ατάκτως ερριμμένα IV
Αποστρέφομαι τους ανθρώπους που δεν αμφιβάλλουν.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Οι τρεις βασικοί νόμοι της ζωής είναι: το άνισο, το άδικο, το ανήθικο.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
Τι να τον κάνω το σκοπό σου; Η στάση σου μου αρκεί.
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ”
Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)
Σκέφτομαι θα πει αλλάζω.
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ”
Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)
Ο τίτλος διορθωτού του ρωμέικου κατήντησε ν’ αμιλλάται κατά την γελοιότητα προς τον του τετραγωνισμού του κύκλου.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ από τη συλλογή αφορισμών και σκαλαθυρμάτων του Ροΐδη “ΤΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΑ” Εκδόσεις ΡΟΕΣ
Η πολιτική παρ’ ημίν δύναται να ομοιωθή προς τα εκμυζώντα πάσαν ικμάδα του εδάφους αδηφάγα εκείνα φυτά, παρά τα οποία ουδέν άλλο δύναται να βλαστήση.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ “Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΡΗΤΟΡΕΙΑ” (1896)
Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ” από τα “ΤΡΙΑ ΚΡΥΦΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ”
Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Θεός είναι η αγάπη
έπειτα έρχεται το αίμα
κι η δίψα για το αίμα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Β΄”
Είτε βραδιάζει είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΤΟ ΓΙΑΣΕΜΙ” από το “ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ Β΄”
Το χαρακτηριστικό του ανθρώπου όμως είναι το μίσος – το εκδηλώνει ακόμα και στον έρωτα…
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ»
Το λογικό κι ο έρωτας ποτέ τους δεν ταιριάξαν.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ”
Ποιος μπορεί να ζήσει δίχως ελπίδα σ’ ένα θαύμα;
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «EROICA»
Ας μείνομε και λίγο ανεξάρτητοι, δίχως να σκλαβωθούμε ούτε σε μιαν αλήθεια ούτε σε κάποια πλάνη…
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “EROICA”
Η αμαρτία που δεν απαρνήθηκα όσο μικρή κι αν είναι, αυτή ‘ναι η μεγαλύτερη.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΕΚΑΤΗ»
Το τελειωτικό και το ασάλευτο είναι κάτι αντίθετο με τη ζωή.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΕΚΑΤΗ»
Ό,τι είναι το ατελές είναι και το τέλειο.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΕΚΑΤΗ”
Στην πολιτική συνήθως όσα δεν μας ενθουσιάζουν είναι τα σωστά και δεν είναι σωστά όσα μας ενθουσιάζουν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
Δημήτρης Μυταράς “Κυρία στην παραλία”
Τι την θέλω την Πατρίδα, χωρίς εξουσίας ελπίδα; Να με δει εξουσιαστή η Πατρίδα, και ας χαθεί.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ “ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΘΥΣΙ”
Πόσο περιορισμένη είναι η μελωδία της πολιτικής. Παίζει το σκοπό της απάνω σε δύο μόνο νότες: την υποκρισία και τον κυνισμό.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
Ο όχλος έχει δύο ώτα, διά να εισέρχωνται αι νουθεσίαι διά του ενός και να εξέρχωνται διά του άλλου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “ΒΑΡΔΙΑΝΟΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡΚΙΑ”
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι να πούνε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «CHE FECE… IL GRAN RIFIUTO» (1901)
Το έργο των θεών διακόπτομεν εμείς, τα βιαστικά κι άπειρα όντα της στιγμής.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «ΔΙΑΚΟΠΗ» (1901)
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ» (1904)
Χώρες του ανθρώπου και δεν μπορείτε ν’ αντικρίσετε τον άνθρωπο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΚΙΧΛΗ”
Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΙΑΣΟΝΟΣ ΚΛΕΑΝΔΡΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ ΕΝ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ 595 μ. Χ.»
Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) “Οι 4 εποχές”
Προδότις είναι η Μοίρα
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «ΚΙΜΩΝ ΛΕΑΡΧΟΥ, 22 ΕΤΩΝ, ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ (ΕΝ ΚΥΡΗΝΗ)»
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ “ΓΙΑΤΙ Μ’ ΑΓΑΠΗΣΕΣ” από τις “ΤΡΙΛΙΕΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ” (1928)
-Αλήθεια, υπάρχει τίποτα πιο χυδαίο, πιο κατώτερο από τον άνθρωπο;
-Ναι, ο άνθρωπος!
ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΣΤΑΝΑΚΗΣ “Η ΠΑΓΙΔΑ”
Άλλα ζητεί η ψυχή σου γι’ άλλα κλαίει, τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών, τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «Η ΣΑΤΡΑΠΕΙΑ» (1910)
Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή. Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις να τες ακολουθείς.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «ΜΑΡΤΙΑΙ ΕΙΔΟΙ» (1911)
Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ”
Θεριό ‘ναι η καρδιά του ανθρώπου. Θεριό ανήμερο… Χριστέ μου, μήτε εσύ μπόρεσες να τη μερώσεις.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ”
Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994)
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ «ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ» (1913)
Οι βράχοι δε σκιάζονται γεράματα.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ “ΚΑΝΑΡΗΣ”
Καλότυχα ‘ναι τα βουνά, ποτέ τους δε γερνάνε.
ΔΗΜΟΤΙΚΟ
Διατί αποστρεφόμεθα το γήρας ενώ επιθυμούμεν να ζήσωμεν μέχρι γήρατος;
ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ “Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ” Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ
Σαν αρχίζουμε να βρίσκουμε παράξενα τα φερσίματα των νέων θα πει πως γερνούμε.
ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ “Ο ΣΟΜΑΛΗΣ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
Η θεία πρόνοια παραθέτει ημίν ως επιδόρπιον παν ό,τι δύσπεπτον και αηδές, τας ρυτίδας, την ποδάγραν, την πλήξιν και την εγκατάλειψιν.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ
Το άνθος μαραίνεται, το φύλλον ξηραίνεται, ο κόσμος περνά. Και μόνο ο θάνατος επλάσθη αθάνατος. Αυτός δεν γερνά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΟΥΤΣΟΣ “Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ”
Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989)
Αν κάποιος ανεκάλυψε την αγάπη, (…) αυτός ο κάποιος είναι ο άνθρωπος. Την ανεκάλυψε σε πείσμα του Θεού!
