Κωνσταντίνος Τσάτσος

Αν θες να πετύχεις, να ασχολείσαι με αυτά που ενδιαφέρουν τους άλλους. Αν θες να είσαι άξιος, να ασχολείσαι με αυτά που ενδιαφέρουν εσένα.

«Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ»

Τι γοητευτική ποικιλία που έχει η αμφιβολία και τι μονότονη που είναι η βεβαιότητα!

«ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ Β΄»

Ελευθερία της σκέψης είναι πρώτα απ’ όλα ελευθερία του πλανάσθαι.

“ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ” Δ΄ Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Να δημιουργείς σαν αθάνατος και να ζεις σαν ετοιμοθάνατος. Αλλά αυτό το πήγαινε έλα τι δύσκολο που είναι!

«Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ» ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Τα είχε όλα και όμως δεν ήταν ευτυχισμένος. Με το δίκιο του. Γιατί δεν ή ξ ε ρ ε, πως ήταν ευτυχισμένος. Και ουσία της ζωής δεν είναι: να “είσαι”, αλλά να ξ έ ρ ε ι ς ότι “είσαι”.

“ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ Α΄”

Στην πολιτική συνήθως όσα δεν μας ενθουσιάζουν είναι τα σωστά και δεν είναι σωστά όσα μας ενθουσιάζουν.

“Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Για να είσαι ευτυχισμένος δεν αρκεί να βρεθεί η καλή η ώρα. Πρέπει να ξέρεις τέλεια να ξεχνάς και το χτες της και το αύριό της.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ Δ΄”

Ευτυχία είναι μόνο το βίωμα του παρόντος, κάποιου ωραίου παροδικού παρόντος και η λήθη όλων των άλλων.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ Δ΄”

Τους νέους τους σαγηνεύουν οι αρνήσεις περισσότερο από τις θέσεις, το γκρέμισμα περισσότερο από την ανοικοδόμηση.

“Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”

Οι νέοι αυτό που πολεμούν το βλέπουν όπως είναι, και αυτό που υπερασπίζονται, όπως θα ήθελαν να είναι.

“Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”

Θεός δεν είναι εκείνος που μας πείθει περί της υπάρξεώς του και της ματαιότητος όλων των άλλων. Θεός είναι εκείνος που μας πείθει περί της υπάρξεως και της αξίας των πάντων.

“Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”

Ή θα πεις: υπάρχει Θεός, ή θα πεις: “δεν ξέρω”. Άλλο τίποτα δεν μπορεί να πεις.

“Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”

«Η κηδεία του Κ. Παλαμά»

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος περιγράφει την κηδεία του Παλαμά: Όταν φτάσαμε εκεί εμείς, η εκκλησία ήταν κατάμεστη και πάρα πολύς κόσμος ήταν έξω στην πλατεία. (…) Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία μίλησε ο Δαμασκηνός για τον Έλληνα. Ύστερα απάγγειλε ο Σικελιανός το ποίημά του με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή. Τράνταζε ο Σικελιανός. Το ποίημα δεν ξέρω αν είναι από τα μεγάλα του. Εκείνη την ώρα τάραξε τις ψυχές και πολλοί κλαίγανε. Έδωκε τον τόνο. Δεν υπήρχε θάνατος πια. Τελούνταν μπρος μας η αιωνοποίηση, η αποθέωση ενός θνητού. Τη θλίψη την αντικαθιστούσε μια πνοή θριάμβου. (…) Ο κόσμος -τον υπολόγιζα ως δυόμιση χιλιαδες- σχημάτισε ένα αμφιθέατρο στον κατήφορο που οδηγούσε προς τον τάφο. Τι έγινε ακριβώς στον τάφο δεν είδα. Δεν μπόρεσα να πλησιάσω. Είδα πως γίνονταν κατάθεση στεφάνων, πως κατάθεσαν στεφάνια και κάτι ξένοι. Μόλις όμως συνέβηκε αυτό διά μιας από διάφορες πλευρές ακούγεται ο Εθνικός μας Ύμνος. Φαίνεται πως ο Κατσίμπαλης με την Ιωάννα άρχισαν πρώτοι. Πρώτα δειλά, ύστερα η φωνή κατάκτησε όλον τον κόσμο, μυριόστομη. Ήταν η στιγμή η πιο συγκινητική. Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος. Κάποιος φώναξε «Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος». Αλλά ο κόσμος ήθελε ελευθερία σκέτη και φώναζε «Ζήτω η Ελευθερία».

«ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ» Εκδόσεις «ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ»

«Ο Κ. Τσάτσος γράφει για τον Κ. Καραμανλή»

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος διηγείται τρία περιστατικά από την πολιτική σταδιοδρομία του Κωνσταντίνου Καραμανλή: Εδώ θέλω να αναφέρω, όπως ο ίδιος ο Καραμανλής μου την περιέγραψε, μία σκηνή που είχε με τον Ντε Γκωλ, όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1961. Ο στρατηγός, αφού τον οδήγησε στο γραφείο του, κάθησε σε μια πολυθρόνα και χωρίς να προτάξει καμία φιλοφρόνηση του είπε: «Σας ακούω, κύριε Πρωθυπουργέ, τι θέλετε;» Ο Καραμανλής έκπληκτος, αλλά και οργισμένος, του απάντησε: «Εγώ; δεν θέλω τίποτα. Εκτός αν θέλετε εσείς που με καλέσατε». Ο Ντε Γκωλ κατάλαβε ότι στραβοπάτησε και του είπε με προσήνεια: «Εννοώ, κύριε Καραμανλή, πώς θέλετε ν’ αρχίσουμε τη συζήτηση». Η υπερήφανη απάντηση του Καραμανλή εντυπωσίασε τον στρατηγό και έκτοτε έγιναν καλοί φίλοι. Μια παρόμοια σκηνή είχε ο Καραμανλής και με τον Σμιτ, ο οποίος κατά την πρώτη συνάντησή του με τον Καραμανλή στη Βόνη το 1975, επιχείρησε να συνδέσει το θέμα της εντάξεως της Ελλάδος στην ΕΟΚ με την επάνοδό της στο ΝΑΤΟ. Ο Καραμανλής αντέδρασε ζωηρά και δεν δίστασε να του πει ότι αφού η Γερμανία, που δύο φορές αναστάτωσε την Ευρώπη, βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, είναι απαράδεκτο να μην γίνεται δεκτή σ’ αυτήν η Ελλάς. Από την έντονη αυτή αντίδραση ο Σμιτ αιφνιδιάστηκε και τελικά δέχθηκε να αποσυνδέσει τα δύο θέματα και να γίνει, εν συνεχεία, και ένας από τους πιο καλούς φίλους του Καραμανλή. (…) Στις εκλογές του 1958 ο Καραμανλής εξεφώνησε στο Βόλο ένα λόγο που προκάλεσε ενθουσιασμό. Όταν τελείωσε το λόγο του και αποσύρθηκε στο δωμάτιο, οι υποψήφιοι της περιοχής τον παρακάλεσαν να πει κάτι το ενθαρρυντικό για τη ρύθμιση των δανείων που είχαν δοθεί στους σεισμόπληκτους της Θεσσαλίας και οι οποίοι ζητούσαν τη διαγραφή των. Αντ’ αυτού ο Καραμανλής βγήκε ξανά στο μπαλκόνι και τους είπε: «Οι πολιτευτές σας μου ζήτησαν να σας πω κάτι για τα δάνεια των σεισμοπαθών. Λοιπόν. Τα δάνεια αυτά θα τα πληρώσετε εξολοκλήρου. Γιατί αν μετά από 2 ή 3 χρόνια έχουμε καινούριες θεομηνίες, πού θα βρω τα χρήματα να τις αντιμετωπίσω;» Οι ακροατές του προς στιγμήν έμειναν σιωπηλοί. Μετά όμως ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

«Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ» Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