ατάκτως ερριμμένα ΙΧ

Έρωτας:

Το μεγαλείο του έρωτα βρίσκεται στην προσφορά. Όχι σ’ αυτό που παίρνεις. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ «ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Τι ιερώτερον του πρώτου αγνού νεανικού έρωτος! 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ «ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Το λογικό κι ο έρωτας ποτέ τους δεν ταιριάξαν… 

ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ «ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ» Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ 

 

Στον έρωτα μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες; 

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ «ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 

   

 Α! τι μπαίγνιο είναι ο άνθρωπος, όταν αγαπάει αληθινά! 

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΑΥΛΑΝΤΩΝΗΣ «Η ΕΞΑΔΕΛΦΗ» Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ 

  

Λέγουν «αγάπησε και τρελάθηκε», ενώ έπρεπε να πουν «τρελάθηκε και αγάπησε». 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ «ΘΡΥΨΑΛΑ»
από το βιβλίο του ΜΙΧΑΛΗ ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ 

  

Τι άλλο είναι ο έρωτας, λογουχάρη, από ένας βασανισμός του ενός για τον άλλο, του ενός από τον άλλο; 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ «ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

 

Η στοργή είναι αφάνταστα ανώτερη απ’ τον έρωτα, και, εκ των πραγμάτων, ασυμβίβαστη μ’ αυτόν.                                                                                   

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ «ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΙΛΟΤΙΜΟ» Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 

  

Ο έρωτας πηγάζει από τον εγωισμό να κυριαρχήσουμε, με κάθε θυσία, στον εγωισμό ενός ετερόφυλου. 

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ «Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΛΟΣ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Και εξ όλων των καρπών ο μόνος, όστις δεν χρήζει ούτε καιρού ούτε ώρας διά να ωριμάση, είναι ο σατανικός έρως. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ «ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» 

  

Ο νόμος της ζωής διδάσκει πως ο έρωτας είτε είναι ευχή του Διαβόλου, είτε κατάρα του Θεού. 

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ «Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΛΟΣ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Σ’ αγαπώ. Δεν μπορώ τίποτ’ άλλο να πω πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο! 

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ «Σ’ ΑΓΑΠΩ»  

 

Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι, χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι.  

ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΟ 

  

Α! διατί ο έρως να μην είναι αιώνιος… και διατί να παρατείνεται περισσότερον από ένα μήνα; 

ΜΙΧΑΗΛ ΜΗΤΣΑΚΗΣ «ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ»
από το βιβλίο του ΜΙΧΑΛΗ ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ 

  

Διά μόνης της δυσπιστίας, της ζηλείας και της ανησυχίας δύναται ο πόθος να διατηρηθεί ακμαίος. 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ «ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΥΡΙΑΝΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ» 

  

Τι σχέση έχει με την αγάπη ο έρωτας; Η αγάπη είναι αυταπάρνηση, ο έρωτας εγωισμός. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ «ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

   

Το πιο μάταιο πράμα του κόσμου είναι να δίνει κανείς μια συμβουλή, όταν του τη ζητάει ένας ερωτευμένος 

ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ «ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ» Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ 

  

Απορώ, πάτερ μου, πώς ο Θεός επιτρέπει να υπάρχη εν τη υπ’ αυτού δημιουργηθείση φύσει αίσθημα ισχυρότερον της εις αυτόν πίστεως. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ «ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ» 

 

Η ομορφιά του έρωτα δε βρίσκεται στην αιωνιότητα, βρίσκεται στην προσωρινότητα! 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ «ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Ω έρωτος ανιάτου οδύναι! 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΥΤΣΟΣ «Ο ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ ΤΟΥ 1831» 

  

Ευκολώτερα ημπορείς να απαρνηθής πάσαν άλλην βιωτικήν επιθυμίαν, παρά τον Έρωτα. 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ «Ο ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ» Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ 

  

Ο έρως, ο οποίος όπως δύναται να παρακινήση εις πράξεις γενναίας και υψηλάς, δύναται να κατακυλίση τον άνθρωπον και εις τον βόρβορον. 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗΣ «ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ» Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ 

  

Η πλήξις και η αργία είναι (…..) τα κυριώτερα, ίνα μη είπω τα μόνα, του έρωτος ελατήρια. 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ «Η ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ» 

 

Πρώτες και πάλι πρώτες αγάπες! Τίποτις δε σας ξεπερνά. Μένετε πάντα μέσα στο νου μας, όσο κι αν γεράσουμε, όσο κι αν πάθουμε, κι αχτινοβολάτε απάνω στην άχαρη τη ζωή μας. 

ΑΡΓΥΡΗΣ ΕΦΤΑΛΙΩΤΗΣ «ΝΗΣΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» 

 

Έρωτα, πάθος παράξενο! μαλάζεις και διαφθείρεις την τραχύτερη καρδιά με την ίδια ευκολία με την οποία εξαγριώνεις και σκληρύνεις την τρυφερή και δειλή καρδιά. 

 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΞΕΝΟΣ «Η ΗΡΩΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»  

  

Λένε τον παράνομο έρωτα πρόστυχο. Ψέματα! Ο νόμιμος έρωτας είναι ο πρόστυχος, γιατί έχασε αυτό το μυστηριακό, το αμαρτωλό, το μαρτύριο που σε ξεσκίζει. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ «ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Ο έρωτας είναι ένα πάθος εγωιστικό, έχουν άδικο να τον καλλωπίζουν. Θέλεις την ευτυχία του αγαπημένου προσώπου υπό τον όρο πως θα του τη δώσεις εσύ κι όχι άλλος. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ «ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Μη μολύνετε το όνομα του έρωτος, δίδοντες αυτό εις την άλογον επιθυμίαν, από την οποίαν ορμώμενοι ως τα κτήνη, πλησιάζετε τας γυναίκας. Αύτη λέγεται απλή ηδονή, ομοία με την του λαίμαργου, βλέποντος καλόν ζυμαρικόν. 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ «Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ» Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ 

  

Ο έρωτας είναι ένα χρέος προς τη φύση που σ’ έπλασε. Προς τον εαυτό σου, που βρήκε τη δικαίωσή του. Προς τον άνθρωπο που αγαπάς, που σου ’δωσε και του ’δωσες γεύση ζωής. 