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ” Εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
Από τους δέκα ανθρώπους που σου ζητάν τη γνώμη σου για κάτι, οι εννέα το κάνουνε μονάχα για να σου πούνε τη δική τους.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΜΕΝΕΞΕΔΕΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Ελευθερία είναι να κάνεις αυτό που θεωρείται κακό και μη επιτρεπόμενο και οι άνθρωποι να το παραδέχονται.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Οι νεκροί δεν ανασταίνονται. Υπάρχουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ “ΧΑΡΤΙΝΑ”
Ο δρόμος ο πιο μακρινός είναι ο πιο κοντινός στην καρδιά του Θεού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ “ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
Με παρελάσεις, με ηρώα, με στεφάνια – τι πένθος: να θυμόμαστε πάλι πόσο οι νεκροί είναι ξεχασμένοι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ “3×11 ΤΡΙΣΤΙΧΑ”
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει
μηδέ αλυσίδα στου ρωμιού και στου αγεριού το πόδι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ “ΕΔΩ ΤΟ ΦΩΣ – ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΗΣ ΠΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
(αντιγραφή από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ)
Φιλία είναι η συμφωνία δύο ανθρώπων εναντίον όλου του κόσμου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Και τα πιο άφθαρτα πράγματα γίνονται φθαρτά αν δεν τα ζωογονεί η πίστη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΩΣ ΣΤΡΟΥΘΙΟΝ ΜΟΝΑΖΟΝ ΕΠΙ ΔΩΜΑΤΟΣ”
Αλέξης Ακριθάκης (1939-1994) “Το μεγάλο ταξίδι”
Η μεγαλύτερη εξυπνάδα είναι εκείνη που οδηγεί στην ευτυχία.
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΥ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Καινούριο σπίτι με τις ίδιες πέτρες δεν ξαναγίνεται.
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “Ο ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΠΥΡΓΟΥ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Η αγάπη των άλλων είναι μια συνέπεια φυσική που απλώς σου δείχνει πως η αγάπη σου, δηλαδή η δύναμή σου, είναι αλώβητη. Μ’ αγαπάνε σημαίνει μπορώ ν’ αγαπώ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Είναι αγών ο έρωτας. Αγών επικρατήσεως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Η ελευθερία προϋποθέτει τη σκληρότητα. Δεν μπορώ να είμαι ελεύθερος όταν ενδίδω.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
Μερικοί κατορθώνουν να ζουν με τη στιγμή. Είναι οι ευτυχέστεροι.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ
Είναι οδυνηρό, για να σε εκτιμήσουν, να προσπαθείς να κάνεις πράγματα που να αρέσουν σε ανθρώπους που δεν εκτιμάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Οι άλλοι δεν είναι πάντα υπεύθυνοι για τα αισθήματα που μας προκαλούν. Τους τ’ αποδίδουμε πολύ συχνά χωρίς διάκριση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ “ΜΕΡΕΣ Α΄” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ
Τη γλώσσα μας λ.χ. είναι αδύνατο να την αντικρίσει κανείς αλλιώς παρά σαν ανάσα ζωντανών ανθρώπων. Όχι σαν το ναυαγοσωστικό ζήλο γραμματικών.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ «ΔΟΚΙΜΕΣ, 2»
Είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από την τρύπα βελόνας, παρά Έλληνας πολιτικός να καταλάβει την Ελλάδα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ «ΜΕΡΕΣ, Γ΄»
Η σωτηρία του ανθρώπου βρίσκεται μέσα του και ο χαμός του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ «ΜΕΡΕΣ, Β΄»
Η θύμηση μου έφαγε τη μνήμη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ «ΜΕΡΕΣ, Α΄»
Η επιστήμη είναι καθ’ ορισμόν αληθινή: πάντα αποδείχνει με το Α + Β πως ό,τι υποστηρίζει είναι αληθινό. Ακόμη και τα πιο υπέρογκα λάθη.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ «ΜΕΡΕΣ, Α΄»
Στην Ελλάδα όλα γίνονται όπως θέλουν οι μέτριοι.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΩΣ ΣΤΡΟΥΘΙΟΝ ΜΟΝΑΖΟΝ ΕΠΙ ΔΩΜΑΤΟΣ”
Η μετριότητα κατάντησε να είναι κάτι το απαραίτητο! Η μετριότητα και η καπατσοσύνη!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Γιάννης Τσαρούχης (1910-1989) “Σκεπτόμενος”
Αρετές μας είναι τα ελαττώματά μας που τα παραδεχτήκαμε.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Χρειάζεται η θεία αφέλεια για να βρεις μέσα σου την αλήθεια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Οι άνθρωποι με τους συνεπείς κι ακλόνητους χαραχτήρες γεννούν την εχτίμηση των ολίγων και τη συμπάθεια κανενός.
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “Ο ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΠΥΡΓΟΥ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Δεν αρκεί ν’ ανοίξεις την πύλη του παραδείσου, για να τον χαρείς. Η ευτυχία στεριώνεται στη συνεχή νομή.
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “ΤΑ ΣΤΕΡΝΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΥ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Ποιο πάθος γιατρεύτηκε ποτέ; Ποιος ανικανοποίητος πόθος δεν απωθήθηκε στα λημέρια του υποσυνείδητου;
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “ΓΙΟΥΓΚΕΡΜΑΝ’ Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ
Δεν ζητώ ανθρώπους να σκέφτονται σαν εμένα, αλλά να κάνουν σκέψεις συμπληρωματικές των δικών μου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Ένα μόνο έχω να συμβουλεύσω τους νεότερους: να πειθαρχούν στην πίστη τους, αφού προηγουμένως την ανακαλύψουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΜΑΤΗΝ ΩΝΕΙΔΙΣΑΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Ο λόγος, η γλώσσα, η φωνή – αντίδοτα στο θάνατο και στη δυστυχία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Πάνος Βαλσαμάκης “Άλογο” Τελλόγλειο Ίδρυμα
Η τέχνη δεν είναι απασχόληση, δεν είναι για να περνάς την ώρα σου. Είναι η θρησκεία του ζωντανού και αιώνιου πάθους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΑΓΑΘΟΝ ΤΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΑΙ”
Αυτές που δε μας αφήνουν ήσυχους είναι οι αρετές. Ζηλεύουν τις κακίες και τις ερεθίζουν.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΕΚΑΤΗ” Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ
Αγαπάτε αλλήλους; Ναι. Αγαπάτε τους εχθρούς υμών; Ναι, τέλος πάντων. Μα όχι τους εχθρούς του ανθρώπου, όχι τους εχθρούς της ανθρωπιάς…
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ»
Μπορείς να ζήσεις δίχως να σ’ αγαπάνε, μα όχι δίχως ν’ αγαπάς.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ»
Η αγάπη του Θεού αρχίζει από την αγάπη του ανθρώπου.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ»
Αν υπάρχουν αφεντάδες, είναι γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να ‘ναι δούλοι.
