνει -μας βγάζει τα δόντια, μας ξεκλειδώνει τα γόνατα, μας τσακίζει τα νεφρά, μας θολώνει τα μάτια, και τρέχουν τα ρουθούνια και τα χείλια μας μύξες και σάλια; Δε με νοιάζει ο θάνατος, δε με νοιάζει, θεόψυχά μου, ας με φάει μια και καλή το βόλι. Μα αυτό το σιγανό ξεγιβέντισμα, όχι, δεν υπογράφω!
Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»
Πώς φορτώνονται απάνω μας τα έρημα τα χρόνια, χωρίς να το καταλαβαίνωμε! Μας κλέφτουν τρίχα – τρίχα τα νιάτα μας, τη λεβεντιά μας, τη ζωή μας, μας ζαρώνουν το πετσί, που γυαλοκοπούσε πριν, μας ασπρίζουν τα μαύρα ή τα ξανθά μαλλιά, και μας τα μαδούν, μας βγάζουν τα δόντια, μας θαμπώνουν τα μάτια, μας κουφαίνουν τ’ αυτιά, μας αδυνατίζουν τα χέρια και τα ποδάρια, μας σκρυμπώνουν το κορμί.
Χρήστος Χρηστοβασίλης «Διηγήματα της Στάνης»
Ελλάδα – Έλληνες
Η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει.
Χαρίλαος Τρικούπης
Ελλάς, ηρώων μητέρα, φίλη γλυκεία πατρίδα μου.
Α. Κάλβος «Ο Ωκεανός»
Η Ελλάδα είναι αθάνατη, μπορεί να κάνει και κουτουράδες, έχει τον καιρό μπροστά της να τις μπαλώσει.
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Η Ελλάδα είναι σαν μια όμορφη γυναίκα. Ή θα της τα πάρεις όλα ή θα της τα δώσεις όλα.
Μ. Καραγάτσης «Αίμα χαμένο και κερδισμένο»
Κράτος Ρωμιοσύνης, δόλιο και φτωχό.
Γ. Σουρής «Οι σαλίγκαροι»
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Γ. Σεφέρης
Την Ελλάδα για να την λατρεύει κανείς, πρέπει να ζει μακριά της…
Λιλίκα Νάκου «Για Μια Καινούργια Ζωή»
Για την Ελλάδα. Τ’ είναι τούτη η λέξη που κάνει τα σπλάχνα να σπαρταρούν;
Στράτης Μυριβήλης «Η Ζωή Εν Τάφω»
Τι τσινιάρικη φοράδα είν’ αυτή η Ελλάδα και δεν μποράνε να την κάνουν ζάφτι;
Μενέλαος Λουντέμης «Αγέλαστη Άνοιξη»
Όλο δόξα και πείνα είσαι, κακομοίρα Ελλάδα. Από την φτέρνα ως την κορφή όλο ψυχή. Δεν πρέπει να χαθείς, όχι, δε θα σε αφήσουμε εμείς να χαθείς, μάνα!
Νίκος Καζαντζάκης «Οι Αδερφοφάδες»
Γιατί ρομέικο, Κώστα, θα το μάθεις κάποτε, δεν είναι τόπος, δεν είναι κόσμος, εργοστάσια, ξυλάδικα, τίμιες δουλειές που θέλεις εσύ -είναι καημός μονάχα.
Δημήτρης Χατζής «Το Διπλό Βιβλίο»
Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, διά να αποδειχθή, ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Βαρδιάνος στα Σπόρκα»
Έβαλα στο νου μου την Ελλάδα και μου φάνηκε σαν μια γυναίκα λυπημένη και περήφανη, με ευγενικό πρόσωπο και με λαβωμένα πόδια και με πολύτιμα ντυσίματα ξεσκισμένα.
Γιώργος Θεοτοκάς «Λεωνής»
Ω Ελλάς! όταν σε ιδώ λαμπράν, ως επί Περικλέους, ζώσαν και όχι σιωπηλήν… τότε ο θάνατος, ο θάνατος ας καλύψη τα βλέφαρά μου.