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ «Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΛΟΣ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Είναι λυπηρόν τω όντι να βλέπη τις ότι ενώ τ’ άψυχα φυτά και τα άλογα ζώα έχουν τους έρωτάς των εις προσδιωρισμένας μόνον ώρας του έτους, ημείς τα φυσικά και σοφά πλάσματα να μη σεβώμεθα ούτε ώρας, ούτε νόμους, ούτε ήθη, ούτε έθιμα. 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ «Ο ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ» Εκδόσεις ΕΡΜΗΣ 

  

Έρωτας θα πει μονομαχία δύο κυττάρων. Ποιο να φάει, ν’ αφομοιώσει το άλλο. Καμιά συνεννόηση δε χωρεί ανάμεσα στο νικητή και στο νικημένον άλλη, απ’ την υποταγή. Αυτό που λέμε συνεννόηση είναι μια σχετική έννοια, που είναι συνθεμένη από εκκεχειρίες, δειλίες και υποχωρήσεις. 

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ «Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΑΤΙΑ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

  

Τι αμαρτία να παραδοθείς στην απατηλή τέρψη των αισθήσεων και να εξομοιώσεις το υψηλό, το παντοτινό, το αιώνιο πρόσωπο που δεν μας επιτρέπεται να δούμε κι είναι για όλους και για πάντοτε κοινό, με το πρόσωπο μιας γυναίκας που συναντάς και είναι ντυμένη έμορφα. 

ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ «Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ» Εκδόσεις ΑΓΡΑ 

  

Τι είναι λοιπόν ο έρωτας; (…) Είναι το κουκούτσι της ζωής. Η μυγδαλόψυχά της. Εκεί μέσα είναι κλεισμένες όλες οι δυνατότητες της αιωνιότητας της ζωής. Όλα τ’ άλλα είναι φλούδια και ζουμιά. 

ΣΤΡΑΤΗΣ ΜΥΡΙΒΗΛΗΣ «ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΤΕΤΑΡΤΟ» Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

   

Όλοι οι ερωτευμένοι έχουσιν εν τη κεφαλή των μυρίας λύσεις διά τα περιπλοκώτερα προσκόμματα προς απόκτησιν του ποθουμένου και αναμφιβόλως, αν ο Μέγας Αλέξανδρος δεν επρολάμβανε να κόψη τον Γόρδιον δεσμόν, θα έλυεν αυτόν μετά πολλής ευχερείας ο πρώτος ερωτευμένος, εις τον οποίον θα έθετον ως γέρας την απόλαυσιν της ερασμίας του. 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΒΟΣΠΟΡΙΤΗΣ «ΣΚΗΝΑΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ» 

  

Μήπως, αν δεν έμπαινε στη μέση το λεγόμενον «αίσθημα» και η λεγομένη «ηθική», θα ημπορούσε τότε μόνον να είναι ο έρως τέλειος και απλός και εύκολος, επ’ άπειρον πανήδονος και απολύτως παντοδύναμος – όλο χαρά (μόνο χαρά), όλο γλύκα (μόνο γλύκα), χωρίς απαγορεύσεις, στερήσεις, πικρίες, διάφορα «μούπες – σούπα» και άλλα αηδή και ακατανόητα, όπως η αποκλειστικότης, η εντός του γάμου αγνότης και όλη η σχετική με αυτόν απέραντη όσον και ματαία ηθικολογία και φιλολογία; 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ «Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ» Εκδόσεις ΑΓΡΑ 

  

Ο χριστιανισμός, στιγματίζοντας ως αμαρτία την ένωση αντρός και γυναικός, τη μόλεψε, κι ενώ πρωτύτερα ήταν άγια πράξη, χαρούμενη υποταγή στο θέλημα του Θεού, κατάντησε στην περίτρομη ψυχή του χριστιανού αμαρτία. Ένα μήλο κόκκινο ήταν πριν από το Χριστό ο έρωτας. Ήρθε ο Χριστός, κι ένα σκουλήκι μπήκε μέσα στο μήλο και το τρώει. 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ «ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ» Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 

 

Και οπώναι νιος και δεν πατεί στον έρωταν απάνω,
στην συντροφιά των  ζωντανών εγώ δεν τον εβάνω. 

ΑΓΝΩΣΤΟΣ «ΡΙΜΑΤΑ ΚΟΡΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟΥ» (15ος αι.)
από την «ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ» ΛΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ 

 

Έρως εύκολος και άνευ δυσκολίας δεν έχει γόητρα ποσώς δεν έχει ποικιλίας. 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ «ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ»
από τα «ΑΠΑΝΤΑ» Εκδόσεις ΓΙΟΒΑΝΗ 

 

Ποιος εις τον κόσμον φάνηκε κι αγάπη δεν κατέχει,
ποιος δεν την εδοκίμασε; ποιος δεν τήνε ξετρέχει; 

ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ «ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ» 

 

Γνώρισα την αγάπη – σ’ έζησα πια ζωή! 

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ»
από τους «ΔΕΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ» 

 

…ν’ αγαπιέσαι ή ν’ αγαπάς;
ν’ αγαπώ. 

ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ «ΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΕΩΝ» 

 

Γιατί δεν υπάρχουν έρωτες νόμιμοι ή μη νόμιμοι.
Υπάρχουν μόνον έρωτες χωρίς επίθετο. 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ «ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ»
«ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ Ή Η ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΩΣ ΧΘΕΣ»
Εκδόσεις ΑΓΡΑ 

 

Οδυσσέας Ελύτης: 

Η Ποίηση έγινε για να διορθώνει τα λάθη του Θεού· ή εάν όχι, τότε, για να δείχνει πόσο λανθασμένα εμείς συλλάβαμε την δωρεά του.  

 «ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ», Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ  

  

Ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
Ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα.  

 «ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

 

αποσπάσματα από τα «ΔΟΛΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΝΑ»:

Μια φωτογραφική μηχανή κρυμμένη μέσα στην κακή ποίηση μας καταδικάζει να ξαναβλέπουμε αυτά που πολλές φορές είδαμε – και να μη βλέπουμε αυτά που δεν είδαμε ποτέ.
Σίγουρα η παρατηρητικότητα είναι μεγάλο ελάττωμα για τον ποιητή· που καταντά, στο τέλος, τα σύννεφα να τα παίρνει για σύννεφα. 