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΣΤΟΥ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΟΥ”
Είναι ο νόμος της φύσεως – όποιος δεν παραδέχεται τις επιθυμίες του, να φανατίζεται με τις επιθυμίες των άλλων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967) ”Γυναίκα με χρυσόψαρα”
Ένα θεριό που δεν ξέρει πως είναι θεριό είναι η νιότη.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ”
Νεότης χωρίς ζωηρότητα δεν εννοείται, δεν είναι νεότης.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗΣ “ΠΑΤΟΥΧΑΣ”
Ποιος μπορεί να τα βάλει με το σεισμό, με τη φωτιά, με τα νιάτα;
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΦΑΔΕΣ”
Τους νέους τους σαγηνεύουν οι αρνήσεις περισσότερο από τις θέσεις, το γκρέμισμα περισσότερο από την ανοικοδόμηση.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”
Οι νέοι αυτό που πολεμούν το βλέπουν όπως είναι, και αυτό που υπερασπίζονται, όπως θα ήθελαν να είναι.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “Η ΖΩΗ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ”
Το μοναχό δώρο που ο Θεός χαρίζει ακριβοδίκαια σ’ όλους τους ανθρώπους: τα νιάτα!
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΡΩΜΑΣ “ΤΟ ΡΕΜΠΕΛΙΟ ΤΩΝ ΠΟΠΟΛΑΡΩΝ”
Στα νιάτα οι λέξες είναι γιομάτες από ψίχα, από χυμό και φωτιά. Κατόπι αδειάζουν λίγο – λίγο κι απομένουν κούφια τσόφλια.
ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ “Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ”
Μη θα εγίνετο ποτέ ουδαμού επανάστασις, εάν δεν υπήρχαν της νεότητος η τόλμη και η απειρία;
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ “ΛΟΥΚΗΣ ΛΑΡΑΣ”
Η ζωή είναι τόσο θαυμαστό πράγμα, ώστε η τιμή της είναι το μυστήριο του θανάτου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΤΑ ΓΝΩΜΙΚΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥΧΗ” Εκδόσεις ΒΟΥΡΚΑΡΙΑΝΗ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Γιάννης Τσαρούχης “Ποδηλάτης μεταμφιεσμένος σε τσολιά, μ’ ένα ναό δεξιά κάτω”
(1936) Ίδρυμα Γ. Τσαρούχη
Το γέλιο είναι η συντομότερη απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ από το βιβλίο της Κ. Α. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Έχει λεχθεί ότι: Υπάρχουν τόσες ηθικές, όσα και άτομα. Φοβάμαι ότι υπάρχουν ακόμη περισσότερες, γιατί πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν δύο, μια για τον εαυτό τους και μια για τους άλλους.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ από το βιβλίο της Κ. Α. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Δυστυχώς αποκτάμε εμπειρία όταν υποφέρουμε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ από το βιβλίο της Κ. Α. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Υπάρχουν εκατό τρόποι να κρύψεις την αλήθεια, ενώ για να την πεις ένας μόνο υπάρχει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ από το βιβλίο της Κ. Α. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
ΜΗ ΛΕΣ ηττήθηκα. Πες νίκησαν.
ΜΗ ΛΕΣ πληγώθηκα. Πες σώθηκα.
ΜΗ ΛΕΣ τελείωσε. Πες αρχίζει.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ από το βιβλίο της Κ. Α. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
ΚΥΡ
από το λεύκωμα “…και το Καστρί χτενίζεται” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1988
«Θα έλεγε τις, ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, διά να αποδειχθή, ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “ΒΑΡΔΙΑΝΟΣ ΣΤΑ ΣΠΟΡΚΙΑ”
Δεν υπάρχει, βέβαια, κανείς που να μίλησε εναντίον της δημοκρατίας. Ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Μουσολίνι, ούτε ο Παπαντόκ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ “ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ δεν έχω συναντήση εις την ζοήν Μου. Αριστερόν χοροφήλακα κε προθυπουργόν Έλληνα που να έχη καλήν ιδέαν διά τους αριστερούς.
ΜΠΟΣΤ εφημερίδα “ΑΥΓΗ” 12/1/1975 από το βιβλίο “ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ” Εκδόσεις GUTENBERG
Ο Θεός, όστις έκαμε τας αράχνας διά να συλλαμβάνουν τας μυίας, παρεχώρησε να υπάρχουν οι τοκογλύφοι, διά να τιμωρούνται οι μέθυσοι και οι οκνηροί.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “Ο ΠΕΝΤΑΡΦΑΝΟΣ”
Η Ελλάδα πολιτικώς ανήκει στη Δύση, ιδεολογικώς ανήκει στην Ανατολή, στρατιωτικώς ανήκει στο Νότο, οικονομικώς ανήκει στο Βορρά και προεκλογικώς ανήκει στους Έλληνες.
ΚΥΡ περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 3/11/1983 (Τελλόγλειο Ίδρυμα, αρχείο Τ. Σπητέρη)
Η δουλειά του πολιτικού γελοιογράφου στην Ελλάδα όσο πάει και δυσκολεύει! Αυτά που συμβαίνουν στην πολιτική είναι τόσο γελοία που ο γελοιογράφος δεν έχει πια τι να γελοιοποιήσει…
ΚΥΡ από το λεύκωμα “…και το Καστρί χτενίζεται” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1988
Καταργείται ο σταυρός, για να εξαλειφθεί το ρουσφέτι υποστηρίζουν οι ρήτορες του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή.
Και ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος προφητεύει:
-Πάμε για μαύρη αγορά ρουσφετιού…
(4/10/1982)
ΚΡΙΝΙΩ ΑΘ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ «ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ» Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος είπε, σχολιάζοντας την ομιλία βουλευτή της Ν. Δ. ο οποίος μιλούσε πολύ γρήγορα:
-Κύριε Πρόεδρε, παρακαλώ να συστήσουμε στο ρήτορα να μιλεί λίγο αργότερα. Δεν μπορούμε να τον παρακολουθήσομε. Έχω το αίσθημα ότι πάω να διαβάσω το “Πλαίυ – μπόυ” και μου γυρίζει η γυναίκα μου τα φύλλα…
(30/11/1985)
ΚΡΙΝΙΩ ΑΘΑΝ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ “ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Είναι θέμα προθέσεων! Οι ελληνικές κυβερνήσεις ποτέ δεν χρησιμοποιούν την πρόθεση προ! Προγραμματίζω, προβλέπω, προλαμβάνω. Αντίθετα χρησιμοποιούν την πρόθεση παρά! Παρακράτος, παραπαιδεία, παραοικονομία.