Παναγιώτης Σούτσος «Ο Λέανδρος»
Κοιτάξτε, παιδιά, την κλασική αρμονία των γραμμών στα ελληνικά βουνά, κοιτάξτε, τι απαλές καμπύλες, πουθενά οι άγριες μυτερές οξείες των αλπικών βουνών. Παιδιά μου, από το τοπίο αυτό δεν μπορούσε παρά να προέλθει το κλασικό κάλος. Καμιά υπερβολή, καμιά ακρότης. Παντού το μέτρον. Αυτό είναι Ελλάς, παιδιά! Και όλα τα πάντα μέσα στο πιο διάφανο φως. Τίποτα μυστηριώδες, τίποτα απόκρυφο, όλα σαφή, ξεκάθαρα. Το μέτρον και η σαφήνεια. Αυτό είναι Ελλάς.
Θ. Πετσάλης Διομήδης «Δεκατρία Χρόνια»
Έλληνας
Κάθε Έλληνας που δεν παίρνει, ας είναι και μια φορά στη ζωή του, μια γενναία απόφαση, προδίνει τη ράτσα του.
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Τι πονεμένη φυλή πούναι η ρωμηοσύνη! Τι τυραγνισμένη! Φτωχή και χαροκαμένη!
Φώτης Κόντογλου «Θάλασσες, Καϊκια και Καραβοκύρηδες»
Μωρέ Ρωμιοί, διαόλου κάλτσα. Εσείς, μωρέ, θα κάμετε τον κόσμο έναν ντολμά και θα τον φάτε!
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Κάθε Έλληνας έχει μέσα του δώδεκα λεγεώνας διαβόλων
Οδυσσέας Ανδρούτσος
Κόρακας κοράκου μάτι δε βγάνει -Ρωμιός όμως Ρωμιού, και μάτια και φρύδια και μύτες και μασέλες!
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Ρωμιοί είναι αυτοί, ανάθεμά τους! Αν δεν μας τύχαιναν στη στράτα μας, θα ’χε φάει τώρα η Τουρκιά τον κόσμο!
Πασάς Νίκος Καζαντζάκης «Καπετάν Μιχάλης»
Τι Πρωτεύς που είναι αυτός ο λαός!
Μ. Καραγάτσης «Αίμα χαμένο και κερδισμένο»
Η τύχη μάς έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους.
Μακρυγιάννης «Απομνημονεύματα»
Οι Έλληνες έχουνε τη φτώχια, από τα παλιά, συντρόφισσά τους αχώριστη, γεννημένη ανάμεσά τους.
Ηρόδοτος μετ. Γ. Βλαχογιάννη
Πότε θα βάνουμε μυαλό εμείς οι Ρωμιοί, να σκεφτούμε κάποτε και λίγο ρωμαίικα.
Αλέξανδρος Κοτζιάς «Πολιορκία»
Εμείς οι Ρωμιοί είμαστε αθάνατη ράτσα. Μας ξεριζώνουν, μας καίνε, μας σφάζουν, μα δεν το βάνουμε κάτω! Παίρνουμε τα κονίσματα, τις σκάφες, τα στρίποδα και το Ευαγγέλιο, και δωσ’ του πάλι δρόμο! Να κάνουμε κατοχή πιο πέρα…
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Δόξα και όνειδος της φυλής αυτής η μανία του εγώ.
Νίκος Δήμου «Μικρά Βήματα»
Αχ μωρέ Έλληνες παμπόνηροι και χαζοί – δύσπιστοι κι ορθάνοιχτοι. Το εγώ έξω – στον ήλιο. Ωραίοι άνθρωποι!
Νίκος Δήμου «Μικρά Βήματα»
Οι Έλληνες πιστεύουν ακράδαντα ότι όλα τα δυσάρεστα που τους έχουν συμβεί οφείλονται στην Δύση – και γι’ αυτό προσπαθούν, με κάθε τρόπο, να της μοιάσουν.
Νίκος Δήμου «Ειρωνικό Νεοελληνικό Λεξικό»
Είμεθα πολύ ευφυέστερος λαός από τα άλλα της Ανατολής εθνάρια. Πλην, αναντιρρήτως, είμεθα επιπολαιότερος λαός και από αυτούς τους Ανατολίτας και από πολλούς άλλους.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Ιατρεία της Βαβυλώνος»
Οι Έλληνες έχουν το ελάττωμα να διχάζονται. Αλλά έχουν και το προτέρημα να ενώνονται. Να σφίγγονται σα γροθιά μπρος στον κοινό αντίπαλο.