Τη μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας, πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας. Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις. Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό. Αλίμονο. Αν νογούσανε τα πουλιά, θα μας έπαιρναν με τις πέτρες – συγγνώμην, με τις κουτσουλιές ήθελα να πω. 

Νέε, θυμήσου: δε γίνεσαι δούλος όταν σε υποτάσσει μόνον αυτός που έχει την εξουσία – αλλά κι εκείνος που την πολεμάει. 

Προσοχή στη συγκίνηση. Αν είναι γόησσα, δεν παύει να ’ναι και ρουφιάνα. 

Η απόσταση από το «τίποτε» στο «ελάχιστο» είναι πολύ μεγαλύτερη παρ’ ό,τι από το «ελάχιστο» στο «πολύ». 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ από τα «ΜΙΚΡΑ ΕΨΙΛΟΝ»
«ΕΝ ΛΕΥΚΩ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

   

Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ‘χει από μιας αρχής δοθεί; 

 ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΠΡΩΤΑ – ΠΡΩΤΑ Η ΠΟΙΗΣΗ «ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

 

Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι.  

 ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “VILLA NATACHA” από τα “ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ”  

  

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου…  

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου… 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ”  

  

Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο
και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι
ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο.  

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ XVI” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

  

Ο ασυγχρονισμός της φύσης και του ανθρώπου, έφερε τον ασυγχρονισμό της ψυχής και του σώματος.  

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΠΡΩΤΑ ΠΡΩΤΑ Η ΠΟΙΗΣΗ “ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ” Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ   

  

Μια μέρα το παρελθόν θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του.  

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΕΝ ΛΕΥΚΩ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

  

«Δυο χρόνια της ζωής σας θα πάνε χαμένα»

Ο Οδυσσέας Ελύτης μιλάει για τις συνέπειες του βραβείου Νόμπελ: 

Δύο ειδών μπορεί να είναι οι συνέπειες: ψυχολογικές και πρακτικές. Από τις πρώτες, ευτυχώς, ούτε μία δεν σημειώθηκε στην περίπτωση τη δική μου. Θέλω να πω ότι στην πνευματική μου υπόσταση, το γεγονός αυτό δεν εβάρυνε καθόλου. Θα ήταν ανόητο να νιώσω ότι έγινα ξαφνικά σπουδαίος ή ότι έπρεπε ν’ αλλάξει ο τρόπος που ζω ή αντιμετωπίζω τα πράγματα. Πολύ περισσότερο να προσπαθήσω να προσαρμόσω την τέχνη μου στις απαιτήσεις ενός κοινού που από ελληνικό γινότανε διεθνές. Έχω κληρονομήσει από τους Αρβανίτες προγόνους της μητέρας μου ένα πείσμα που μου βγήκε σε καλό. Από τα πρώτα μου βήματα μου εδόθηκε να συλλάβω σε γενικές γραμμές το οικοδόμημα που θα ήθελα να πραγματοποιήσω. Το έφερα ως εδώ με μερικές επιτυχίες αλλά και με αβαρίες πολλές. Σήμερα, το μόνο που με νοιάζει είναι να ‘χω υγεία και χρόνους, για να το ολοκληρώσω. Πάντοτε με χίλιες δυσκολίες και πάντοτε πλησιάζοντας κατά προσέγγιση το ιδανικό. Δεν βλέπω λοιπόν σε τι θα μπορούσε το γεγονός του Νόμπελ να ωφελήσει ή να βλάψει, όταν οι επιδιώξεις μου είναι αυτές. «Τομή» από την άποψη την πνευματική, το επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει. Βεβαιότατα όμως υπάρχει από την άποψη την πρακτική. Έγινε η ζωή μου άνω – κάτω. Αυτόν το σωρό από αιτήματα που αναγκαζόμουν ως τώρα με δυσφορία να υφίσταμαι στα όρια τα ελληνικά, φαντασθήτε τον πολλαπλασιασμένο επί 20 ή 30. Στην αρχή είπα: Θα βάλω τα δυνατά μου να τα βγάλω πέρα, εωσότου γίνει η επίσημη απονομή. Κι ύστερα θα ησυχάσω.
Πού να ‘ξερα ότι το μεγάλο κακό θα συνεχιζότανε ύστερα. Ξέρετε, πριν να φύγω από την Στοκχόλμη, πήγα ν’ αποχαιρετήσω τον Γραμματέα της Ακαδημίας, τον κ. Γκύλλενστεν, ένα θαυμάσιο άνθρωπο. «Έχετε υπ’ όψιν σας», μου είπε, «ότι θέλοντας, και μη, δύο χρόνια της ζωής σας θα πάνε χαμένα». Το θεώρησα μιαν υπερβολή, ένα σχήμα λόγου. Και όμως ο ενάμισης χρόνος πέρασε και ακόμα να βρω λίγη ώρα ν’ ανοίξω τα χειρόγραφά μου. Βέβαια φταίει και ο χαρακτήρας μου. Δεν είχα ποτέ το ταλέντο να βάζω τους άλλους να δουλεύουν για μένα. Συνήθισα να τα κάνω όλα μόνος μου. Έχω απαντήσει με το χέρι μου σε πάνω από χίλια διακόσια γράμματα. Έχω στείλει εκατοντάδες αυτόγραφα. Έχω κάνει εννέα φιλμς για ξένες τηλεοράσεις. Αλλά το πιο δύσκολο απ’ όλα είναι οι αρνήσεις. Επειδή δεν αρκεί ν’ αρνείσαι προσκλήσεις, κάποτε πολύ συγκινητικές, πρέπει και να δικαιολογηθείς και να ευχαριστήσεις. Χώρια το άλλο μαρτύριο: των εκδοτών που ερίζουν μεταξύ τους και σε εμπλέκουν σε μυστηριώδη συμβόλαια ή των μεταφραστών που σου υποβάλλουν τριάντα και σαράντα ερωτήματα και διευκρινίσεις. Αυτά όλα είναι πολύ αντιποιητικά πράγματα που οφείλεις να τα ξεπεράσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα. Προσπαθώ. Με τις αρνήσεις μου έχω ήδη δημιουργήσει πολλές δυσαρέσκειες. Αλλ’ αυτό, φαίνεται, είναι το τίμημα του βραβείου εφόσον το δέχτηκες. Κι εγώ το δέχτηκα. 