ΚΥΡ (από το λεύκωμα “ΑΧ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΕΙΑ” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1993)
Η κυρία Γκόλντσταϊν περπατούσε στο δρόμο με τα δυο της εγγόνια. Ένας φίλος σταμάτησε για να τη ρωτήσει πόσων χρονών ήταν τα παιδιά. Εκείνη απάντησε: “Ο γιατρός είναι πέντε και ο δικηγόρος επτά”.
ΤΟΜΑΣ ΚΑΘΚΑΡΤ – ΝΤΑΝΙΕΛ ΚΛΑΪΝ “Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΠΛΑΤΥΠΟΥΣ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΑΡ. ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΝΕΚΔΟΤΑ” Εκδόσεις ΠΛΑΤΥΠΟΥΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ
ΚΥΡ
από το λεύκωμα “…και το Καστρί χτενίζεται” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1988
«Η ψείρα»
-Και τα κουνούπια πώς να ηύραν τρόπον κι εσώθησαν εις την Κιβωτόν; Κι η μύγα; και τα μυιγαράκια; κι οι μουσίτσες;
-Και τα μικρόβια;
(…)
-Κι ο ψύλλος, τάχα, πού να ετρύπωσε, και κατώρθωσε να γλυτώση; είπεν η δασκάλα.
-Δεν αμφιβάλλω, ότι στην κάλτσα της Νώενας θα εχώθη, απήντησεν η μεγαλόσωμος.
Όλοι εκάγχασαν.
-Μα η ψείρα;
-Ω, η ψείρα; χωρίς άλλο θα εκόλλησε στη γενειάδα του Νώε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “Η ΚΑΛΤΣΑ ΤΗΣ ΝΩΕΝΑΣ”
«Αιτία της γεννήσεως των κομμάτων»
Αλλαχού τα κόμματα γεννώνται διότι εκεί υπάρχουσι άνθρωποι διαφωνούντες και έκαστος άλλα θέλοντες. Εν Ελλάδι συμβαίνει ακριβώς το ανάπαλιν. Αιτία της γεννήσεως και της πάλης των κομμάτων είναι η θαυμαστή συμφωνία μεθ’ ης πάντες θέλουσι το αυτό πράγμα: να τρέφωνται δαπάνη του δημοσίου.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ “ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ” από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2006 “Ε. ΡΟΪΔΗΣ, Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ, Ο ΣΑΡΚΑΣΤΗΣ, Ο ΑΝΑΤΡΟΠΕΥΣ” Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
«Ο Ρωμιός στον Παράδεισο»
Μ’ αρέσει ο παράδεισος στ’ αλήθεια, χωρίς δουλειά σκοτώνω τον καιρό, βλέπω αγίους γύρω μου σωρό, διαβάζω συναξάρια, παραμύθια, κι ακούω και τραγούδια θεϊκά. Μα έλα πάλι που δεν έχετε συνήθεια να λέτε κι ένα δυο πολιτικά!
Συ κυβερνάς τα πάντα με γαλήνη και ώρ’ απ’ τον θρόνο σου δεν πέφτεις… Ας ήταν δυνατόν Θεός να γίνει και άλλος σαν και σένα, λίγο ψεύτης, να μοιρασθεί των ουρανών τ’ ασκέρι, να πάνε και με κείνον οι μισοί, να έρχεται αυτός, να πέφτεις συ, να γίνεται λιγάκι νταραβέρι. Μα όλα εδώ είναι τακτικά, ο ουρανός Θεό εσένα ξέρει, και δεν μιλούν ποτέ πολιτικά!
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ από τα “ΑΠΑΝΤΑ Γ. ΣΟΥΡΗ” Εκδόσεις ΓΙΟΒΑΝΗ
«Στην υγεία του Προέδρου»
Ένας Άγγλος και ένας Αμερικανός εύχονται, προπίνοντας για τους ανώτατους άρχοντές τους.
Άγγλος: Στην υγεία της βασίλισσας και ο Θεός να την προστατεύει.
Αμερικανός: Στην υγεία του Προέδρου και ο Θεός βοηθός…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ «ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ» Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
«Η εκατονταετηρίδα του Πούσκιν»
Στο βιβλίο τους “Ο κομμουνισμός είναι διαλυτός στο αλκοόλ;” οι Antoine και Philippe Mayer διηγούνται ότι επί Στάλιν αποφασίσθηκε να γιορτασθεί πανηγυρικά η εκατονταετηρίδα του Πούσκιν. Το πρεζίντιουμ αποφάσισε να προκηρύξει διαγωνισμό για την καλύτερη ιδέα που θα αφορούσε την ανέγερση αγάλματος του μεγάλου συγγραφέα. Μετά από σύντομη σύσκεψη αποφασίζεται τελικά η ανέγερση ενός αγάλματος που θα παρίστανε τον Στάλιν να διαβάζει ένα βιβλίο του Πούσκιν…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ “ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
“Ο ελληνικός στρατός στην Κορυτσά”
Όταν μπήκε ο στρατός μας στην Κορυτσά, μας πήρε, την Ειρήνη, την κόμισσα και μένα, και κατεβήκαμε στην Ομόνοια να δούμε τον εορτασμό. Τέτοια κοσμοπλημμύρα δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου. Μα πού στην ευχή μένει όλος αυτός ο κόσμος; έλεγα με το νου μου. Τα μεγάφωνα μετέδιδαν εμβατήρια, όλος ο τόπος ήταν σημαιοστολισμένος. Οι δικοί μας ήταν μεθυσμένοι από πατριωτικό ενθουσιασμό, οι Εγγλέζοι κι οι Αυστραλοί από μπίρα. Πού την έβαζαν, βρε παιδί μου, τόση μπίρα αυτοί οι άνθρωποι; Τι είδους στομάχια έχουνε;
Σε λίγο άρχισε ένα σπρωξίδι άνευ προηγουμένου. Ο κόσμος κυλούσε σα λάβα ηφαιστείου προς τη Δημαρχία. Οι αστυφύλακες κράδαιναν τα κλομπ τους στον αέρα, μα ήταν αδύνατον να βάλουν τάξη. Τους παρέσυρε κι αυτούς το ανθρώπινο κύμα. Οι γυναίκες τσίριζαν, δυο – τρεις είχαν κιόλας λιποθυμήσει. Ήμουνα σίγουρη πως δε θα ‘χε μείνει πόντος για πόντος στις κάλτσες μου. “Πάμε να φύγουμε!” φώναζα του Αντώνη, μα δε μ’ άκουγε. Είχε δέσει μια χάρτινη σημαία στο μπαστούνι του και το κουνούσε ψηλά σα λάβαρο. Έκανε σα μικρό παιδί. Για να πω τη μαύρη αλήθεια, ήταν αδύνατον να μείνει κανείς ασυγκίνητος μπροστά στο θέαμα τόσου ενθουσιασμού. Τέτοιες μέρες δεν είχε δει η Ελλάδα απ’ τον καιρό του ‘12 και του ‘13.