Κώστας Καλατζής «Η Ασημόπετρα»
Γεια σου αθάνατε Έλληνα. Φτωχέ, πικραμένε, κυνηγημένε αδερφέ μου, που καταστρέφεσαι μέσα στα μικροπάθια, στο μικροεγωισμό, στο τίποτα. Μα την κρίσιμη στιγμή, την πρέπουσα, γίνεσαι Ωραίος, Μεγάλος, Αθάνατος.
Γιάννης Μαγκλής «Τ’ Αδέρφια μου, οι Άνθρωποι»
Ακατάλυτη ελληνική φύτρα! Ποτές δε θα ξεραθείς, ποτές δε θα πεθάνεις! Από το γέρικο και τιμιότατο κορμί σου πετιούνται ολοένα καινούργια βλαστάρια, που γεύοντάς τα και τ’ αγρίμια ημερεύουνε!
Φώτης Κόντογλου «Το Αϊβαλί, η Πατρίδα μου»
Σα λογαριάζεις τη μοίρα του Ελληνισμού, νιώθεις περφάνια άγρια, μα και πόνο. Περφάνια, γιατί ξέρεις ότι δικοί σου είναι τούτοι οι άνθρωποι που έδωσαν στον κόσμο ολάκερο το αψηλό νόημα την ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ο πόνος είναι γιατί «φίλοι» κι οχτροί την πότισαν με το φαρμάκι της αχαριστίας.
Γιάννης Μαγκλής «Τ’ Αδέρφια μου, οι Άνθρωποι»
Ελληνική Φυλή ο μεγαλύτερος Εχθρός Σου είναι: Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ.
Περικλής Γιαννόπουλος «Έκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν»
Ελληνική Φυλή τι φωνάζεις; Μπήκαν κλέφτες στο μανδρί; Εάν Σου βαστά έμπα διώχτους.
Περικλής Γιαννόπουλος «Έκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν»
Ελληνική Φυλή δε μας λες: ΚΟΚΟΤΑ κατάντησες και δε Σε μέλει και δε μιλάς για τίποτε άλλο παρά ποιος Φράγκος σε χάιδεψε και ποιος σε φίλησε και τίνος αρέσεις;
Περικλής Γιαννόπουλος «Έκκλησις προς το Πανελλήνιον Κοινόν»
Ο Ελληνισμός είδε και χειρότερα κι έδειξε πολλές φορές πως έχει την ανεξάντλητη δύναμη να ανορθώνεται στις πιο κρίσιμες ώρες της ιστορίας του, και να ξαναβρίσκει το δρόμο του.
Γιώργος Θεοτοκάς «Αργώ»
Μωρέ, εσείς οι Ρωμιοί, ανάθεμά σας, πεταλώνετε και τον ψύλλο! Πού να καταλάβει ένας ντόμπρος άνθρωπος τι θέτε. Άλλα κάνετε, άλλα λέτε κι άλλα έχετε στο νου σας!
Νίκος Καζαντζάκης «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»
Από προδότες δα άλλο τίποτα. Παιδιά των αρχαίων δεν είμαστε; Ίδιοι κι απαράλλαχτοι στην τρέλα και στην προδοσία.
Γιώργος Θεοτοκάς «Αργώ»
Καλήτερα, καλήτερα διασκορπισμένοι οι Έλληνες να τρέχωσι τον κόσμον, με εξαπλωμένην χείρα ψωμοζητούντες, παρά προστάτας νάχωμεν.
Α. Κάλβος «Αι Ευχαί»
Εκείνο που λείπει, σ’ εμάς τους Έλληνες, είναι λίγη πραχτικότητα και λίγη ποίηση στην καθημερινή ζωή μας, τα δυο άκρ’ αντίθετα, που γεννούν την ισορροπία. Είμαστε ολότελα πεζοί και φαντασιόπληχτοι συνάμα. Πεζοί στις φαντασίες μας και φαντασιόπληχτοι στις δουλειές μας.