από μια συνομιλία του Ο. Ελύτη με τον Αντώνη Φωστιέρη και το Θανάση Νιάρχο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «η λέξη» Μάρτης – Απρίλης 1981 

 

Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά για να φτάσεις τη λάμψη. 

από «ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ – ΤΑ ΠΑΘΗ – ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ – Ε΄»
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

 

Το ελάχιστο θέλησα και με τιμώρησαν με το πολύ. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΤΟ ΦΩΤΟΔΕΝΤΡΟ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

 

από «ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ»:

Κοντολογίς, να μπορούσαν και τη σημασία των λαών να τη μετράνε όχι από το πόσα κεφάλια διαθέτουνε για μακέλεμα, όπως συμβαίνει στις μέρες μας, αλλά απ’ το πόση ευγένεια παράγουν, ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων.
Τι σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής που αξιώθηκαν κι έφτασαν ως τις κοινότητες; Ποιος καπάκωσε μια τέτοιου είδους αρετή, που μπορούσε μια μέρα να μας οδηγήσει σ’ ένα ιδιότυπο, κομμένο στα μέτρα της χώρας πολίτευμα; Όπου το κοινόν αίσθημα να συμπίπτει με κείνο των αρίστων. Τι έγινε η φύση που μαντεύουμε αλλά δεν τη βλέπουμε; Ο αέρας που ακούμε αλλά δεν τον εισπνέουμε; 

Φέρτε μου τον Θεό, θα συνεννοηθώ αμέσως. Με τους ανθρώπους είναι το δύσκολο. 

Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο. Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές· δυο τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι· ολίγες μέντες από δυο κοντά κοντά βαλμένες ανάσες· ένα τραγούδι, βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος· και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντα. Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη, να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

 

«Καλώς επλάσθηκες άνθρωπε, χωρίς κανένα λόγο». Ή μάλλον: «Ο λόγος που επλάσθηκες, άνθρωπε, είναι ακριβώς αυτός: ν’ αποδεικνύεις κι εσύ με τη ζωή σου και το έργο σου ότι τα πάντα μπορούν και πρέπει να γίνονται χωρίς κανένα λόγο. Να συντελούνται έτσι όπως συντελείται ολόκληρη η δημιουργία».
Μόνο που για να το καταλάβεις αυτό, πρέπει να πας μακριά. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ» Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ 

 

Τόσο δύσκολο, μα τόσο δύσκολο ν’ αφήσεις την εποχή σου να σε σφραγίσει, χωρίς να σε παραχαράξει. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ» από τα «ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ» 

 

Λέω: κι αυτό θα ’ρθει. Και τ’ άλλο θα περάσει.
Πολύ δε θέλει ο κόσμος. Ένα κάτι
Ελάχιστο. Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα
Όμως
Ακριβώς
Προς
Την αντίθετη κατεύθυνση
 
Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «VILLA NATACHA» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ 

 

από την «ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ»:

Την αλήθεια τη «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα. 

Θεέ μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε. 

Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι. 

Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη Γη ποτέ σου
δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της. 

Το άπειρο υπάρχει για μας όπως η γλώσσα για τον κωφάλαλο. 

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία. 

Έχει τη μέση της και η άκρη – άκρη. 

Η Λύπη ομορφαίνει επειδή της μοιάζουμε. 

Δίνε δωρεάν το χρόνο αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια. 

Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου
άνθρωπε· δώσε της διάρκεια· μπορείς! 

Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία. 

Όταν ακούς «τάξη», ανθρώπινο κρέας μυρίζει. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ»

 

«Το βιβλίο που με κράτησε στη ζωή»