Και ξαφνικά, αυτό που υποπτευόμουν εδώ και μερικά δευτερόλεπτα, έγινε βεβαιότης: δεν τον έφτανε τον παλιάνθρωπο το κολλητήρι που ‘κανε και που, ήθελα δεν ήθελα, ήμουνα υποχρεωμένη ν’ ανεχθώ για να μην κάνω σκάνδαλο, παρά είχε το θράσος να βάλει και το χέρι του κάτω απ’ τη φούστα μου. “Αχ!…” μπήζω μια φωνή. “Αντώνη!” φωνάζω του Αντώνη. Μα ο Αντώνης δεν άκουγε. Κουνούσε το μπαστούνι του με τη σημαία, κι ώσπου να πάρει χαμπάρι τι συνέβαινε, είχε γλιστρήσει ο αλιτήριος μέσα στο πλήθος κι έγινε καπνός. “Πάμε να φύγουμε!” του λέω τότε μ’ έναν τρόπο που ήξερε ότι δε σήκωνε δεύτερη κουβέντα. “Πάμε να φύγουμε αμέσως. Που να πάρει ο διάβολος και την Κορυτσά και την Ελλάδα. Οι Έλληνες δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ άνθρωποι…”
ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ “ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ” Εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ
ΚΥΡ
από το λεύκωμα “…και το Καστρί χτενίζεται” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1988
“Ο θάνατος του Λαμπράκη”
Ελάχιστοι θυμούνται πια την υπόθεση Λαμπράκη. Ποιος τον σκότωσε τελικά δεν μάθαμε. Είναι από τα εγκλήματα που θεωρούνται ανεξιχνίαστα, παρ’ όλο που η Αστηνομία και η Χωροφηλακή χάλασαν τον κόσμο να βρουν έστω κι έναν ύποπτο. Μόνο τώρα τελεφτέως, επειδή με τον θάνατο τριών χαλυβουργών ανέκυψε θέμα κεραβνού, δώσαμε εντολές να εξετασθή κι αφτή η υπόθεσις. Κι αν οι έρεβνες αποδείξουν ότι την ημέρα εκείνη στη Θεσσαλονίκη ο κερός ήταν βροχερός, δεν μένει πια καμιά αμφιβολία ότι ο θάνατος του Λαμπράκη στην οδό Σπανδωνή οφείλετο σε αστροπελέκι. Κι όπος καταλαβένεις, δεν μπορούν να μας ζητήσουν εφθύνες επειδή οι αριστεροί κυκλοφορούν χωρίς αλεξικέραβνα. (23/11/1963)
ΜΠΟΣΤ “ΑΛΗΛΟΓΡΑΦΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΤΑ” Εκδόσεις ΕΡΜΕΙΑΣ
“Ένας πρώτης τάξεως αρχιτέκτων”
Ο Μποσταντζόγλου είναι κι αυτός ποιητής, σχεδιαστής και ασφαλώς θα εγίνετο ένας πρώτης τάξεως αρχιτέκτων, εάν οι φίλοι και οι γνωστοί του έδειχναν μεγαλυτέραν κατανόησιν. Διότι εις όσους επρότεινε να τους χτίση το σπίτι απέφυγον να του το αναθέσουν, ισχυριζόμενοι ότι θα το χτίσουν αργότερον. Βεβαίως τα σχέδιά του ήσαν ολίγον “επαναστατικά”, π.χ. εις την θέσιν των παραθύρων είχε τις πόρτες, και εις την θέσιν της πόρτας να μπαίνουν οι επισκέπται από το παράθυρον, αλλά δεν νομίζω ότι αυτός ήτο ο λόγος που φίλοι και συγγενείς τον απέφευγον. Ούτε το ότι ήτο ακριβός ευσταθεί. Νομίζω ότι πρέπει να αποδοθή μάλλον εις την επιμονήν του να μην θέλη ο ίδιος σκεπήν, ώστε να εισέρχετα ελευθέρως το ηλιακόν φως και το σπίτι να είναι οικονομικόν. Το ότι μάλιστα είχε προνοήσει κατά τας ημέρας των βροχών οι ένοικοι να κοιμούνται εις τας ντουλάπας, είναι μία επί πλέον απόδειξις ότι το όλον θέμα ο Μποσταντζόγλου το είχε συλλάβει και το είχεν μελετήσει εις όλας του τας λεπτομερείας.
ΜΠΟΣΤ “ΤΟ ΛΕΦΚΟΜΑ ΜΟΥ” (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
«Η τιμωρία των βασανιστών της χούντας»
Ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως κ. Γκίκας, φοβούμε ότη δεν γνορίζει καλά Ελληνικά κε δι’ αφτό δεν χροματίζει καλός τας λέξεις. Ανεκοίνοσεν ότι “όσοι εταλαιπόρησαν θα ταλαιπορηθούν”. Δηλαδή, τι θα κάνη; Θα μας παρατάξη τους βασανιστάς εις καμίαν στάσιν διά να περιμένουν το λεοφορείον υπό τον ήλιον; Εγώ γνορίζο ότι αφτό θα πη ταλαιπορία. Επίσης ότι και ο επιβάτης που δεν βρίσκει κάθισμα και παραμένει όρθιος καθ’ όλην την διαδρομήν, και αφτός ταλεπορίται. Η σωστή φράσις νομίζο είναι: “Όσοι εβασάνισαν θα βασανισθούν”. Υπάρχουν λεπτέ αποχρόσεις που έχουν μεγάλην σημασίαν.
ΜΠΟΣΤ εφημερίδα ΑΥΓΗ (15/9/1974) από το βιβλίο “ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ” Εκδόσεις GUTENBERG
“ΠΟΛΗΣΕΙΣ ΑΦΤΟΚΙΝΙΤΩΝ”
Το αφτοκίνιτον αφτό είν’ οικονομικόν,
προτοφανές εις κάφσιμα κι επαναστατικόν
έχεται κατανάλοσιν ελάχυστον τον μήνα
κε ούτε σας χριάζεται το θέρος η βενζήνα
αν κινιθή δε εναλάξ ημέρα παρ’ ημέρα
οικονομίαν έχετε ακόμη καλητέρα,
κι έξο από την πόρτα σας αν είν’ παρκαρισμένο
θα διακοσμεί το σπίτη σας όπος είνε βαμένο.
