Ρήγας Βελεστινλής

Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά¹. 

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ “ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ”
¹γνωμικό του Ελβετού φιλοσόφου Albrecht von Haller, που ο Ρήγας παραθέτει στο βιβλίο του.
(από την έκδοση των ΝΕΩΝ: “ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ” του Π. Μ. ΚΙΤΡΟΜΗΛΙΔΗ)

 

Όλο το έθνος αδικείται όταν αδικείται ένας μόνος πολίτης.

«ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

 

Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις όπου έχει ο άνθρωπος εις το να κάμη όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει εις τα δίκαια των γειτόνων του.

«ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»

 

Όσο δύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς την ελευθερία, τόσο εύκολο είναι να τη χάσει. 

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ 

 

Βελεστινλής ονομάζεται πάντα ο ίδιος. Το Φεραίος είναι εξαρχαϊσμός των μεταγενέστερων

ΛΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» Εκδόσεις ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 

Ο Fauriel, δημοσιεύοντας στον 2ο τόμο των «Δημοτικών τραγουδιών» και το «Θούριο», διηγείται την ακόλουθη ιστορία: Κάποιος φίλος του ταξίδευε με άλλους μαζί το 1817 στη Μακεδονία. Σ’ ένα χωριό, στο φούρνο (που ήταν και το χάνι), συνάντησαν ένα νέο παιδί, ψηλό και όμορφο, από την Ήπειρο, που δούλευε στο φούρνο. Τους κοίταξε όλους προσεχτικά, και ύστερα ρώτησε τον ταξιδιώτη: «Ξέρεις γράμματα;», κι όταν του είπε ναι, τον παίρνει παράμερα και εκεί βάζει το χέρι στον κόρφο και βγάζει κάτι που το είχε κρεμασμένο σαν φυλαχτό. Ήταν ένα βιβλιαράκι με τα τραγούδια του Ρήγα. Τον παρακαλεί να του διαβάσει, ο ξένος το κάνει πρόθυμα, αλλά όταν σε λίγο σηκώνει τα μάτια του βλέπει τον άλλον να έχει αλλάξει ολότελα: η όψη του φλέγεται ολόκληρη, τα χείλη του τρέμουν, και δάκρυα κυλούν από τα μάτια του. «Πρώτη φορά σου διαβάζουν το βιβλιαράκι αυτό;», ρωτά ο ταξιδιώτης. «Όχι. Πάντα παρακαλώ τους ταξιδιώτες να μου διαβάσουν κάτι. Τα ‘χω ακούσει πολλές φορές». «Κι έτσι συγκινείσαι πάντα;» – «Πάντα», απάντησε το νέο παιδί.

ΛΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» Εκδόσεις ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 

Ρήγας Βελεστινλής ή Φεραίος (1757-1798)

Ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες:

«Ο Ρήγας στο Τριέστι» Χρονικό της σύλληψης του Ρήγα από τον Θ. Πετσάλη Διομήδη

Αρχική σελίδα

  

Σχολιάστε