Το ένιωσα αυτό, πολύ περισσότερο κι από τη σκηνή στο μέτωπο που διηγήθηκα πριν, δυο μήνες αργότερα, όταν βρέθηκα στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου των Ιωαννίνων, με όλες τις ενδείξεις τις επιστημονικές ότι δεν πρόκειται να ξανασηκωθώ. Πριν από τ’ αντιβιοτικά, ο τύφος δεν είχε άλλη σωτηρία από την αντοχή του οργανισμού σου. Έπρεπε να υπομένεις, ακίνητος υποχρεωτικά, με πάγο στην κοιλιά και μερικά κουταλάκια γάλα ή πορτοκαλόζουμο για τροφή, όλες τις ατέλειωτες μέρες που βαστούσε ο πυρετός, σαράντα ακατέβατα. Κι ο Θεός βοηθός. Έτυχε να περάσω τη μεγάλη κρίση τις ημέρες ακριβώς που άρχισε η επίθεση των Γερμανών. Δεν ήταν και τόσο ρόδινα τα πράγματα. Το κρεβάτι μου βρισκότανε πλάι στο παράθυρο και κάθε φορά, θυμάμαι, που σήμαινε συναγερμός όλοι οι άλλοι άρρωστοι (το νοσοκομείο ήταν παθολογικό και δεν είχε τραυματίες) μαζί με τις νοσοκόμες και τους γιατρούς τρεχοκοπούσανε στα καταφύγια.
Με τους Γερμανούς δεν ήτανε φρόνιμο να παρασταίνουν το παλικάρι. Πριν φύγουν από το θάλαμο μού άνοιγαν τα τζάμια, μήπως και σπάσουν και με χτυπήσουν τα θραύσματα. Κι απόμενα έτσι ολομόναχος μέσα στον άδειο θάλαμο, που μου φαινότανε ξαφνικά ότι μεγάλωνε, γινότανε απέραντος, με τα ξέστρωτα κρεβάτια, τα κουβαριασμένα σεντόνια, τις εφημερίδες, τα σακίδια, μια σταματημένη απότομα ζωή, ένα είδος Πομπηίας του κλειστού χώρου, απ’ όπου αναδυόμουν και επέπλεα μετέωρος, βουτηγμένος μέσα σε μια παράξενη ηρεμία. Ώσπου σε λίγο άρχιζαν οι εκρήξεις, που ολοένα πλήθαιναν και πλησίαζαν. Αυτό πια δεν ήταν πόλεμος, ήταν μια μονομαχία. Δεν υπήρχανε στρατεύματα, όπλα, υπηρεσίες, επιτελεία. Τίποτε. Μονάχα το αόρατο εκείνο τέρας που μπουμπούνιζε από ψηλά. Κι εγώ ασάλευτος, με την πληγιασμένη ράχη και το κομμάτι τ’ ουρανού απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο. Ένα αίσθημα που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ όσο ήμουν τριγυρισμένος από τους στρατιώτες μου αναπηδούσε τώρα μέσα μου, πολλαπλασιαζότανε, με χίλιες φωνές μου έκρενε: «πρέπει, πρέπει, πρέπει να ζήσεις, να νικήσεις, να τα βγάλεις πέρα».
Θα ‘ναι φαίνεται, στη μοναξιά και στον άνισο αγώνα που ξυπνάει όλος ο άντρας. Και ο ποιητής. Η ιδέα ενός βιβλίου με κρατούσε – όπως άλλους ένα εικόνισμα. Το έβλεπα, το φυλλομετρούσα, τα ποιήματα που δεν είχα γράψει, και που θα ήθελα να είχα γράψει, γεμίζανε με το εξωτερικό τους σχήμα τις σελίδες του, δεν απόμενε παρά να τα «γεμίσω», όπως γεμίζεις μια σειρά από άδεια ποτήρια, και αμέσως τι δύναμη, τι ελευθερία, τι αψηφησιά στις βόμβες και στο θάνατο. Να ‘χεις βγάλει τον εαυτό σου τον πραγματικό, από τον άλλο τον καθημερινό, έξω, και να τον βλέπεις αντίκρυ σου άτρωτον, άφθαρτον, προσιτό στα μέλλοντα όπου πια εσύ δε θα συμμετέχεις, τι ανακούφιση!
(…)
Την άλλη μέρα, όταν είδα να με πλησιάζει ένας παπάς με το δισκοπότηρο στο χέρι, μόνο που δε γάβγισα. Το ‘βαλε στα πόδια, και οι άλλοι άρρωστοι, θαρρώ, γελούσανε. Όμως εγώ δε βάσταξα πια κι έβαλα τα κλάματα. Οι γιατροί μαζεύτηκαν γύρω μου, κάτι είπανε μεταξύ τους, και στο τέλος ένας απ’ αυτούς μου έκανε μια ένεση. Βυθίστηκα στον ύπνο για ώρες πολλές. Και την άλλη μέρα – κάτι απίστευτο – ξύπνησα σχεδόν απύρετος. Είχα περάσει τη μεγάλη κρίση. Το βιβλίο που ονειρευόμουνα θα μπορούσε ίσως να γίνει.
Και τώρα, βέβαια, που γράφω, ύστερα από τόσα χρόνια, το ιδανικό αυτό βιβλίο δεν έγινε. Αλλά τι σημαίνει; Η ελπίδα του με κράτησε στη ζωή, και τότε που δεν ήξερα και τώρα που κατάλαβα ότι τα ιδανικά βιβλία δε γίνονται ποτέ. «Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.» Να πάλι το passe-partout Καβάφη. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ» από τα «ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ» Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ

 

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

…κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος μας για κάτι πιο μακρινό    

Τ. ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ “ΑΝΤΙΟ” από τις “ΒΙΟΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ” 

 

από τα ΜΙΚΡΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ:    

Διαθήκη
Ίσως να το ‘βρα. Αλλά δε θα σας το πω. Γιατί τότε εσείς τι θα ψάχνετε;    

Ο ποιητής Ι
Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος. Να μοιάζει με τους άλλους. Κι είναι στιγμές που το κατορθώνει.
Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί. Οι μεγάλες φτερούγες του δε χωράνε μέσα στον ύπνο.    

Καθ’ ημέραν βίος
Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί –
πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους.    

Αυτοπροσωπογραφία
Τόσο φοβισμένος, που όταν μου έπαιρναν κάτι τους ευγνωμονούσα που μου άφηναν τουλάχιστον την ανάμνησή του.    

Ευλογία
Καλότυχοι εκείνοι που δε γνώρισαν τον εαυτό τους
ανδρείοι εκείνοι που αποσιώπησαν την αθωότητά τους
μα ευλογημένοι αυτοί που τα δώσανε όλα κι ύστερα κοίταξαν έν’ άστρο
σαν τη μόνη ανταπόδοση.    

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ “ΒΙΟΛΕΤΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ   

 

“Τάσου Λειβαδίτη: Απάνθισμα”:

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ. 1 (1957):    

…και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον. Γιατί ο έρωτας
είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.    

Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.    

 

ΚΑΝΤΑΤΑ (1960):    

“Αύριο”, λες,
και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο
το πελώριο ποτέ.    

Να ‘σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα
τόσο αιώνια!    

 

ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1958-1964):    

αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους.    

(Ποίημα)  

  

Όταν λες: μισώ, ο πρώτος φόνος του κόσμου ξαναγίνεται μέσα σου.    

(Μικρή υπαρξιακή παρένθεση)

    

Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα.    

(Από μέρα σε μέρα)    

 

η αμαρτία μας: ότι θελήσαμε πολλά, το έγκλημά μας: πράξαμε τόσα λίγα    

(Απόντες)    

 

Γι’ αυτό σου λέω
πρέπει να βρεις έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους,
όχι να περιμένεις την πράξη – είναι τότε αργά.    

(Φίλιππος)    

 

ο ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν
χιλιάδες ανείπωτα λόγια.    

(Πυλάδης) 

   

Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα
που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι
σε μιαν αναβολή.    

Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας.    

(Στέφανος)    

 

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ (1979):    

κι η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.    

(Το κλειδί του μυστηρίου)    

 

Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ (1983):    

Ποτέ δε φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή.    

(Τα ψεύδη του ημερολογίου) 

   

ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ (1990):    

η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο    

(Τραγούδι στο δρόμο)    

 

κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον –    

(Φύλλα ημερολογίου)   

 

Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…    

(Ερωτήματα)    

 

Η ελπίδα που κάνει ακόμα πιο αβέβαιο τον κόσμο.    

(Η ελπίδα)    

 

Και μόνον όσοι πέθαναν νωρίς δεν έχασαν τον δρόμο.    

(Ο δρόμος)    

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ “ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ”
επιλογή ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΑΤΖΗΣ Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

 

Ελευθερία

Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά¹. 