Σεις φόρους θα πληρόνετε κε εις τον Δήμον τέλη
άτινα θα γλητόνετε γκαράζ που δεν θα θέλει.
Όλοι που πήραν απ’ αφτό είν’ ευχαριστιμένοι
παν με τα πόδια στις δουλιές κ’ είν’ κατενθουσιασμένοι.
Διατή να το κινήσεται να σας καταστραφεί
άλοστε κε η κίνισις δεν θα σας οφελήση
διότη με χρήσιν σηνεχή θα λάβετε κε κλήσι.
ΜΠΟΣΤ περιοδικό “Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ” (αρχείο Τ. Σπητέρη – Τελλόγλειο Ίδρυμα)
«Επιστροφή στο σπίτι»
Ξημερώματα, από κάποιο λόφο του Σκαραμαγκά, αντίκρυσα τα χώματα της Αθήνας. Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά. Άραγε θα με γνώριζαν όταν θα έφτανα στο σπίτι μου έπειτα από τόσον καιρό; Σαρανταδύο ετών τους είχα εγκαταλείψει. Πώς νάγιναν τα παιδιά μου έπειτα από τόσο μακρύ χωρισμό;
Έξω από το σπίτι μου ένα παλικάρι ωραιότατο, με περίμενε, ως 20 ετών απάνω-κάτω.
Το έσφιξα τρυφερά στην αγκαλιά μου.
-Παιδί μου, δεν με αναγνωρίζεις; Πώς μεγάλωσες έτσι;
Και φίλησα τον έκπληκτο γαλατά.
ΜΠΟΣΤ “ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ” από τα “ΠΕΖΑ ΚΕΙΜΕΝΑ” Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ (αντιγραφή από το Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού)
Το ον (και η ουσία αυτού που είναι)
Ένας Κινέζος σοφός περιδιαβάζει με τον μαθητή του. Περνούν ένα γεφύρι. “Ποια είναι η ουσία (ή το είναι) του γεφυριού”; ρωτάει ο μαθητευόμενος φιλόσοφος. Ο δάσκαλός του τον κοιτάει και με μια σπρωξιά τον ρίχνει στο ποτάμι.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
ΚΥΡ
από το λεύκωμα “…και το Καστρί χτενίζεται” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1988
Η γλώσσα (οντο-λογία: ο λόγος του όντος)
Επτά κάτοικοι της Ατλαντίδας ξεκινούν για ένα περίπατο. Ένας ποιητής. Ένας ζωγράφος. Ένας ιερέας. Ένας ληστής. Ένας τοκογλύφος. Ένας ερωτευμένος. Ένας στοχαστής. Φτάνουν στην είσοδο μιας σπηλιάς. “Τι μέρος κατάλληλο για έμπνευση!” αναφωνεί ο ποιητής. “Τι υπέροχο ζωγραφικό θέμα!” λέει ο ζωγράφος. “Τι τόπος πρόσφορος για προσευχή!” ψαλμωδεί ο ιερέας. “Τι ονειρεμένη τοποθεσία για ενέδρα!” ομολογεί ο ληστής. ‘Μια ανυπέρβλητη κρυψώνα!” μουρμουρίζει ο τοκογλύφος. “Τι καταφύγιο για τον έρωτά μου!” ονειροπολεί φωναχτά ο ερωτευμένος. “Είναι μια σπηλιά!” συμπληρώνει ο στοχαστής.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
“Ο Μακαρονάς να είναι Μίσκο”
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από χρονογράφημα που δημοσιεύτηκε στη “Βραδυνή” της 29ης Οκτωβρίου 1940:
Αλλ’ ο Κλεόβουλος δεν έφυγε αμέσως για τα σύνορα. Οι περισσότεροι όμως φίλοι του έφυγαν: Ο “θηριώδης” Θεοδωρής, ο γιγαντόσωμος Πέτρος, ο οποίος έχει βαπτισθή υπό του Κλεοβούλου “Μέγας Πέτρος”, ο Ακάκιος, ένας άλλος φίλος και συνάδελφος του Κλεοβούλου, ο Λευτέρης ο Χορευταράς και άλλοι πολλοί. Ο Κλεόβουλος τους αποχαιρέτησε ηρωικώς:
-Εις το καλόν, παμφίλτατοι, τους είπε. Και ο καθείς εξ υμών να προσκομίση έναν μακαρονά αιχμάλωτον.
Αίφνης εθυμήθη μια παλιά πασίγνωστη ρεκλάμα και στρεφόμενος στον συνάδερφό του, τον Ακάκιο, του εφώναξε:
-Ακάκιε: Μη ξεχάσεις ο Μακαρονάς να είναι Μίσκο…
Η ΠΕΝΝΑ Χ “ΤΟ 24ΩΡΟ ΤΟΥ ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ” Εφημερίδα Η ΒΡΑΔΥΝΗ, Τρίτη 29/10/1940
Θεός (ή το ολοκληρωτικό και θεο-λογικό Από-λυτο)
Ένας βραχμάνος αρχιερέας καλεί τους αντιρρησίες να πάρουν το λόγο. “Ο Θεός σας είναι φενάκη”, παρατηρεί βίαια κάποιος. “Η θρησκεία σας είναι ψέμα και χίμαιρα κι εσείς, οι ιερείς, το στήριγμα της καταισχύνης. Θεός, θρησκεία και ιερείς πρέπει να καταπολεμηθούν και να εκμηδενιστούν. Τι έχεις να μου πεις, εσύ, αρχιερέα;”. “Κι εσύ δικός μας είσαι”, του απαντά γαλήνια ο βραχμάνος.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
Πραγματικό και φανταστικό (οι μυθο-λογικές παγίδες)
Ένας ζευγάρι κένταυροι αποθαυμάζει το παιδί του που χοροπηδάει από δω κι από κει σε μια παραλία της Μεσογείου. Ο πατέρας γυρνάει προς τη μάνα και τη ρωτάει: “Πρέπει άραγε να του πούμε πως δεν είναι παρά ένας μύθος;”.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
(αναστροφές και αντιμεταθέσεις)
Ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλοι.
Ο μαζοχιστής: Πέφτω στα πόδια σου, κάνε με σήμερα πραγματικά να πονέσω, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, όσο πιο πολύ μπορείς.
Ο σαδιστής: Όχι!