Μ. Καραγάτσης «Γιούγκερμαν»
Έλληνας! σου λέει ο άλλος. Δεν είναι παίξε γέλασε. Έχουμε τα κακά μας – δε λέω. Πήραμε δρόμο στραβό, σαν το κακοκυβερνημένο πλεούμενο. Μα δεν είμαστε και ντιπ! Για πέταμα. Και να είμαστε για πέταμα, πάλι δε θα χαθούμε. Θέλουμε δε θέλουμε, θα ζήσουμε. Θα ζήσουμε και θα θεριέψουμε και θα δοξαστούμε, όπως και πρώτα.
Ανδρέας Καρκαβίτσας «Λόγια της Πλώρης»
Σιμά όμως εις την αγχίνοιαν, την φιλομάθειαν, την φιλελευθερίαν και την φιλοκαλίαν, αι οποίαι χαρακτηρίζουν εν γένει τους Έλληνας, ανεξιχνίαστα δύο ελαττώματα, εκ των οποίων ολίγοι τινές είναι απηλλαγμένοι. Η φιλοπρωτία, ήτις επέφερε τας μεγαλητέρας δυστυχίας της αρχαίας Ελλάδος και ήτις έγινεν αιτία να χυθούν τόσα αίματα, κυριεύει το πλείστον μέρος των συγχρόνων μας, και η φιλοχρηματία όχι ολίγους.
Γρηγόριος Παλαιολόγος (18ος αι. -19ος αι.) «Ο Πολυπαθής»
Συχνά συλλογιέμαι τη ράτσα μας, την πολύπαθη, αιώνια καταδιωγμένη, αιώνια υποσιτισμένη ρωμαίικη ράτσα και με κυριεύει συγκίνηση, συμπόνια και θαμασμός. Πόσες χιλιάδες χρόνια πολεμούμε αγκριφωμένοι στις πέτρες ετούτες και τα φτενά χώματα και μας ρίχνουνται κύματα απανωτά οι βάρβαροι κι αντέχουμε; Και δεν αντέχουμε μονάχα, βρήκαμε καιρό και δύναμη και δώσαμε στον κόσμο τα δυο, τα πιο πολύτιμα αγαθά: λευτεριά στην ψυχή, καθαράδα στο μυαλό. Εφευρήκαμε το συλλογισμό και βάλαμε τάξη στο χάος. Λευτερώσαμε την ψυχή από το φόβο.
Νίκος Καζαντζάκης «Οι Αδερφοφάδες»
ελπίδα
Αθάνατη χαρά μονάχα η ελπίδα μπορεί να σου δώσει. Κι όσο πιο μακρινή είναι η ελπίδα τόσο πιο αθάνατη είναι η χαρά που σου δίνει το κυνηγητό της.
Σωτήρης Πατατζής «Μεθυσμένη Πολιτεία»
Η ελπίς, όσω ψευδής και αν είναι, δεν εγκαταλείπει τόσον ευκόλως την ανθρωπίνην καρδίαν.
Ιωάννης Κονδυλάκης «Οι Άθλιοι των Αθηνών»
Από των απηλπισμένων την καρδίαν δεν φεύγει ποτέ η ελπίς.
Στέφανος Ξένος (1821-1894)»Η Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως»
Η ελπίδα καταντάει το καλύτερο ναρκωτικό, το πιο αποτελεσματικό παυσίπονο.
Στέλιος Ξεφλούδας «Οδυσσέας Χωρίς Ιθάκη»
Κουράζει, βλέπετε, και η πολλή ελπίς.
Α. Μωραϊτίδης «Ο Αναποδασμένος»
Η ελπίδα είναι μια ευεργετική σύντροφος της ζωής μας… είναι όμως και ο κινδυνωδέστερος φίλος…
Γεώργιος Βεντότης «Άνθος Αρετής και Γνώσεως»
Η ελπίδα είναι σαν τον αέρα: Μόλις βρει μια μικρή χαραματιά στην ψυχή μας, ορμάει μέσα γυρεύοντας να γεμίσει το κενό που συνάντησε…
Σωτήρης Πατατζής «Νεράιδα του Βυθού»
Τόσο έχει ανάγκη από την ελπίδα η καρδιά του ανθρώπου. Και στην ίδια την αναποδιά ακόμα βρίσκει το μέσο να δώσει το νόημα που της είναι ευχάριστο.
Άγγελος Τερζάκης «Απρίλης»
λογομνήμων... 
Σχολιάστε