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ “ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ”
¹γνωμικό του Ελβετού φιλοσόφου Albrecht von Haller, που ο Ρήγας παραθέτει στο βιβλίο του.
(από την έκδοση των ΝΕΩΝ: “ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ” του Π. Μ. ΚΙΤΡΟΜΗΛΙΔΗ)

 

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία                                            

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ “ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ”
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 

 

Ακριβή πραμάτεια η λευτεριά. 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ”ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΦΑΔΕΣ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 

 

Ελευθερία για το πνεύμα είναι ό,τι το οξυγόνο για το σώμα… 

ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ “ΟΙ ΠΑΝΘΕΟΙ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

 

Λεφτεριά θα πει δύναμη. 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ “ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 

 

Ελευθεριά, για σένα ζω, για σε μόνον παλεύω. 

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ  

 

Αλλά πόσας φοράς πρέπει να εκφωνήσω ότι η Ελευθερία είναι αναγκαιοτέρα και από την ιδίαν ύπαρξιν εις τον άνθρωπον; 

ΑΝΩΝΥΜΟΣ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ”
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 

 

Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, πάρεξ ελευθερία και γλώσσα; 

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ “ΔΙΑΛΟΓΟΣ”
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 

 

Η ανώτατη αρετή δεν είναι να ’σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία. 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “Ο ΒΡΑΧΟΚΗΠΟΣ”
μετάφραση Π. ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ Εκδόσεις ΕΛ. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 

 

Όσο δύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς την ελευθερία, τόσο εύκολο είναι να τη χάσει. 

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ 

 

Τι θα πει λεύτερη ψυχή; Να βάνεις τη λευτεριά πιο πάνω απ’ τη ζωή! 

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΕΒΕΛΑΚΗΣ “Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

 

Θέλει, λέει, να ’ναι λεύτερος. Σκοτώστε τον! 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΦΑΔΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ 

 

Η ελευτεριά καταχτιέται, δε χαρίζεται από άλλους. 

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ “ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ” Εκδόσεις ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ 

 

Αν δε βρεθεί να πεθάνει κανείς για τη λευτεριά τότε θα πεθάνει η ίδια η λευτεριά. 

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ “ΘΥΜΩΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ” Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 

 

Ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που εξαρτάται μόνον από τις τιράντες του. 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ “ΘΡΥΨΑΛΑ”
από το βιβλίο του ΜΙΧΑΛΗ ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ 

 

Η ελευθερία προϋποθέτει τη σκληρότητα. Δεν μπορώ να είμαι ελεύθερος όταν ενδίδω. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” Εκδόσεις ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 

 

Ελευθερία της σκέψης είναι πρώτα απ’ όλα ελευθερία του πλανάσθαι. 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ” Δ΄ Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ 

 

Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να ποθεί την ελευθερία μέσα σ’ ένα κόσμο που δεν την ανέχεται. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ” Εκδόσεις ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 

 

Κανείς δεν μπορεί να υποδουλώσει κάποιον που σκέπτεται ελεύθερα. 

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ “ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ” Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ 

 

Ελευθερία είναι να κάνεις αυτό που θεωρείται κακό και μη επιτρεπόμενο και οι άνθρωποι να το παραδέχονται. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ “ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ 

  

Ο άνθρωπος γίνεται λεύτερος με τη δύναμη του λογισμού και με τη δύναμη την αθάνατη της τέχνης. Δε γίνεται λεύτερος με την πίστη. 

Ι. Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ “ΜΕΒΛΑΝΑ Ο ΕΞΑΙΣΙΟΣ” 

 

Ωραίον πράγμα είναι η ελευθερία. Ο Θεός αναπαύσαι την ψυχήν του, όστις την εφεύρε! 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ “Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ” Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ 

 

Η Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις οπού έχει ο άνθρωπος εις το να κάμη όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει εις τα δίκαια των γειτόνων του. 

ΡΗΓΑΣ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗΣ “ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ” 

 

Φτηνά τη Λευτεριά δεν την πουλούν πουθενά. Ούτε και τη χαρίζουνε. Όσοι την πήραν χάρισμα τη χαράμισαν. 

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ “ΘΥΜΩΜΕΝΑ ΣΤΑΧΥΑ” Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ 

 

Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου. Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά, είναι σκλάβος. 

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

 

Δεν είμαι ένοχος, δεν είμαι αθώος, είμαι ελεύθερος.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ “ΜΕΛΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ” Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

 

Ο αγωνιστής της ελευθερίας νιώθει μέσα του ότι ελευθερία θα πει υποταγή σε κάτι που εμείς οι ίδιοι δουλεύουμε για να το βάλουμε από πάνω μας. 

ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ “Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ” Εκδόσεις ΑΓΡΑ

  

Η πείνα και η στέρηση είναι βασικές μορφές ανελευθερίας. 

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ “ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ” Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ

 

Δε σημαίνει τίποτα αν η ελευθερία μάς ωφελεί ή μας βλάφτει. Χρωστούμε να είμαστε ελεύθεροι. Δεν είναι δικαίωμα, αλλά μια υποχρέωση. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας για το έθνος και για τον κάθε πολίτη, ζήτημα αυτοσεβασμού… 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΤΟΚΑΣ “ΑΡΓΩ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

 

Ελευθερία χωρίς δικαιοσύνην είναι καθαρά ληστεία.

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΟΡΑΗΣ “ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΙΟ ΛΩΤΟ” 25/6/1792
“ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ Α”  ΟΜΙΛΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Κι άμα θα σπάσουν οι αλυσίδες τ’ αδερφού,
η λεφτεριά η δικιά του θα ναι λεφτεριά σου,
κι ανάγκη πια δε θα χεις κανενός Θεού. 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ “ΣΤΥΛΙΤΗΣ” 

 

Τη λεφτεριά δεν τη ζητάν με παρακάλια, τήνε παίρνουν, με τα δικά τους χέρια, μοναχοί. 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ “ΛΕΦΤΕΡΙΑ” 

 

Μισή λεφτεριά δεν τη θέλει ο λαός μας.                            

