Η ταινία «Γκάντι» (1982), αναφέρεται στη ζωή του μεγάλου ακτιβιστή επαναστάτη Μαχάτμα Γκάντι που υπήρξε εμπνευστής της παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας εναντίον των Άγγλων καταπιεστών.
Η ταινία βραβεύθηκε με 8 βραβεία Όσκαρ, ανάμεσά τους κέρδισε βραβείο καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας στον Ρίτσαρντ Ατέμπορο και καλύτερης ερμηνείας στον Μπεν Κίγκσλεϊ που έπαιζε το ρόλο του Γκάντι.
Όταν η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους ήμουν δεκάξι χρονών και φυσικά, όπως αρκετοί νέοι της ηλικίας μου, δεν είχα ιδιαίτερη διάθεση να δω την ταινία. Ευτυχώς όμως η μητέρα μου με πίεσε αφόρητα να την δω, μέχρι που έφτασε μάλιστα στο σημείο να μου προσφέρει το αντίτιμο του εισιτηρίου. Κι εγώ ο εκβιαστής, αντί να της πω ευχαριστώ, απαίτησα να μου πληρώσει και το εισιτήριο του κολλητού μου φίλου! Έτσι είδα τελικά τον Γκάντι, μια από τις σημαντικότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ.
Η σκηνή που χαράχτηκε για πάντα στη μνήμη μου είναι η ακόλουθη:
(από 8΄45΄΄ έως 10΄45΄΄ )
από το http://www.youtube.com/watch?v=6p1grDBpTkI&feature=related
Η Ινδία έχει μόλις απελευθερωθεί από τους Άγγλους αλλά σπαράζεται από εμφύλιες διαμάχες και σφαγές μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων. Ο Γκάντι αποφασίζει να κάνει απεργία πείνας μέχρι να σταματήσει η αιματοχυσία
Ένας ινδουιστής πλησιάζει τον Γκάντι. Του πετάει ένα φαγώσιμο και του λέει:
ΙΝΔΟΥΙΣΤΗΣ: Ορίστε, φάε!… Φάε! Εγώ πηγαίνω στην κόλαση, μα όχι με το θάνατό σου στην ψυχή μου!
ΓΚΑΝΤΙ: Μόνο ο Θεός αποφασίζει ποιος θα πάει στην κόλαση.
ΙΝΔΟΥΙΣΤΗΣ: Σκότωσα ένα παιδί! Διέλυσα το κεφάλι του στον τοίχο!
ΓΚΑΝΤΙ: Γιατί;
ΙΝΔΟΥΙΣΤΗΣ: Σκότωσαν τον γιο μου! Το αγόρι μου! Οι μουσουλμάνοι σκότωσαν τον γιο μου!
ΓΚΑΝΤΙ: Ξέρω ένα δρόμο που σε βγάζει έξω απ’ την κόλαση. Βρες ένα παιδί. Ένα παιδί, του οποίου η μητέρα κι ο πατέρας έχουνε σκοτωθεί. Ένα μικρό αγόρι τόσο όσο και ο γιος σου, και ανάθρεψέ το σαν να ήταν δικό σου. Μόνο σιγουρέψου να είναι μουσουλμάνος και να το μεγαλώσεις σαν μουσουλμάνο…
Ο ινδουιστής πέφτει στα πόδια του Γκάντι και κλαίει.
ΓΚΑΝΤΙ: Πήγαινε. Ο Θεός να σε ευλογεί!
λογομνήμων... 