Ο μαζοχιστής: Σ’ ευχαριστώ.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
Ο θάνατος (και η αγάπη για τη ζωή)
Ένας κινέζος μανδαρίνος πρότεινε κάποτε στον κυβερνήτη μιας επαρχίας ένα μέτρο που δεν άργησε να υιοθετηθεί. Την ώρα που το θύμα ακουμπούσε το κεφάλι στο κούτσουρο για να μπορέσει ο δήμιος να το αποκόψει έφτανε καλπάζοντας ένας πλουμισμένος ιππέας και φώναζε: “Σταματήστε! Ο Άρχοντας έδωσε χάρη στον καταδικασμένο”. Εκείνη τη στιγμή της υπέρτατης ευφορίας ο δήμιος έκοβε το κεφάλι του ευτυχισμένου θνητού.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
Οι φωνές της σιωπής (το τεχνο-λογικό κι εσχατο-λογικό τέλος και η νέα απ-αρχή)
Η χαλιναγωγημένη ατομική ενέργεια ξεχύθηκε επιτέλους αχαλίνωτη και κατέστρεψε κάθε ανθρώπινη ζωή στον πλανήτη. Μόνος διασωθείς ένας κάτοικος ουρανοξύστη στο Σικάγο. Αφού έφαγε και ήπιε ό,τι είχε στο ψυγείο του, διάβασε, είδε κι άκουσε την ιδεατή του βιβλιοθήκη, το φανταστικό του μουσείο και την υπαρκτή του δισκοθήκη, απελπισμένος που έβλεπε πως δεν πέθαινε, αποφασίζει ν’ αυτοκαταστραφεί και ρίχνεται από τον τεσσαρακοστό όροφο στο κενό. Τη στιγμή που περνά μπροστά από το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου ακούει το τηλέφωνο που καλεί.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ “ΦΙΛΟ-ΣΟΦΙΚΑ ΑΝ-ΕΚΔΟΤΑ” (περιοδικό “η λέξη” τ. 34, Μάιος 1984)
ΚΥΡ
από το λεύκωμα “ΑΧ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΕΙΑ” Εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, 1993
«Ο ναύτης και οι τέσσερις εποχές»
Ο Α. Σαββάκης θυμάται δύο χιουμοριστικά στιγμιότυπα από τον Γ. Τσαρούχη:
Μια κυρία του ζητούσε να ζωγραφίσει το πορτρέτο του γιου της. Μέσα στην ίδια αμοιβή ζητούσε κι ένα ναύτη. Ήταν πολύ φθηνά. “Όχι”, της είπε. “Με την τιμή αυτή δεν μπορώ να σας δώσω κι ένα ναύτη επιπλέον. Θα ζωγραφίσω το γιο σας όμως σαν ναύτη”.
Μια άλλη Αθηναία συλλέκτρια του ζητούσε φορτικά να ζωγραφίσει τα μέλη της οικογένειάς της ως τις τέσσερις εποχές. Εκείνη ως φθινόπωρο, το σύζυγό της ως χειμώνα και τις κόρες της ως καλοκαίρι και άνοιξη. Μια μέρα, που υπήρχε αρκετή αναστάτωση στο Μαρούσι, επειδή θα ταξιδεύαμε (όταν επρόκειτο να ταξιδέψει, ο Τσαρούχης, κυριευόταν από άγχος) χτύπησε το τηλέφωνο. Το σήκωσα κι ήταν αυτή. Ρωτούσε αν ο κύριος Τσαρούχης είχε αποφασίσει για τη σύνθεση. “Είναι η κυρία…”, είπα, “και ρωτά τι κάνατε με την ιδέα των εποχών. Ρωτά αν θα τη ζωγραφίσετε ως φθινόπωρο”. “Πες της ότι αυτή μόνο ως θεομηνία μπορώ να την κάνω”.
ΑΛΕΞΙΟΣ ΣΑΒΒΑΚΗΣ “ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
«Ο τελευταίος πρόεδρος»
Ο Μ. Ανδρουλάκης γράφει στο τελευταίο του βιβλίο:
Έχει ολοκληρωθεί η ορκωμοσία του Φράνκλιν Ρούζβελτ, τον Μάρτη του 1933, και ένας επισκέπτης τού λέει: “Πρόεδρε, αν πετύχει το πρόγραμμά σου μέσα σε αυτή τη φοβερή κρίση, θα είσαι ο μεγαλύτερος Πρόεδρος της Αμερικής όλων των εποχών. Αν αποτύχεις, σίγουρα θα είσαι ο χειρότερος!”. “Όχι, φίλε, δε θα είμαι ο χειρότερος! Θα είμαι ο τελευταίος Πρόεδρος!”.
ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ “Ε, ΠΡΟΕΔΡΕ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
Το ανυπεράσπιστο αγόρι
Ο κύριος Κ. έλεγε πως είναι σφάλμα να καταπίνεις σιωπηλά την αδικία που σου έγινε, και διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία: “Κάποιος περαστικός είδε ένα αγόρι που έκλαιγε και το ρώτησε τι είχε πάθει. “Είχα δυο γρόσες για να πάω σινεμά” είπε το αγόρι, “κι ένα παιδί που περνούσε, μου βούτηξε τη μια γρόσα απ’ το χέρι” – και του ‘δειξε ένα παιδί λίγο πιο πέρα. “Και δε φώναξες βοήθεια;” ρώτησε ο περαστικός. “Πώς δε φώναξα!” είπε το αγόρι, και τα αναφιλητά του δυνάμωσαν. “Και δε σ’ άκουσε κανείς;” ρώτησε πάλι ο περαστικός, και το χάιδεψε τρυφερά. “Όχι” είπε μέσα στ’ αναφιλητό του το αγόρι. “Και γιατί δε φώναζες πιο δυνατά; Δεν μπορούσες;” ξαναρώτησε ο περαστικός. “Όχι” ξανάπε το αγόρι, που βλέποντάς τον να χαμογελάει, ένιωσε την ελπίδα του να ζωντανεύει. “Τότε, δώσ’ μου τη κι αυτήν!” είπε ο περαστικός, και αρπάζοντάς του και την άλλη γρόσα από το χέρι, συνέχισε ανέμελα το δρόμο του”.
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ”
Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)
Το ωροσκόπιο
(…) Ο κύριος Κ. έδειξε να ξαφνιάζεται πολύ, κι έκανε άλλη μια ερώτηση. ‘Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω” είπε, “γιατί απ’ όλα τα πλάσματα μόνο οι άνθρωποι επηρεάζονται από τους αστερισμούς, και πώς αυτές οι δυνάμεις δεν εκδηλώνονται και στα ζώα. Τι θα συμβεί αν κάποιος είναι Υδροχόος, κι έχει πάνω του ένα ψύλλο που είναι Ταύρος, κι αυτός ο κάποιος πνιγεί στο ποτάμι; Ο ψύλλος είναι πιθανό να πνιγεί μαζί του, κι ας έχει την εύνοια των άστρων. Κι αυτό δε μου αρέσει καθόλου”.