ΨΥΧΑΡΗΣ “ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ” 

 

Καλή η Λογική κ’ η Σωφροσύνη
όταν όμως υπάρχει Λευτεριά.
Οι τυραννίες γκρεμίζονται με αγώνες
της Λευτεριάς το παραμύθι με αίμα γράφεται.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ “ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ”

 

Τι η Λευτεριά πιο δυσκολόφταστ’ είν’ απ’ όλα
και πρέπει πριν να τη λογιάσεις για δική σου
ν’ αγωνιστείς να την κερδίσεις για τους άλλους.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ “Ο ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ”

 

Ελευθερία και ευθύνη είναι έννοιες αλληλένδετες.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Π. ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΣ “Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ” Εκδόσεις ΝΟΗΣΗ

 

Ο Θεός έδωσε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος, δεν την παίρνει οπίσω.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ “ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ”
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Θεμέλιον της ευτυχίας είναι η ελευθερία και της ελευθερίας η ευψυχία.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ “ΙΣΤΟΡΙΑΙ” μετάφραση ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

 

Εάν η ελευθερία είναι έπαθλον θυσιών, δεν υπάρχει επί της γης έθνος δυνάμενον να είπη, ότι υπέστη προς ανάκτησιν αυτής θυσίας πλείονας του Ελληνικού.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
από το βιβλίο του Κ. Θ. ΔΗΜΑΡΑ “Κ. ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ”
Εκδόσεις ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ

 

Χριστός – χριστιανισμός

Ο Χριστός είναι παντού, τριγυρίζει απόξω από το χωριό μας, χτυπάει την πόρτα μας, στέκεται και ζητιανεύει απόξω από την καρδιά μας. Φτωχός, πεινασμένος, άστεγος είναι ο Χριστός

λόγια του Μανολιού 
από το βιβλίο του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

 

Ο Χριστός είναι ένα θερμό μήνυμα ελευθερίας. Είναι ένας ανοιχτός νους, μια ανοιχτή καρδιά. Η μεγάλη του δύναμη είναι η επιεικία. Είναι η συγνώμη.

Ι. Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ “Η ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ” Εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗΣ

 

Σαν το κρασί ’ναι κι ο Χριστός. Όμοια ανοίγει κι αυτός την καρδιά των ανθρώπων και μπαίνει ο κόσμος όλος. Όμοια θ’ ανοίξει και την Παράδεισο να μπουν οι αμαρτωλοί.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

 

Μα άραγες ο Χριστός ήρθε σε τούτον τον κόσμο μόνο για μας τους βαφτισμένους, και δεν ήρθε για ούλον τον κόσμο, για κάθε άνθρωπο που έχει καλή ψυχή, τι Τούρκος, τι Ρωμιός;

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ “ΤΟ ΑΪΒΑΛΙ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ” Εκδόσεις ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 

Ο Χριστός κυρίως δεν ήθελεν ιερείς, δεν ήθελε τελετάς, δεν ήθελε καπνούς, δεν ήθελε λαμπάδας, αλλ’ ούτε ψάλτας, ούτε κανδυλανάπτας, ούτε Μεθοδίους και Παναρέτους, ούτε φελόνια, ούτε άμφια, ούτε εγκόλπια, ούτε πατερίτσες. Εβδελύσσετο την ύλην, την επίδειξιν, την υποκρισίαν, τας νηστείας. Εβδελύσσετο τα μεταξύ Θεού και ανθρώπων μεσολαβούντα όργανα, ιερείς, αρχιερείς, επισκόπους, πάπας, καρδιναλίους. Ήθελε το δίκαιον των δικαίων, ήθελε ακόμη και το δίκαιον των αδίκων. Ήθελε την καταστροφή του πλούτου ως πηγής αμαρτίας, ήθελε την ανόρθωσιν των πτωχών, ως τέκνων του αυτού πατρός. Πού προσηύχετο; Εις τα όρη. Τι προσηύχετο; Το Πάτερ Ημών. Ήτο ενάντιος της κρατούσης νομοθεσίας, της αυστηράς και δρακοντείου του Μωυσέως νομοθεσίας. Ωνειρεύθη τον κόσμον δημιουργηθέντα δι’ ενός φιλήματος και ήθελε το φίλημα νόμον του κόσμου.
Χριστέ βασίλευε. Χριστέ αρωμάτιζε. Χριστέ αγάπα.

ΒΛΑΣΗΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ (1882)
από το βιβλίο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΕΛΟΥ “ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ”
Εκδόσεις ΓΛΑΡΟΣ

 Ιησούς Χριστός ο Φωτοδότης
έργο του Φ. Κόντογλου
από το http://vatopaidi.wordpress.com

 

Ο Χριστός δεν κάθεται από τα σύννεφα, σε θρόνο, όχι. Παλεύει απάνω στα χώματα, πονάει κι αυτός, αδικιέται κι αυτός και πεινάει και σταυρώνεται μαζί μας.

λόγια του Παπα-Γιάνναρου
από το βιβλίο του ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ “ΟΙ ΑΔΕΡΦΟΦΑΔΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

 

Έχεις ποτέ σου προσέξει τι δίνει ζωντάνια, φωτοσκίαση, τρυφερότητα στη μορφή του Χριστού; Η αδυναμία του στο όρος των Ελαιών, η στιγμή που κινδυνεύει να φανεί κατώτερος από την αποστολή του. Να προδώσει το Θεό. Δίχως αυτή τη στιγμή, ο Χριστός θα μπορούσε να είναι γιος του Θεού, δε θα μπορούσε όμως να είναι γιος του Ανθρώπου.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΔΙΧΩΣ ΘΕΟ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

 

Ό,τι είχε βαθιά ανθρώπινο ο Χριστός, μας βοηθάει να τον καταλάβουμε και να τον αγαπήσουμε και να παρακολουθούμε τα Πάθη του, σαν να ’ταν δικά μας πάθη. Αν δεν είχε μέσα του το ζεστό ανθρώπινο στοιχείο, δε θα μπορούσε ποτέ με τόση σιγουράδα και τρυφερότητα ν’ αγγίξει την καρδιά μας. Και δε θα μπορούσε να γίνει πρότυπο στη ζωή μας.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ “ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ” Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

 

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι μόνο η συνοπτική ιστόρηση του Θείου πάθους, είναι παράλληλα και η αυθεντική περίληψη της ποιότητας του ανθρώπινου βίου, αντιπροσωπευτικό απάνθισμα συμπεριφοράς και χαρακτήρων στη δημόσια και ιδιωτική ζωή. Από τότε ως τα σήμερα δεν έπαψε η ζωή μας να είναι γεμάτη από Ιούδες που προδίνουν και Θωμάδες που δυσπιστούν, από Σίμωνες που αίρουν το σταυρό και Πιλάτους που “νίπτουν τας χείρας των”, από Μάρθες και Μαρίες που “τυρβάζουν περί πολλά” και από Μαριάμ που βλέπουν τα παιδιά τους να τα σταυρώνει η κοινωνία, από Καϊάφες που κρίνουν διατεταγμένα σε δεύτερο βαθμό και από Βαραββάδες που αθωώνονται, από άρχοντες περιβαλλόμενους “ψευδή πορφύραν” και από Ιωσήφ “κεκρυμμένους διά τον φόβον των Ιουδαίων”, από Φαρισαίους υποκριτές και Νικόδημους νομιμόφρονες,  από γυναίκες “εν πολλαίς αμαρτίαις” και από Πέτρους “τρίτων αρνησαμένους”. Μια εναλλαγή του “Ωσαννά” και του “Σταύρωσον”, του ενταφιασμού και της Ανάστασης, του Γολγοθά και του θριάμβου, της ελπίδας και των θαυμασμών, των κολαφισμάτων και του προσκυνήματος… (10/4/1988)

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ “ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΒΟΥΛΟΣ” Εκδόσεις ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ

 

Ο Χριστιανισμός, που θεωρήθηκε θρησκεία των αδυνάτων, είναι στην πραγματικότητα θρησκεία των απίθανα, των απάνθρωπα δυνατών. Γι’ αυτό βρήκε τόσο λίγο έδαφος εφαρμογής είκοσι αιώνες τώρα.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ” Εκδόσεις ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

 

Ο Χριστιανισμός σε μας τοποθετείται ανάμεσα στα πράγματα πολυτελείας. Δεν τον χρησιμοποιούμε παρά για κομπασμό και για να κάνουμε επίδειξη, όχι όμως για την καθημερινή χρήση στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

 

Ο Χριστιανισμός ενώ αφενός εφαίνετο σώζων την Φυλήν και την διέσωζε πράγματι εν μέρει, αφετέρου όμως υπήρξε και είναι και τώρα γενικώς: ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΚΟΙΝΟΝ”

Φώτης Κόντογλου “Ο Χριστός” (1924)
από τη Μυριόβιβλο

Καθώς ο γνήσιος οινοπότης βδελύττεται τους νοθεύοντας τον οίνον, ούτω και ο καλός χριστιανός αποστρέφεται τους αναμιγνύοντας εις την θρησκείαν, ίνα καταστή επικερδεστέρα, τας παντοίας της κεκαρμένης ή πολυμάλλου κεφαλής των εφευρέσεις, τα θαύματα των εικόνων, τους θεούς της ειδωλολατρείας μετημφιεσμένους εις Αγίους, τας προσκυνήσεις, τα εισιτήρια του Παραδείσου, τα άγια λείψανα, τα κομβολόγια και άλλα ιερατικά εμπορεύματα.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗΣ “Η ΠΑΠΙΣΣΑ ΙΩΑΝΝΑ”

 

Τώρα όμως η πράγματι επικρατούσα θρησκεία είναι ο πλέον ακάθαρτος και κτηνώδης υλισμός. Μόνον κατά πρόσχημα είναι η χριστιανοσύνη.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ “ΙΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΟΣ”

 

Οι χριστιανοί σήμερα έχουν στην πουσνάρα (=σακούλα) τους τριώ λογιώνε θρησκείες:
Μία που τήνε λένε και δεν τήνε κάνουνε.
Μία που τήνε κάνουνε και δεν τήνε λένε.
Και μία που, και τήνε λένε, και τήνε κάνουνε.
Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου, η τρίτη τση Κοιλιάς.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ “ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ”
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

Ο Πόντιος Πιλάτος ήταν, να πούμε, σαν τους νομάρχες στις επιτροπές ασφαλείας που μας στέλνανε εξορία, απλώς γιατί δεν κάναμε ό,τι θέλαν αυτοί. Όταν λοιπόν πιάσανε το Χριστό και του τον πήγανε -πάντα οι κουφάλες την ίδια τακτική, να σε σπάσουνε, να τους πεις τι ωραίοι που είστε και τι καλά που τα κάνετε και ότι εγώ είμαι μαλάκας που θέλω να είμαι εγώ, κατάλαβες; Τα ίδια με την καθοδήγα μας. Τέλος, που λες, πάνε το Χριστό στον Πιλάτο, βασανισμένο και ταλαιπωρημένο από τους μπάτσους της εποχής, και του λέει η κουφάλα ο Πιλάτος: Έλα, ρε παιδάκι μου, τι θέλεις τώρα και τα σκαλίζεις, μια χαρά παιδί είσαι, νέος, ωραίος, έχεις μια τέχνη, σ’ αγαπάνε οι γυναίκες, μπορείς να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά και να πεθάνεις σε βαθιά γεράματα. Δε λυπάσαι τα νιάτα σου και την ομορφιά σου; κάνε μια δήλωση, βάλε μια υπογραφή να λες ότι είσαι μαλάκας, και να γυρίσεις σπιτάκι σου ωραία κι όμορφα. Δε λυπάσαι, ρε, τη μάνα σου που σπαράζει από το κλάμα; Καλά, δεν έχεις αισθήματα μέσα σου εσύ; Τι σόι άνθρωπος είσαι δηλαδή; Εμείς τι είμαστε; Εσύ βρέθηκες να φκιάξεις τον κόσμο; και τα τέτοια που λένε όλες οι κουφάλες της εξουσίας. Και ο Χριστός τον κοίταγε με κείνα τα πανέμορφα, γεμάτα γλύκα και θανατερή κατανόηση μάτια του, σα να του ‘λεγε: Άσε μας, ρε Πιλατάκο, διότι μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι… Ο Πιλάτος το ‘πιασε βέβαια, αλλά βολεμένος μέσα στην ιεραρχία, στα δαχτυλίδα του, τ’ αρώματά του και τα σκατά του είπε: Εγώ πάντως είπα και ελάλησα, αμαρτίαν ουκ έχω και νίπτω τας χείρας μου. Όλες οι ασφάλειες όλου του κόσμου, καπιταλιστικές, σοσιαλιστικές και ουδετέρων, αυτή την κουφάλα αντέγραψαν…

ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ “ΧΑΜΟΓΕΛΑ, ΡΕ… ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ;” Εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