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ κ. ΚΟΫΝΕΡ”
Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ (μετάφραση: Ι. Παπάζογλου)
Ο υιός πλουτίσαντος δι’ ατιμίας ημπορεί να ήνε τίμιος άνθρωπος. Αλλ’ ο γαμβρός του, ποτέ!
Οι περισσότεροι άνθρωποι επαινούν ενθουσιωδώς τα ωραία βιβλία, αποφεύγουν όμως την ανάγνωσιν αυτών.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)
Συζυγικαί τρυφερότητες:
-Είμαι βέβαιος, καϋμένη, πως αν απέθνησκα, ημπορούσες να υπανδρευθής και αυτόν τον Σατανάν, μόνον και μόνον διά να ιδής αν θα τον υποτάξης εις την θέλησίν σου.
-Θα το έκαμνα βεβαίως, κύριέ μου, εάν ο νόμος επέτρεπε να νυμφεύεται η γυνή τον πατέραν του πρώην συζύγου της.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)
Σκέψεις μισανθρώπου (Δ. Κακλαμάνος):
Ο άνθρωπος δεν επροικίσθη εκ φύσεως με το αίσθημα της αρετής. Κατορθώνει δε να συνοικειωθή μετ’ αυτής – όταν το κατορθώνη! – κατόπιν διά μακράς ηθικής ορθοπεδίας, αναλόγου προς την εν χρήσει ιατρικώς διά την ίασιν των ραιβών σκελών και των στρεβλών ποδών. Επί το γοργότερον ηδύνατο τις να είπη συνοψίζων την ιδέαν ταύτην: Και η συνείδησις έχει ανάγκην κ ο ρ σ έ.
Δεν υπάρχει καταλληλότερος τρόπος διά να γείνη κανείς φιλάργυρος από το ν’ αποκτήση χρήματα.
Να είμαι ευχάριστος εις τους άλλους – ευρίσκω το πράγμα πολύ δύσκολον και παραιτούμαι. Να μη τους είμαι δυσάρεστος – το θεωρώ καθήκον και δεν συγχωρώ εις κανένα να το παραμελή.
Δεν υπάρχει αστειότερον πράγμα από την αντίθεσιν μεταξύ της λύσσης, με την οποίαν έξω της εξουσίας τα κόμματα πολεμούν τας καταχρήσεις της κυβερνήσεως, και της προθυμίας με την οποίαν ερχόμενα εις την εξουσίαν υιοθετούν αυτάς. Νομίζει κανείς ότι εκτός της αρχής καταλαμβάνονται από ιεράν αγανάκτησιν διότι παρανομούν άλλοι αντ’ αυτών.
Δ. ΚΑΚΛΑΜΑΝΟΣ από το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)
Στιγμαί θυμηδίας (ανωνύμως):
Μεταξύ ιατρού και της κυρίας Ο. η οποία πρόκειται να υποβληθή εις εγχείρησιν επί της κνήμης:
-Και θα φαίνεται, ιατρέ, η ουλή μετά την εγχείρησιν;
-Μα αυτό, κυρία μου, εξαρτάται… από σας!
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)
Συμβουλή:
Ύπαγε εις τους ξένους δι’ ελεημοσύνην, εις τους γνωρίμους διά παρηγορίαν και εις τους συγγενείς σου διά… τίποτε. Θα επιτύχης παντού.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 6, Αρ.0 (1891)
Μωσαϊκόν
Δίκαζε εχθρούς και ποτέ φίλους, διότι εκ των δύο εχθρών αποκτάς τον ένα φίλον, ενώ εκ των δύο φίλων αποκτάς τον ένα εχθρόν.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ.7, Αρ. 0 (1892)
Εδώ κι εκεί
Η παρρησία ομιλεί περί των παρόντων ως να ήσαν απόντες. Η ευγένεια ομιλεί περί των απόντων ως να ήσαν παρόντες.
Εν τη δυστυχία σου εάν σε εγκαταλίπη ο φίλος σου, μη λυπήσαι. Δεν έχασες τίποτε.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ.7, Αρ. 0 (1892)
Εδώ κι εκεί
Ό,τι καλείται σταθερότης εις βασιλέα, καλείται πείσμα εις όνον.
Ο γάμος μετά καλής γυναικός είνε λιμήν εν τη τρικυμία. Αλλ’ ο γάμος μετά κακής γυναικός είνε τρικυμία εν τω λιμένι.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 8, Αρ. 1 (1893)
Στιγμαί θυμηδίας
Ο υπουργός κ. Σ. είχε καλέσει εις γεύμα τον δημοσιογράφον κ. Γ. , όστις την προτεραίαν τον είχεν υβρίσει εις την εφημερίδα του.
-Τι να κάμω! έλεγεν εις φίλον του απορούντα. Αφού δεν μπορώ να του κλείσω το στόμα, πρέπει να του το μπουκώσω.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 8, Αρ. 1 (1893)
Εδώ κι εκεί
Μεταξύ ιατρού και πελάτου:
-Είνε λοιπόν τόσον σοβαρά η ασθένειά μου, γιατρέ;
-Πολύ σοβαρά. Εις τους εκατό γλυτόνει ένας.
Ο ασθενής αρχίζει να τρέμη και ο ιατρός εξακολουθεί:
-Αλλά μη φοβήσθε. Είσθε ο εκατοστός που περνάει απ’ τα χέρια μου με την ίδια αρρώστια. Οι 99 επήγαν καλλιά τους, επομένως…
-… !!! … !!!
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 9, Αρ. 0 (1894)
Στιγμαί θυμηδίας
Ο παπα-Δημήτρης θέλει να παρηγορήση τον Κώσταν, του οποίου προ ολίγου εκήδευσαν την σύζυγον:
-Υπομονή! Ο Θεός έτσι ήθελε και την επήρε.
Και ο Κώστας ως εν αφαιρέσει:
-Ο Θεός την πήρε; Ουμ! Θα καλοπεράση μαζή της!
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 9, Αρ. 0 (1894)
Μωσαϊκόν
Πρέπει να κατορθώση τις να γίνη αγαπητός, διότι οι άνθρωποι δεν είνε δίκαιοι, παρά μόνον προς εκείνους τους οποίους αγαπώσι.
Ουδέν ομοιάζει τόσον προς την αδικίαν, όσον η βραδέως αποδιδομένη δικαιοσύνη.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΚΟΚΟΥ Τόμ. 9, Αρ. 0 (1894)
ΚΥΡ
ατάκτως ερριμμένα V
λογομνήμων... 
